Γράφει ο Βασίλης Γιαουρδήμος
Ας πάρουμε την Ζωή (Υγεία) στα χέρια μας Νο2
Αγαπητοί μου συμπολίτες , πριν ακριβως ενα (1) χρονο ειχα αναφερθεί για το σηριαλ με το υπό ανέγερση νέο Νοσοκομείο στο νησί μας και διερωτώμουνα. Σε ποιους πιστεύουν ότι απευθύνονται; σε νήπια η σε τουρίστες. Τα γεγονότα στον τομέα της περίθαλψης στο Νησί μας πάνε από το κακό στο χειρότερο, το ήδη υπάρχων Νοσοκομείο υπολειτουργεί λογω έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού καθώς και ιατρικού υλικού. Όταν δεν υπάρχει δυνατότητα (βούληση) να καλυφτούν οι ήδη ανάγκες που υπάρχουν και μεταφράζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, θα δοθούν εκατομμύρια ευρώ (25.000.000€) για την ανέργεση Νέου ; Ας επιστρέψουμε στην ωμή πραγματικότητα που δυστυχώς δεν είναι ευχάριστη.
Αν πραγματικά θέλουμε να γίνει το Νέο Νοσοκομείο, λύση υπάρχει φτάνει να το πιστέψουμε.
Ταμείο Αλληλεγγύης Νήσου Κω.
Δημιουργία σωματείου για την συγκέντρωση χρημάτων με Στόχο την κατασκευή Νέου Νοσοκομείου το οποίο θα παραχωρηθεί υπό μορφή δωρεάς στο Δημόσιο (η οπως αλλιως θα αποφασίσουν τα μελη οτι ειναι καλύτερο να λειτουργήσει) , καθώς επίσης να ενωθούν οι Κωοι πολίτες και όσοι διαμένουν και αγαπούν το νησί σε έναν κοινό σκοπό.
Αν δεν θέλουμε να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε ζητιάνοι και περιττοί, ζητώντας τα αυτονόητα ,να σταματήσουμε να απλώνουμε την παλάμη μας και να προσπαθήσουμε να πάρουμε τον έλεγχο του εαυτού μας ,την αξιοπρέπεια μας , να αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής που μας αξίζει, υπάρχει πλάνο.
Τι είμαστε;
Μια κίνηση με επίκεντρο την κοινότητα, το οποίο βασίζεται στο ομαδικό πνεύμα.
Πως θα το πετύχουμε αυτό;
Χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα του forsage tron.
Τι είναι αυτο ;
Είναι μια διαδικασία crowdfunding (πληθοπορισμός) ή χρηματοδότηση πλήθους, τι σημαίνει αυτό? πολλοί επενδύτες που συμμετέχουν με μικρά ποσά.
Το (1885), στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, εξαιτίας της αδυναμίας χορήγησης του ποσού που απαιτούνταν για την κατασκευή του βάθρου που θα φιλοξενούσε το άγαλμα της ελευθερίας Δωρεαν απο την Γαλλία, αποφασίστηκε η διεξαγωγή μιας εκστρατείας συγκέντρωσης των απαιτούμενων κεφαλαίων μέσω της εφημερίδας New York World, συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσό από 160.000 περίπου δωρητές, ενώ για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε μέσο επικοινωνίας για τέτοιου είδους σκοπό. Τότε τα κατάφεραν δεν θα μπορέσουμε εμείς;
Σε αυτό το έργο συμπορευόμαστε μαζί κατά την διάρκεια και με αρκετούς από εσάς και μετα.
Είναι μια ομαδική, επενδυτική, αποταμιευτική, χρηματοδότηση ορισμένου στόχου.
Για να συμμετέχεις στην προσπάθεια αυτή χρειάζεται να γίνει μέλος του σωματείου να συμμετέχεις με 500€, που θα σου επιστραφούν πίσω (στο ακέραιο), αν σε 3 χρόνια δεν έχουν ξεκινήσει εργασίες κατασκευής. Το πόσο γρήγορα θα φτάσουμε στον στόχο μας εξαρτάται μόνο από εμάς πόσο πολύ πιστεύουμε στο έργο και πόσο γρήγορα θα συστήσουμε άτομα να συμμετέχουν .
Γιατί να συμμετέχω;
Γιατί δεν θέλω άλλο να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής μου, να με θεωρούν πολίτη Β κατηγορίας. Ο κόσμος όπως γνωρίζουμε αλλάζει συνεχώς . Φαίνεται ότι, σε αυτό το σημείο, οι επιλογές μας είναι είτε να τις αλλάξουμε είτε να μείνουμε πίσω. Σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον, εκείνοι που συνήθως επιβιώνουν και ευημερούν θα είναι εκείνοι που μπορούν ευκολότερα να προσαρμοστούν στην αλλαγή.
Γιατί θα είσαι ο χορηγός σε έργο πνοής που χρειάζεται το νησί μας . Το όνομα σου θα είναι στην στήλη των χορηγών και στην αναμνηστική φωτογραφία της ημέρας των εγκαινίων.
