Το έθιμο της κλωσσούς είναι ένα έθιμο που έχει εγκαταλειφθεί στην Κω εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο μέχρι και τη δεκαετία του 80 το συναντούσαμε σε κάποια χωριά της Κω, όπως το Ασφενδιού. Αλλά και σήμερα σε κάποια σπίτια αναβιώνεται το έθιμο, όπως και τόσα άλλα, θέλοντας έτσι να μεταφέρουν στα δικά τους παιδιά, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους, πριν χαθεί η μαγεία τους με το πέρασμα των χρόνων.
Κάθε πρωί Πρωτοχρονιάς, χαράματα και πριν χτυπήσει η «πρώτη καμπάνα», η νοικοκυρά του σπιτιού χωρίς να μιλήσει έβγαινε από το σπίτι, έπαιρνε νερό από τη βρύση του χωριού και το έφερνε μέσα στο σπίτι, πάντα αμίλητη. Αφού έκανε το σταυρό της, έβαζε το νερό σε ένα ποτήρι και κρατώντας και ένα πιάτο καρύδια μαζί με κέρματα πήγαινε πρώτα στο δωμάτιο των παιδιών, όπου κοιμόντουσαν ακόμα, και έλεγε τη φράση: "Κλού -Κλού χίλιες πούλες(κότες) κι ένας πετεινός" πετώντας τα καρύδια και τα κέρματα στα παιδιά και εκείνα αγουροξυπνημένα αλλά χαρούμενα έτρεχαν να τα μαζέψουν για να δουν ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα.
Η νοικοκυρά με ένα χαμόγελο στα χείλη, κρατώντας το αμίλητο νερό που είχε φέρει από τη βρύση , συνέχιζε να πηγαίνει από κάμαρα σε κάμαρα και να "λαντουρίζει" πρώτα τους ανθρώπους του σπιτιού και ύστερα τις κάμαρες λέγοντας "όπως τρέχει το νερό να τρέχει το καλό και του χρόνου".
Μετά από αυτό αφού φορούσαν τα "καλά τους", πάντα φορούσαν κάτι καινούριο για το καλό, πήγαιναν όλοι στην εκκλησία για τη λειτουργία.
