ΘΕΜΑ: Πολυτεχνείο 2015! Η ελπίδα δεν σβήνει!
‘’…Εμείς γι αλλού πηγαίναμε κι αλλού η ζωή μας πάει…’’
Η μέρα του Πολυτεχνείου είναι ένα γεγονός που επηρέασε καθοριστικά μια ολόκληρη γενιά και μια ολόκληρη εποχή. ‘’Το πολυτεχνείο ζει!’’, ‘’εμπρός για της γενιάς μας τα ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ’’! Μια γενιά πολιτικοποιημένη σε μια εποχή γεμάτη οράματα και προσδοκίες. Μια γενιά πού από τότε και μέχρι σήμερα επηρέασε την πολιτική κατάσταση της πατρίδας μας δοκιμάζοντας, συμμετέχοντας, προσπαθώντας .
Τώρα, 42 χρόνια μετά, δεν χωρούν ψέματα, υπεκφυγές, αναβολές, υπερβολές και μεγαλοστομίες. Είναι η ώρα της αλήθειας. Γιατί ‘’Καλά ήταν ως εδώ! Τώρα τι κάνουμε;’’
Το Πολυτεχνείο έβαλε τα ζητήματα της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της κοινωνικής προκοπής, της αλλαγής, της ανανέωσης, του σοσιαλισμού
--- της νέας Ελλάδας των κοινωνικοποιημένων στρατηγικών επιχειρήσεων, του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, του δημόσιου έλεγχου στις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, της εισοδηματικής και φορολογικής αναδιανομής, της εθνικής ανεξαρτησίας και εξόδου από το ΝΑΤΟ, τις συνεταιριστικές και αλληλέγγυες παραγωγικές μορφές και αυτοδιαχείρισης
---την νέα εποχή της αριστεράς και των σοσιαλιστικών ιδανικών.
Φθάσαμε όμως:
---την νέα εποχή της Ελλάδας της χρεοκοπίας, παραγωγικής αποδιάρθρωσης, ανεργίας, φτώχειας, σύνθλιψης των συντάξεων και των εργασιακών σχέσεων, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας (αεροδρόμια, ΟΤΕ, ΔΕΗ, προπό) στους ξένους και ντόπιους μονοπωλιακούς ομίλους , της απελπιστική φορο-επιδρομή στα χαμηλά και μικρομεσαία ιδίως κοινωνικά στρώματα, και μάλιστα με τμήμα της αριστεράς στην κυβέρνηση!
---την νέα εποχή των πολέμων, των βομβαρδισμών, της προσφυγιάς, του τυφλού φανατισμού και της τυφλής εκδίκησης.
Όλα έχουν αλλάξει! Ένα παλιό τραγούδι έρχεται στο στόμα που το τραγουδούσαμε νομίζοντας ότι αφορά την προηγούμενη γενιά, αφού ήμασταν σίγουροι ότι εμείς, σε αντίθεση με αυτούς, θα τα καταφέρναμε ! ‘’Εμείς γι αλλού πηγαίναμε κι αλλού η ζωή μας πάει…’’
Όμως και σήμερα :
---Η πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία θα γίνει!
---Οι μαθητές θα τραγουδήσουν πάλι ‘’ο δρόμος είχε την δική του ιστορία’’ και ‘’δεν θα περάσει ο φασισμός’’.
Η ελπίδα δεν σβήνει!
Ν Μυλωνάς.
