Α. Παρακολουθήσαμε την 11-ήμερη την απεργιακή κινητοποίηση των συμβασιούχων της υπηρεσίας της καθαριότητας του νησιού μας, όπου ο ήπιος και λελογισμένος τρόπος διεηαγωγής της είναι στα υπέρ των εργαζομένων και του Δήμου.
Β. Το αίτημα της απεργίας ήταν η μονιμοποίηση 6.500 (υπολογισμός κυβέρνησης) συμβασιούχων της καθαριότητας, της περιόδου 2004 - 2015. Το 2004, κυβέρνηση και αντιπολίτευση είχαν συνεργαστεί για να ξεπεράσουν τα συνταγματικά προσκόμματα και μαζί μονιμοποίησαν 70.000 εποχιακές προσλήψεις όλων των κυβερνήσεων και Δημάρχων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ των προηγουμένων ετών, με το αιτιολογικό ότι πληρούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με την δέσμευση ότι αυτό δεν θα ξαναγίνει! Όμως η πρακτική των συμβασιούχων στην καθαριότητα συνεχίστηκε και μαζί με την κατά τμήματα ιδιωτικοποίηση- ανάθεση σε εργολάβους φτάσαμε στο 2015 και σε μια νέα γενιά συμβασιούχων. Για παράδειγμα στον Δήμο Κω μαζί με τους 70 νέους συμβασιούχους, έχουν περάσει σταδιακά σε εργολάβους: η διαχείριση ΧΥΤΑ 2009-10, η ανακύκλωση (περίοδος Καΐσερλη) και στην νέα περίοδο Κυρίτση η καθαριότητα Μαρίνας και των Λιμανιών. Συνέπειες; Δεν έχουμε στοιχεία σύγκρισης κόστους-οφέλους από το πέρασμα δημοτικών υπηρεσιών σε εργολάβους που να αιτιολογούν την διολίσθηση από την δημόσια στην ιδιωτική διαχείριση. Γνωρίζουμε όμως ότι ένας μόνιμα εργαζόμενος ‘’σκουπιδιάρης’’ στον Δήμο αμείβεται με 1000-1200 ευρώ/μήνα, ο αντίστοιχος εποχιακός με 800 ευρώ, αλλά και οι 2 έχουν συλλογικές συμβάσεις με καλό εργασιακό περιβάλλον: 5-ημερο, 40-ωρο κλπ. Όμως οι απασχολούμενοι στις εργολαβικές εταιρείες αμείβονται με 600 ευρώ/μήνα και με ατομικές συμβάσεις έχουν κυλιόμενο ωράριο χωρίς 5-ημερο και 40-ωρο! Γνωρίζουμε και την ποιότητα της διαχείρισης. Αυτά δεν ήταν αρκετά για να συγκρατήσουν τον κ. Δήμαρχο στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο να πει ότι η λύση είναι: να περάσει η καθαριότητα στον ιδιωτικό τομέα ταυτιζόμενος του με την πρόταση της ΝΔ.
Γ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρωτοτύπησε και με νόμο του 2015 επέβαλε αυτοδικαίως παράταση όλων των συμβάσεων για 2 χρόνια ενώ άνοιξε και την συζήτηση για ...μορφές μονιμοποίησης! Τώρα όμως δεν είναι 2004! Τα πολιτικά, ιδεολογικά και κομματικά ερείπια της μνημονικής εποχής δεν έχουν πεδίο διακομματικής συνεννόησης! Ειδικά για τα εργασιακά και τα κοινωνικά αιτήματα, γιατί οι δεσπόζουσες πολιτικές δυνάμεις των δανειστών προωθούν ωμα την διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών και των εργασιακών σχέσεων και πιέζουν και επιτυγχάνουν το πέρασμα μας στην νέα εποχή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που έχει και τους ντόπιους υπερασπιστές.
Η κυβέρνηση πορεύεται μόνη της στον δρόμο των προκατόχων της. Αντί να επαναλάβει τον νόμο Παυλόπουλου και ταυτόχρονα να προωθήσει μια ισχυρή αποκέντρωση μεταφέροντας κάθε πλευρά των παραχωρούμενων αρμοδιοτήτων στους Δήμους προσπαθεί με την μερική τακτοποίηση (2500 εργαζομένων) να κρατήσει μια πολιτική επαφή με το απεργιακό κίνημα και να έρθει σε αντιπαράθεση με τους πρασινογάλαζους Δημάρχους (που κυριαρχούν) ρίχνοντας το μπαλάκι στους ιδίους που πρέπει να ξεκαθαρίσουν ποιους και πόσους θα κρατήσουν! Έτσι η Δημοτική αρχή Κω είναι στην δύσκολη θέση να κρατήσει 12 που έχει δηλώσει ότι χρειάζεται ή 70 που απασχολεί; Μη έχοντας ξεκάθαρη ιδεολογική θέση και μη έχοντας μια κομματική παράταξη το πιθανότερο είναι να εισηγηθεί και να κινηθεί σε μια μεσαία γραμμή: κρατάμε τους μισούς και δίνουμε κι άλλα τμήματα καθαρισμού σε ιδιώτες. Όλα αυτά όμως είναι διαχείριση παλαιού τύπου.
Δ. Ούτε με ευκαιριακές και περιστασιακές προσλήψεις, ούτε με εργολάβους της κακιάς ώρας (όπως αυτοί της ανακύκλωσης, Λιμανιού και Μαρίνας) δεν μπορεί να λυθεί το ζητημα της καθαριότητας του νησιού μας! Οι αναγκαίες ποιοτικές υπηρεσίες καθαριότητας απαιτούν: επιστημονική μέθοδο, σύγχρονη οργάνωση εργασίας, νέο τεχνολογικό εξοπλισμό με συνεχείς επενδύσεις παγίων κεφαλαίων και ένα νέο περιεχόμενο δημοτικής κοινωνικής συνείδησης που να κυριαρχεί ως μοντέλο παραγωγής υπηρεσιών. Γι αυτό απαιτείται μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό το οποίο να είναι καλά και αξιοκρατικά αμειβόμενο και συνεχής αντικειμενική αξιολόγηση και σε αυτή την βάση μας χρειάζονται και οι 70!!! Αυτό προϋποθέτει την ανακοστολόγηση των υπηρεσιών με βάση όχι μόνο την ‘’ανταποδοτικότητα’’, αλλά κυρίως τα στάνταρτ ποιότητας και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα της Καθαριότητας.
Δυστυχώς ούτε η Κυβέρνηση ούτε η Δημοτική αρχή κινούνται σε μια νέα κατεύθυνση μακριά ψευτοκόντρες και από παιγνίδια εντυπώσεων και πελατειακών σχέσεων που κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που τους ακλουθούν μας έχουν συνηθίσει.
Ν. Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)
