Σε πρόσφατη συνέντευξή μου στο Ραδιοφωνικό Σταθμό «Έκφραση» και στη δημοσιογράφο Καλλιόπη Δανελλάκη επεσήμανα δύο αναγκαίες τομές που οφείλουμε να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε αν θέλουμε, έστω και κατ’ ελάχιστο, να δούμε και να βιώσουμε μία διαφορετική πραγματικότητα στις σχέσεις Κράτους-Πολίτη και στη δική μας περίπτωση Δήμου-Δημότη.
Η πρώτη συνισταμένη ονομάζεται «τεκμηρίωση» και αφορά όσους ασχολούνται ή ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τα κοινά της χώρας μας τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Κανείς δεν δικαιούται πλέον να μιλάει γενικά και αόριστα και να αποκρύπτει τα πραγματικά δεδομένα και την αλήθεια από τους πολίτες με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου τους.
Η δεύτερη συνισταμένη, η οποία λειτουργεί και ως μηχανισμός ελέγχου της πρώτης, ονομάζεται «ενεργός συμμετοχή» και αφορά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Όσο περισσότερο κλεινόμαστε στο δικό μας μικρόκοσμο προσπαθώντας να λύσουμε τα προβλήματά μας τόσο επιτρέπουμε στους άλλους και μάλιστα υπό τη μορφή ισχνών μειοψηφιών να αποφασίζουν για εμάς. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε όλοι καθημερινά καθώς όχι μόνο οι αποφάσεις που παίρνουν οι λίγοι δεν μας βοηθούν αλλά επιτείνουν ακόμα περισσότερο τα όποια ζητήματα καλούμαστε να λύσουμε με πρώτο και κυριότερο το βιοποριστικό.
Η χθεσινή παρουσίαση από τη Δημοτική Αρχή Κυρίτση του μεγαλεπήβολου σχεδίου για το λιμάνι της Κω αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανάγκης για την άμεση επικράτηση στην πολιτική ζωή του τόπου των δύο συνισταμένων που περιγράψαμε παραπάνω, και εξηγούμαι:
Σημείο 1ο: Πριν την χθεσινή παρουσίαση του σχεδίου για το λιμάνι υπεγράφησαν οι συμβάσεις για την εκπόνηση των δύο μελετών για την επέκταση των λιμενικών εγκαταστάσεων Καρδάμαινας και Κεφάλου. Προσέξτε τους χρόνους που απαιτήθηκαν για να φτάσουμε στις συμβάσεις για τις μελέτες. Η διαδικασία για να φτάσουμε στην χθεσινή υπογραφή ξεκίνησε από την προηγούμενη δημοτική περίοδο και φτάσαμε χθες 7 χρόνια μετά να υπογράφει ο Δήμος τις μελέτες. Οι μελέτες εφόσον όλα πάνε καλά θα παραδοθούν στην καλύτερη περίπτωση τον Νοέμβριο του 2018. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η διαδικασία για να δημοπρατηθεί το έργο, να συμβασιοποιηθεί, να εγκατασταθεί ο εργολάβος και να υλοποιηθεί. Στην καλύτερη δηλαδή περίπτωση τα έργα αυτά θα παραδοθούν ολοκληρωμένα κάπου στο 2025.
Με λίγα λόγια αντί να πανηγυρίζουμε, να μιλάμε για ιστορικές μέρες και να προσπαθούμε να χρυσώσουμε το χάπι στους συνδημότες μας Κεφαλιανιούς και Καρδαμιώτες που ακόμα περιμένουν να ανοίξει τα φτερά της η Ryanair για την Κω οφείλουμε να τους μιλήσουμε καθαρά να τους πούμε ότι αυτά τα σχέδια έχουν ορίζοντα το 2025 και φυσικά ότι όταν ολοκληρωθούν ελλοχεύει και ο κίνδυνος να είναι ήδη ξεπερασμένα.