Αποκτάς την κάρτα μέλους που θα σου δίνει την δυνατότητα να έχεις πρωτοβάθμια περιθαλψή, προτεραιότητα στα ραντεβού, εισαγωγή στο νοσοκομείο και σε πιθανή χειρουργική έμβαση.
Όλα αυτά ,μέσα σε πλαίσιο διαφάνειας και αξιοπιστίας.
Ακούγεται σαν όνειρο αλλά μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Επίσης θέλω να επισημάνω τελειώνοντας, οτι οι άνθρωποι που για να πιστέψουν κάτι πρέπει να το δουν με τα μάτια τους ή που για να πάρουν κάποιο ρίσκο πρέπει να έχουν απτά στοιχεία δυσκολεύονται πολύ να εξελιχθούν και να αλλάξουν. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους περιμένοντας να συμβεί κάτι, αντί να το κάνουν εκείνοι να συμβεί.
Όσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητά μας να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας, τόσο διεγείρουμε τη δημιουργική ενέργεια και ορμή μας.
Στην πραγματικότητα, το ότι δεν μπορούμε να δούμε κάτι δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ο λόγος που δεν βλέπουμε πιθανές ευκαιρίες ή λύσεις δεν είναι επειδή δεν υπάρχουν, αλλά επειδή δεν έχουμε ορίσει τι ψάχνουμε. Αντί να περιμένουμε να δούμε πρώτα κάτι για να το πιστέψουμε, πρέπει να θέσουμε τον στόχο μας προτού αλλάξει η πραγματικότητά μας. Όταν θέτουμε έναν στόχο, ο εγκέφαλος και ο νους μας συνεργάζονται και λειτουργούν ως φίλτρο, που μας βοηθάει να τον πετύχουμε.
Θυμηθείτε ότι επειδή δεν βλέπουμε κάτι δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει, αλλά ότι απλώς μπλοκάρουμε όσες πληροφορίες δεν είναι σημαντικές για εμάς τη δεδομένη στιγμή. Το μπλοκάρισμα αυτό είναι φυσικό και πρόκειται για μηχανισμό προστασίας, γιατί διαφορετικά θα τρελαινόμαστε από τον όγκο των πληροφοριών. Ωστόσο, αν δεν τον ελέγξουμε, ο μηχανισμός αυτός μπορεί να περιορίσει τις δυνατότητές μας.
Tα περισσότερα άτομα ή ομάδες προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα χωρίς να προσδιορίσουν πρώτα τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν. Λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τα δεδομένα ή τους πόρους που έχουν διαθέσιμους τη δεδομένη στιγμή. Έτσι, είναι φυσικό να πουν: «Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Δεν ξέρουμε πού θα βρεθούν τα χρήματα. Ποιος θα μας βοηθήσει; Μας λείπουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις και ό,τι χρειάζεται για να τα καταφέρουμε» ή «Δεν έχουμε αρκετή εμπειρία σε κάτι τέτοιο».
Οι αποδοτικοί άνθρωποι που φέρνουν αποτελέσματα γνωρίζουν καλά το παρακάτω μυστικό: Πρέπει να το πιστέψεις για να το δεις. Όλοι οι άλλοι θέλουν να έχουν στοιχεία προτού πιστέψουν κάτι. Αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι.
Πρέπει πρώτα να πιστέψετε τον στόχο και ύστερα βλέπετε πώς θα τον πραγματοποιήσετε, γιατί μόνο τότε φτάνουν σε εσάς οι απαραίτητες πληροφορίες. Πρέπει, λοιπόν, να καθορίσετε τι έχει αξία για εσάς , τι επίπεδο ζωής, τι είδους γνώση θέλετε να έχετε προκειμένου να σας παρουσιαστεί.
Είμαστε μηχανές προγραμματισμένες να ζούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Τον τρόπο που μας μεγάλωσαν. Τουλάχιστον μέχρι να ξυπνήσουμε και θελήσουμε να γίνουμε οι συγγραφείς της δικής μας ιστορίας. Είμαστε μηχανές που δεν τις βολεύει να νιώθουν. Γιατί όταν νιώθουμε, βγαίνουμε από τα όριά μας, ξεβολευόμαστε.
Όταν νιώθουμε, ζούμε πραγματικά. Κι εμείς, όχι, δεν έχουμε μάθει να ζούμε. Αλλά μονάχα να επιβιώνουμε, να αντέχουμε, να παλεύουμε. Δυστυχώς, νομίζουμε πως αν υπακούσουμε στη λογική μας, η ψυχή μας θα σωπάσει. Οι άνθρωποι θεωρώ πως είμαστε από γεννησιμιού μας δραπέτες. Γεννιόμαστε δραπετεύοντας από τη μήτρα της μάνας μας και ζούμε δραπετεύοντας από τον θάνατο. Σκανταλιάρηδες και σκασιάρχες εκ προοιμίου, λοιπόν. Γιαυτο σας προτρέπω να δραπετεύσουμε απο την καθημερινότητα ,την συνήθεια , το βόλεμα και να κάνουμε την υπέρβαση. Το γνωρίζω ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση. Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, κυρία, νέε, νέα εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφή στο σωματείο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. .
Βασίλης Γιαουρδήμος
