Άρθρο του συμπολίτη μας Μανώλη Καβουκλή.
Έκλεισε ένας χρόνος από την ημέρα που έφυγε ο Γιάννης Μπουτάρης, ένας Άνθρωπος- Ωραίος και Χαρισματικός.
· Πρωτοπόρος στο επιχειρείν ειδικά στην Οινοποιία.
· Εμπνευστής στην πράξη της προστασίας- Οικολογίας ιδρύοντας τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ.
· Τολμηρός και Οραματιστής ως Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
· Ανοιχτό μυαλό πέρα από τα σύνορα της πόλης και της χώρας μας.
· Ίδρυσε το Μουσείο Ολοκαυτώματος για τους Εβραίους.
· Έκανε Μουσείο το Σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ.
· Εξωστρεφής και κοσμοπολίτης αφήνοντας το στίγμα και την σφραγίδα του στην Θεσσαλονίκη που αγάπησε.
Η αναφορά αυτή δεν είναι τυχαία ούτε απλά ’’μνημόσυνο’’ του κυρ. Γιάννη.
Γίνεται γιατί τα ‘’Σημεία των Καιρών’’ δεν είναι θετικά και αισιόδοξα.
Το κείμενο αυτό προφανώς γράφεται Γενικά αλλά Κυρίως αφορά τον Τόπο μου, το νησί μου και τα τοπικά δρώμενα κυρίως ως προς την Διοίκηση και τις αποφάσεις της.
Το ερώτημα ‘’πού πάει η ΚΩΣ’’ έχει σύνθετη και πολύπτυχη απάντηση.
Η Κως ΔΕΝ έχει ταυτότητα.
Δεν έχει Αισθητική.
Αλλά δεν έχει και ΣΧΕΔΙΟ στην βάση Αρχών- Αξιών και φυσικά σοβαρού προγραμματισμού και Ιεραρχικών Στόχων.
Φυσικά η ευθύνη επιμερίζεται. Δεν είναι μόνο τη Διοίκησης του Δήμου Κω. Όμως δεν είναι πειστική Δικαιολογία ότι ‘’η Κεντρική Κυβέρνηση μας έχει ακρωτηριάσει και μας έχει εγκλωβίσει’’.
Ο Δήμος Κω είναι πολύ ισχυρός από κάθε άποψη και οικονομικά έχει τη δύναμη να σχεδιάσει, υλοποιήσει, απαιτήσει και κυρίως να αξιοποιήσει εργαλεία, προγράμματα Χρηματοδοτήσεις (Εθνικές και Ευρωπαϊκές).
Πέραν αυτών δεν είναι μόνο τα ‘’Μεγάλα Έργα’’.
Είναι η Πόλη, τα όμορφα χωριά μας, οι οικισμοί, το περιβάλλον, και τόσα άλλα που δεν σχετίζονται με Κεντρική Εξουσία και Πόρους.
Κλείνοντας ας είναι η Αρχή του κειμένου με αναφορά τον Γιάννη Μπουτάρη ο οδηγός και το παράδειγμα για την Τοπική Διοίκηση και την Δημοτική Αρχή.
Άρθρο του συμπολίτη μας Μανώλη Καβουκλή.
Σε ηλικία 70 ετών.
Ενημερωτικές δράσεις του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου για τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων στο Γ.Ε.ΜΗ.