Σημείο 2ο: Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω μπορεί ο καθένας να υπολογίσει περίπου πόσο χρόνο, πέρα από το χρήμα (30 εκατομμύρια ευρώ) θα απαιτηθεί για να ολοκληρωθεί το σκαρίφημα του «υπερ-φαραωνικού» έργου που παρουσίασε χθες η Δημοτική Αρχή Κυρίτση αφού τα «φαραωνικά» δεν τους άρεσαν. Μιλάμε για ορίζοντα υλοποίησης κάπου το 2035.
Που έγκειται όμως το εγκληματικό λάθος της πολιτικής Κυρίτση;
Ενώ στην πρώτη περίπτωση των λιμένων Καρδάμαινας και Κεφάλου αποφασίζει το αυτονόητο, δηλαδή τη συνέχεια από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι όσο και αν καθυστερήσει το έργο, στη δεύτερη περίπτωση του μόλου για τα κρουαζιερόπλοια και της επέκτασης της Μαρίνας (αυτό φαίνεται να το έχουν απεμπολήσει εντελώς) παίρνει την ακατανόητη απόφαση του «εγώ δεν κάνω φαραωνικά έργα» και επί τρεισήμισι χρόνια δεν κάνει απολύτως τίποτα για μόλο και μαρίνα.
Αίφνης μετά το σεισμό της 21ης Ιουλίου και μετά από τρεισήμισι χρόνια απραξίας ακούμε για την ανάγκη επανασχεδιασμού των λιμενικών εγκαταστάσεων της Κω σαν να μην υφίστατο η ίδια ανάγκη προ σεισμού. Μάλιστα τώρα ακούμε ότι στο παιχνίδι μπαίνουν και ιδιώτες… και έτσι γεννάται το πρώτο εύλογο ερώτημα:
Μήπως αυτούς «ψάχναμε» επί τρεισήμισι χρόνια για μόλο και μαρίνα και απλά ο σεισμός ήταν μια αφορμή έμμεσης ανακοίνωσης των προθέσεων της Δημοτικής Αρχής για παραχώρηση λιμανιού και Μαρίνας σε ιδιώτη;
Το δεύτερο ερώτημα που μπαίνει είναι το γιατί στην περίπτωση του μόλου δεν επέλεξαν να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι; Ήταν φαραωνική η πρόταση και η προεργασία που είχε γίνει για την επέκταση της πολεμικής σκάλας με κόστος 6 εκατομμυρίων ευρώ και δεν είναι η πρόταση των 30 εκατομμυρίων όταν μάλιστα το Λιμενικό Ταμείο διέθετε ήδη τα 3 από τα 6 εκατομμύρια;
Αν λοιπόν είχε επιλεγεί η οδός της συνέχειας και της συνέπειας θα μπορούσαμε τώρα να μιλάμε και για συμβάσεις που αφορούν το μόλο και φυσικά με αντίστοιχο χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης επίσης κάπου κοντά στο 2025.
Αντ’ αυτού ξεκινάμε από το πλην μηδέν με ορατό έως βέβαιο τον κίνδυνο η Κως να μείνει εκτός παιχνιδιού στο κομμάτι ανάπτυξης των θαλασσίων συγκοινωνιών για τα επόμενα 20 χρόνια με καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία του τόπου.
Επίσης για τη περίπτωση της επέκτασης της μαρίνας, το μοναδικό έργο κατοχυρωμένο σε ΦΕΚ, απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχει κανένας απολύτως σχεδιασμός.
Δυστυχώς, για να επανασυνδεθούμε και με την αρχή του κειμένου και τον λόγο για τον οποίο γράφεται, αν δεν αντιδράσουμε σύντομα και συνεχίσουμε σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής της χώρας να επιτρέπουμε την ανάληψη θέσεων ευθύνης σε πολιτικούς παλαιάς κοπής και πεπερασμένων δυνατοτήτων τότε είμαστε καταδικασμένοι να βιώνουμε καθημερινά και στο πολλαπλάσιο τις συνέπειες της μετριότητας μας και της αδιαφορίας μας.
Γιάννης Μ. Φραγκούλης
Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης Παν/μίου Κρήτης
Αν. Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ΟΡΑΜΑ
Κίνημα Πολιτών Νήσου Κω
