<<Είπες μακριά θα φύγεις>>
Ήτανε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Το τηλέφωνό σου χτύπησε το μεσημέρι. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο φίλος σου σε ενημέρωνε ότι τρέχει ένα πρόγραμμα της Περιφέρειας <<η νυφίτσα>> ο τίτλος του, για την οικονομική στήριξη των επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία. Από τα λεγόμενά του, καταλάβαινες ότι θα το πάρουν όλοι όσοι καταθέσουν φάκελο με αίτηση, συνοδευόμενο, φυσικά, με το παραβολάκι των 300 ευρώ. Δεν έχανες τίποτα να καταθέσεις κι εσύ, τυχερούλη, αίτηση, ευκαιρία να αλλάξεις τα κουφώματα και τα υδραυλικά, που τα τελευταία χρόνια φώναζαν ότι χρειάζονται επειγόντως αντικατάσταση.
-Άντε, είπες, να η ευκαιρία να κάνεις μια ανακαίνιση. Κατέθεσες την αίτηση με το παράβολο και άρχισες να ονειρεύεσαι.
Κάποιος πιο παλιός στο κουρμπέτι σου είπε να κρατάς και μια πισινή. Εκείνος είχε κάνει προ ετών παρόμοια απόπειρα ένταξης σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα για εκσυγχρονισμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μάλιστα είχε ξοδέψει (δεν ήξερε, δεν ρώταγε;) μερικές χιλιάδες ευρώ με την κατάθεση του φακέλου του. Το αποτέλεσμα; Τη μερίδα του λέοντος την έλαβαν κάποιες επιχειρήσεις εκατοντάδων κλινών (δεν τις λες και μικρές-μικρομεσαίες) και τα λεφτά πέταξαν για αλλού.
Δεν έδωσες και πολλή σημασία και το άφησες να δείξει το μέλλον.
Ήρθαν προχθές τα μαντάτα: η αίτησή σου απορρίφθηκε λέει, γιατί ήταν κάτω από τη βάση και (για παρηγοριά στον άρρωστο) δικαιούσαι να κάνεις ένσταση για επανεξέταση της αίτησής σου. Είπες δεν πειράζει, αλλά την επόμενη στιγμή σκέφτηκες ότι κι εφέτος τα φαινόμενα δείχνουν ότι όπως και πέρυσι δεν θα δουλέψει η επιχείρηση. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, η Τράπεζα καραδοκεί για την πληρωμή του δανείου, εσύ μένεις χωρίς δουλειά και άρχισε να σε λούζει κρύος ιδρώτας. Δεν το σκέφτηκες και πολύ. Την επόμενη μέρα έφυγες με την πρώτη πτήση στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη.Στο καλό!
Καλό Πάσχα!
Νίκος Ιερομνήμων- Εκπαιδευτικός
