Η ροη μεταναστών-προσφύγων στο νησί μας: ώρα λύσης.
- Εδώ και 3 μήνες τουλάχιστον η κατάσταση με την μαζική είσοδο προσφύγων-μεταναστών έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην λειτουργία και την αντιληπτική εικόνα της πόλης επιβαρύνοντας την καθημερινότητα. Η δυστοκία εφαρμογής της μόνης λογικής λύσης: ‘’δημιουργία εκ μέρους της κυβέρνησης χώρου πρώτης υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας μετακινούμενων πληθυσμών με όρους και προϋποθέσεις’’ φαίνεται ότι μπαίνει σε εφαρμογή και ελπίζουμε σε λύση. Ο μέχρι τώρα ανεπιτυχής χειρισμός της υπόθεσης από όλες τις βαθμίδες εξουσίας, επιβάρυνε σημαντικά την τοπική κοινωνία. Οι επιπτώσεις είναι ηλίου φαεινότερες.
- Πρώτο επίπεδο είναι η επιβάρυνση της κοινωνικής συνείδησης που διολισθαίνει σε ακραίες απορριπτικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις. ‘’Χρειάζεται ένας Παπαδόπουλος! Χρειάζεται ο στρατός! Πρόκειται για επιδρομή αλλοφύλων που έχουν στόχο την Χριστιανική Ελλάδα! Διώξτε τους! όποιος πατήσει το πόδι του να φεύγει αμέσως! Αν δεν τους διώξετε θα μας γ… και θα σας γ…., Χρυσή Αυγή Ρε! ’’. Πρωινές κουβέντες από συνδημότες μας στην διαδρομή μας από Κανάρη μέχρι πλατεία των 7 Μύλων, όπου είναι απλωμένοι κατά γης δεκάδες πρόσφυγες. Παράλληλα ένας απάνθρωπος αποκλεισμός: ο Δήμος έχει κλείσει τις τουαλέτες του ενώ στα ενοικιασμένα δημοτικά καταστήματα απαγορεύεται η χρήση τους από μετανάστες, ακόμη και η άρνηση φόρτισης των κινητών τηλεφώνων έχει μεταβληθεί σε όπλο αντίδρασης. Η Εκκλησία μας …. ΑΠΟΥΣΑ! Όλα αυτά σηματοδοτούν μια συμπεριφορά που μπορεί να είναι δικαιολογημένη λόγω της απουσίας σχεδίου διαχείρισης αλλά που δεν αρμόζει στον τόπο και την εποχή μας. Ο τόπος γέννησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ και την φιλοξενία. Όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν τις ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΕΣ για την ΔΩΡΕΑΝ εξυπηρέτηση όλων των οδοιπορούντων. Όταν ήρθαν οι Τούρκοι ίδρυσαν τα δημόσια ανοικτά στους Λαούς ΧΑΜΑΜ. Ο Λαός μας έχει παρακαταθήκη αιώνιας σκλαβιάς και προσφυγιάς. Πως εξηγείται αυτή η μετάλλαξη; Γιατί ο χρόνος δουλεύει σε βάρος των ανθρώπινων αξιών; ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι κινήσεις και οι επιλογές των θεσμικών παραγόντων ενέχονται ιστορικά για την στροφή των μαζών σε παράλογες συμπεριφορές.
- Δεύτερο επίπεδο είναι η παραγωγική δραστηριότητα. Τις πραγματικές επιπτώσεις στον τουρισμό δεν τις ζούμε και τόσο φέτος. Θα τις ζήσουμε του χρόνου, όταν το νησί μας θα έχει συνδεθεί με τις εικόνες των εμπόρων του θεαματος–δημοσιογράφους- με τις εξαθλιωμένες υπάρξεις να έχουν καταλάβει νευραλγικά σημεία στο κέντρο της πόλης, τα σκουπίδια, τα περιττώματα και τον απόηχο των νεκρών στο νησί μας. Την ζημιά δεν θα την πάθουν τα κλειστά μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα αλλά ο τουρισμός πολης. Αυτό που κινδυνεύει δεν είναι τόσο η εμφάνιση και η λειτουργία της πόλης αλλά κυρίως η ίδια η πολη σαν μηχανισμός αναδιανομής εισοδημάτων μέσα από την προσέλκυση επισκεπτών στην αγορά των πάσης φύσεων μικρομεσαίων υπηρεσιών της. Δηλαδή η πόλη σαν οικονομικό. κοινωνικό και πολιτικό εργαλείο κοινωνικής δημοκρατίας.
- Τρίτο επίπεδο είναι το πολιτικό. Η Δικτατορία ήταν η περίοδος που αμόρφωτοι και άξεστοι αναλάμβαναν να λύσουν τα δύσκολα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα με βάση την στρατιωτική βία. Η μεταπολίτευση μας δίδαξε ότι τα μεγάλα προβλήματα προσεγγίζονται μόνο μέσω του ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ και του Δημοκρατικού Προγραμματισμού που έχει 2 διακριτά επίπεδα: το τοπικό και το κεντρικό. Ακριβώς η απουσία σχεδίου και προγράμματος στο θέμα της μετανάστευσης (τα ίδια έγιναν και το 1990 με τους ελληνικής καταγωγής πληθυσμούς της ΕΣΣΔ και τους αλλοεθνείς που ήρθαν στο τόπο μας) στηρίζεται η σημερινή άσχημη κατάσταση. Είναι ήττα της Δημοκρατίας, Είναι ήττα της πολιτικής. Ο παραλογισμός: ‘’Η Κως είναι τουριστικός παράδεισος και δεν συμβιβάζεται με στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων ’’ θυμίζει το ‘’η Ιατρική σχολή στην Κω είναι καθήκον του Κράτους και όχι χάρι στους Κώους’’ είναι παραλογισμός. Η Κως μπορεί και πρέπει να λύσει το σημερινό της πρόβλημα της στα πλαίσια ενός ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ και του ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ που είναι ευθύνη της κυβέρνηση και των υπηρεσιών της.
- Σε κάθε περίπτωση ποτέ δεν είναι αργά. Λάθη έγιναν γίνονται και θα γίνονται. Χρειαζόμαστε χαμηλούς τόνους, νηφαλιότητα, συνεργασία και αλληλεγγύη και ο κάθε βαθμός εξουσίας να αλαλάξει τον ρόλο και την ευθύνη που του αναλογεί με βάση την υπάρχουσα δημοκρατική ιεραρχία.
Ν Μυλωνάς
