ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ : «Οι Έλληνες πολίτες απορρίπτουν την οξύτητα, την πόλωση, το λαϊκισμό και την τοξικότητα».

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ : «Οι Έλληνες πολίτες απορρίπτουν την οξύτητα, την πόλωση, το λαϊκισμό και την τοξικότητα».

Παρέμβαση του Βουλευτή Δωδεκανήσου

Ο κ. Κασσελάκης, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε ως show και κοκορομαχία την κοινοβουλευτική συζήτηση και διαδικασία της πρότασης δυσπιστίας.

Συμφωνούν άραγε οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή τη διατύπωση; Αποδέχονται ότι έβαλαν την υπογραφή τους σε ένα αίτημα για τη δημιουργία show;

Ο ίδιος ζήτησε την παραίτηση του Πρωθυπουργού και τη διενέργεια εκλογών με την παρουσία διεθνών παρατηρητών.

Προφανώς δεν γνωρίζει δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι όλες οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν διεθνείς παρατηρητές και στις εκθέσεις του ΟΑΣΕ πάντα οι εκλογές στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται ως ελεύθερες και δημοκρατικές.

Το δεύτερο και σημαντικότερο που δεν γνωρίζει ο κ. Κασσελάκης, για όλα όσα υπαινίσσεται, είναι ότι στην Ελλάδα τα 50 τελευταία χρόνια από την εποχή που η Νέα Δημοκρατία και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλαν τις βάσεις για τη μακροβιότερη και σταθερότερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι εκλογές και το αποτέλεσμα τους ουδέποτε αμφισβητήθηκαν.

Υπήρξε εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, χωρίς να υπάρξει αμφισβήτηση. Το ΠΑΣΟΚ το 1981, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

Η Νέα Δημοκρατία που έχασε με ένα απόλυτο οριακό αποτέλεσμα , για μερικές χιλιάδες ψήφους, τις εκλογές του 2000, ουδέποτε διανοήθηκε να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Δεν είμαι βέβαιος ότι ο κύριος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα αλλά και τους κινδύνους που υποκρύπτουν από όσα λέει.

Είναι δεδομένο ότι οι χαμηλές πτήσεις της αντιπολίτευσης, που δεν την εμπιστεύονται οι πολίτες και την απορρίπτουν, δημιουργούν την ανάγκη τεχνητής έντασης, πόλωσης, οξύτητας και μιας νέας μορφής τοξικότητας.

Στοιχεία που δεν τα χρειάζεται η χώρα.

Τα χαμηλά ποσοστά της αντιπολίτευσης, έχουν αιτία. Είναι η αναξιοπιστία, η έλλειψη σοβαρών πολιτικών προτάσεων.

Και αυτές οι αιτίες, δεν αντιμετωπίζονται με τις πρακτικές της οξύτητας, του διχαστικού λόγου και του λαϊκισμού.