Γράφει η εκπαιδευτικός Σοφία Γεωργιάδου
Η πανδημία της Αγάπης
Αναμένω, περιμένω, προσμένω, κοινωνώ την πανδημία της Αγάπης. Χρειαζόμαστε μια πανδημία Αγάπης, που θα θελουμε όλοι να είναι θετικοί σε αυτήν. Έτσι θα συνάδει η έννοια της αγάπης με τη θετικότητα. Θα είμαστε όλοι κοινωνοί της Αγάπης. Θα αγκαλιαζόμαστε, θα φιλιόμαστε, θα αφουγκραζόμαστε, θα χαμογελάμε, θα βλέπουμε τα χαμόγελα των παιδιών μας, των φίλων μας, των συγγενών μας. Θα βλέπουμε τις ψυχές στα μάτια μας. Θα φοράμε τις ψυχές μας, στα μάτια μας. Ναι! Θα είμαστε όλοι θετικοί κοινωνοί της αληθινής αγάπης. Της αιώνιας αγάπης. Θα αισθανόμαστε τον πόνο του διπλανού μας, θα σπεύδουμε να βοηθήσουμε. Θα δίνουμε στους συνανθρώπους μας ο, τι μας ζητήσουν, γιατί αυτή είναι αληθινή αγάπη. Να δίνουμε αυτό που μας ζητάει κάποιος και όχι αυτό που θελουμε εμείς να δώσουμε. Προσδοκώ Ανάσταση ψυχών και σωμάτων. Σήμερα για πάντα. Βιώνουμε προσωρινά έκτακτες καταστάσεις. Ας μην ξεχνάμε όμως, την ιδιότητα μας ως άνθρωποι. Ας μην ξεχνάμε ότι πρέπει να παραμένουμε άνθρωποι, που αγαπάμε τη φύση, γιατί είμαστε στοιχεία αυτής και όχι η φύση στοιχείο δικό μας…
