Άρθρο του Νίκου Μυλωνά 

‘’Κακομαθημένα! Ματαιόδοξα! Ανόητα παιδιά! Όλοι τους! Να σοβαρευτούν! Αλλιώς θα αποδειχθούν και μοιραίοι!

(σχόλιο για το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο Κω)

Α. --Είδατε χθες τι έγινε στο δημοτικό συμβούλιο;

--Όχι! αλλά φαντάζομαι μια από τα ίδια! Όσο ποιο οξυμένες γίνονται οι προσωπικές αντεγκλήσεις στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου μεταξύ της νυν και της πρώην δημοτικής αρχής, τόσο καλύτερα καλύπτεται η πολιτική φτώχεια του πιο σπουδαίου τοπικού δημοκρατικού θεσμού!

-- Εντάξει, αλλά νομίζω ότι πρέπει να το δείτε!

--Διαβάζουμε και ακούμε στον ηλεκτρονικό τύπο το συμβάν. Απογοήτευση, θλίψη, απόρριψη.

Ας ταξιδέψουμε στον χρόνο! Δεν θα τα βάλουμε με τον Νικηταρά και τον Κυρίτση αν δούμε ότι ιστορικά αυτά που ζούμε έχουν συμβεί και σε άλλους τόπους και σε άλλες εποχές. Σε μικρότερες ή μεγαλύτερες διαστάσεις. Τα αποτελέσματα είχαν πάντοτε από κακές έως καταστροφικές συνέπειες.

Β. Διαβάζουμε το μυθιστόρημα: ‘’ εμβατήριο Ραντέτσκυ’’ του Roth Josepf που περιγράφει την ζωή την περίοδο της πάλαι ποτέ Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, μέχρις ότου ξεσπάσει η θύελλα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα γκρεμιστεί όχι μόνο η οικογένειά του τελευταίου αυτοκράτορα και η παρηκμασμένη τάξη των ευγενών, αλλά ολόκληρη την πολυεθνική αυτοκρατορία θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.

Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ αντιλαμβάνεται την έκπτωση και τον εκφυλισμό του κράτους και των θεσμών του. Φοβάται. Περιοδεύει τα σύνορα της χώρας προσπαθώντας να τονώσει το συλλογικό φρόνημα για να σώσει την αυτοκρατορία! Μένει με τον στρατό του, συμμετέχει στις ασκήσεις του, κοιμάται στο μέτωπο σε σκηνές με τους στρατιώτες του! Βλέπει και ακούει πολλά, δείχνοντας ευγένεια και κατανόηση! Για πρώτη φορά βλέπει ψύλλους στο ράντζο του. Δεν το λέει σε κανένα! Γιατί είναι αυτοκράτορας! Και οι αυτοκράτορες δεν μιλούν για τέτοια πράγματα ιδίως σε δύσκολες εποχές! Παρακολουθεί τις σχέσεις ανταγωνισμού, αλληλο-υπονόμευσης και αλληλο-εξόντωσης μεταξύ των στρατηγών του. Κρατάει το μυαλό και την ψυχή του ήρεμη παρατηρώντας τους ηγέτες του κράτους του να αλληλο-υβρίζονται. Δεν επεμβαίνει και δεν τιμωρεί. Μονολογεί:. ‘’Κακομαθημένα! Ματαιόδοξα! Ανόητα παιδιά! Όλοι τους’’!

Το μοιραίο τέλος ήρθε πολύ σύντομα.

Γ. Ο ισχυρός Δήμος πρότυπο δεν στέκει πια στα πόδια του. Ακόμη και το Δημαρχείο μας είναι ένα παλιό ιταλικό κτήριο του 1930! Ασυντήρητο και άβαφο για πάνω από μια 30-ετία. Η κοινωνία μας υποφέρει. Που να κοιτάξεις και να μην αντιληφθείς με πίκρα ότι ο τόπος μας είναι αφημένος, παρατημένος, γερασμένος.

-- Περνώντας από το δημοτικό λατομείο στις Κοκκινόγιες, βλέπουμε ανάγλυφο το μέλλον του νησιού. Αυτό το μονοπωλιακό εργοστάσιο σε μια χρυσή εποχή ανοικοδόμησης, δεν έκανε καμιά χρονιά φορολογική δήλωση! Δεν απέδωσε ούτε μια δραχμή στο δημόσιο τα 20 χρόνια εκμετάλλευσης του! Δεν έγινε αποκατάσταση του τοπίου όταν έκλεισε, όπως είχε καταστατικά και νομικά δεσμευτεί ο Δήμος μας. Δεν πλήρωσε κανείς για το οικονομικό και οικολογικό σκάνδαλο της ΔΕΥΑΥΚ!

---Χθες συζητούσαν στο Δημ. Συμβ. για την χωροθέτηση λέει, του νέου νοσοκομείου! Είναι να γελάς! Και να κλαίς! Η χωροθέτηση μας έλειπε!!!

---Το χωροταξικό σχέδιο του νησιού, αρχές του 1990 χρηματοδοτήθηκε από το τότε ΕΣΠΑ (ΚΠΣ). Εκεί προβλεπόταν η χωροθέτηση όλων των βασικών υποδομών του νησιού μας! Ανάμεσα τους και το νοσοκομείο Κω. Ήταν η μελέτη Δοξιάδη, η οποία ξεδοντιάστηκε, υπονομεύτηκε, θάφτηκε και τελικά τέθηκε στα αζήτητα της τοπικής ιστορίας με αποκλειστική ευθύνη του καταστροφικού τοπικού κράτους του ΠΑΣΟΚ. Τα απομεινάρια του λογομαχούσαν στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο βγάζοντας συγκεκαλυμμένα τα άπλυτα τους! Το ίδιο τοπικό κράτος, όχι πλέον ως μηχανισμός εξουσίας που έχει διαλυθεί, αλλά ως τρόπος σκέψης και πολιτικής παρέμβασης εξακολουθεί να κυβερνά το νησί μας και του οποίου οι αμαρτίες ταλαιπωρούν ακόμη την κοινωνία μας! Όπως λέει ο ποιητής: ‘’βλάπτουν και οι δυο τους την Συρία εξ ίσου’’. Τόσο ο κ. Κυρίτσης όσο και ο νεώτερος κ. Νικηταράς ήταν στελέχη και παιδιά του ίδιου σωλήνα! Προκαλούν απέχθεια ανασκαλεύοντας το θλιβερό παρελθόν λέγοντας πως νιώθουν και …περήφανοι!

‘’Κακομαθημένα! Ματαιόδοξα! Ανόητα παιδιά! Όλοι τους!

Να σοβαρευτούν. Αλλιώς θα αποδειχθούν και μοιραίοι.

Ν. Μυλωνάς