Η απάντηση του Π. Αβρίθη στην επιστολή του Κώστα Καΐσερλη: ''Δεν ξιφουλκώ''

ΔΕΝ ΞΙΦΟΥΛΚΩ

Αγαπητέ Κώστα,

Γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν έχω ξίφος να τραβήξω. Δεν λογομαχώ , δεν απειλώ και δεν διαπληκτίζομαι με κανένα.

Γνωρίζεις τον σεβασμό και την εκτίμηση την οποία έχω για το πρόσωπο σου. Διαθέτεις πολιτική οξυδέρκεια μοναδική και κυρίως έχεις και εκφράζεις θέσεις τις οποίες ούτε και εσύ δεν μπόρεσες να επιβάλλεις ξεπερνώντας τα κατεστημένα. Μάλιστα υπήρξες και Υπουργός μιάς κυβέρνησης και μιάς εποχής που στη συνείδηση του κόσμου δεν έχει εκείνο το θετικό αποτύπωμα που θα μπορούσε να έχει γιατί υπέκυψε σε πολλά.

Δεν εκφράζω κανένα εκτός από την αγωνία του Κώου πολίτη σήμερα και την αγανάκτηση του για πολλά κακώς κείμενα. Στα λίγα χρόνια τα οποία μου απομένουν για ενεργή δράση στα κοινά του τόπου μου δεν θα πάψω ποτέ να καυτηριάζω αυτά.

Ακου λοιπόν και δέξου και την άλλη άποψη, Αυτά τα κακώς κείμενα με φαντς και ΥΓΕΙΑ είναι δημιούργημα της δικής σου εποχής και το πληρώνουμε εμείς σήμερα. Εσείς τότε ως ενεργοί πολίτες τα φέρατε και τα δημιουργήσατε για να καλύψετε τα κενά που φαινόντουσαν από δεκαετίες και τώρα τα λουζόμαστε εμείς.

Το πρόβλημα δεν είναι η Ν.Δ. και ο Αδωνις. Το πρόβλημα είναι ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το έτος 1993 σε συνέντευξη του πρόβλεψε ακόμα και την πτώχευση της Χώρας μας και εσείς γελούσατε. Η χρεοκοπία ήλθε τότε που κάποια Αμερικανάκια φώναζαν «λεφτά υπάρχουν» και ξαφνικά από το Καστελόριζο ήλθε η ταφόπλακα. Κυβέρνησε και Αριστερά και που πήγαν τα πράγματα Κώστα μου πιο δεξιά και από τα δεξιά.

Δέξου λοιπόν ότι τίποτα δεν έγινε εδώ και 40 χρόνια όταν τα κυκλώματα υγείας εδραιωνόντουσαν γύρω από το Δημόσιο σύστημα υγείας δεν κάνατε απολύτως τίποτα και ομολόγησε και εσύ όπως και εγώ αποδέχομαι την ευθύνη μου αλλά προσπαθώ να αφυπνίσω κάποιους να ξεκινήσουν την αντίδραση στα κακώς κείμενα χωρίς χρώμα και ιδεολογικό προσανατολισμό.

Και να ξέρεις ότι το θέμα δεν είναι μόνο στον τομέα της υγείας. Είναι σε πολλούς τομείς έκφανσης της κοινωνικής ζωής. Ο ατομισμός προκλήθηκε από τις νοοτροπίες μιάς άλλης εποχής για την οποία δεν έχω ευθύνη και δεν την καλλιέργησα πάντως εγώ.

Όταν αρχίζει να χαράζει το αίσθημα της συνευθύνης μέσα μας και του πραγματικού σεβασμού του συνανθρώπου μας τότε θα αρχίζει να αλλάζει η κοινωνία και να διαμορφώνεται πολιτικά. Με πολιτικούς αφορισμούς δεν πάμε μπροστά.

Με Σεβασμό

Ο Φίλος σου

Παναγιώτης Αβρίθης