Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ
«1925-2025 ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΡΔΑΜΑΙΝΑΣ- ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ»
Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του σχολικού διδακτηρίου Καρδάμαινας. Είναι το Σχολείο που χτίστηκε με χρήματα που έστειλαν οι Καρδαμιώτες της Αμερικής και προσωπική εργασία των κατοίκων του χωριού. Άρχισε να χτίζεται σε οικόπεδο της εκκλησίας το 1919. Αποπερατώθηκε το 1922 και λειτούργησε το 1925.
Αξίζει να σημειώσουμε τα ονόματα του Δ.Σ. του έτους 1916, των ανθρώπων εκείνων που ενήργησαν στην Αμερική για να χτιστεί το σχολείο. Ιωάννης Σ. Κουρζής- Πρόεδρος επί 6 μήνες, Νικόλαος Ι. Ιερομνήμων - Αντιπρόεδρος, Ιωάννης Μηνάς- Ταμίας επί 6 μήνες, Γεώργιος Μ. Καραναστάσης - Γραμματέας επί 8 μήνες, Ηλίας Π. Σκουφεζής - Γραμματέας και εισπράκτορας επί 4 μήνες. Σύμβουλοι: Νικόλαος Π. Ιερομνήμων και Κωνσταντίνος Ι. Μπαλής. Φυσικά βοήθησαν και άλλοι Καρδαμιώτες, των οποίων τα ονόματα δεν διαθέτει ο γράφων.
Το 1930 επειδή οι Ιταλοί κατακτητές θα έκαναν απογραφή, η Εφορεία Σχολείου και η Εκκλησιαστική Επιτροπή, συμφώνησαν να γραφτεί το εκκλησιαστικό κτήμα << πρός χρήσιν σχολείου>> για λόγους σκοπιμότητας.
Προς το τέλος της Ιταλοκρατίας, λειτούργησε σαν Ιταλικό σχολείο.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής καταστράφηκε η κεραμοσκεπή και αφαιρέθηκε η ξυλεία του.
Επισκευάστηκε το 1947. Το 2000 έγιναν δυο προκατασκευασμένες αίθουσες και καινούργιες τουαλέτες. Ώσπου, το καλοκαίρι του 2015, μετά από 90 χρόνια λειτουργίας, έκλεισε για πάντα, καθώς οι σύγχρονες διδακτικές ανάγκες και η αύξηση του μαθητικού πληθυσμού, επέβαλαν τη μεταφορά του στο νέο Δημοτικό Σχολείο, στο χώρο έναντι του Κοιμητηρίου Καρδάμαινας. Δέκα χρόνια μετά, η εικόνα που παρουσιάζει το ιστορικό-πολιτιστικό μνημείο είναι θλιβερή: η έλλειψη συντήρησης του κτιρίου, οι βανδαλισμοί που έχει υποστεί και το πέρασμα του χρόνου έχουν μετατρέψει το Σχολείο σε εστία κινδύνου και χώρο συνάθροισης παραβατικών στοιχείων.
Στο Σχολείο αυτό φοίτησαν τρεις γενιές Καρδαμιωτών, όλοι εμείς που, ενώ βλέπουμε το κτίριο να ρημάζει, εντούτοις δεν αντιδρούμε και όταν πια θα έχει γίνει ερείπιο, θα λέμε: «τι κρίμα!».
Είναι μια καλή ευκαιρία, φέτος που κλείνουν 100 χρόνια από τη λειτουργία του, να γίνουν οι απαιτούμενες εργασίες για τη συντήρηση και διάσωση αυτού του σημαντικού κτιρίου. Είναι χρέος μας να το προστατεύσουμε από την καταστροφή που υφίσταται καθημερινά.
Δεν δημοσιεύω φωτογραφίες ούτε και έχω διάθεση για επίρριψη ευθυνών για την άσχημη εικόνα του Σχολείου μας. Δεν έχει κανένα νόημα. Αυτό που θεωρώ ότι εκφράζει όλους μας είναι να γίνει κάτι το συντομότερο δυνατόν, ώστε να επανέλθει το πολιτιστικό αυτό μνημείο στην αρχική του κατάσταση, με επισκευές των σοβάδων, καινούρια κουφώματα, με μόνωση της ταράτσας, προστατευτικά πλαίσια στα παράθυρα, εξωτερική περίφραξη και αξιοποίησή του ως χώρου πολιτισμού (πχ: μουσείο ευρημάτων Αρχαίας Αλάσαρνας, εκθετήριο τέχνης) ή ενδεχομένως ενοικίασή του σε ιδιώτη με όρους σεβασμού του κτιρίου και της ιστορίας του.
Ως ένδειξη σεβασμού προς τους προγόνους μας, οι οποίοι σε δύσκολα χρόνια σκλαβιάς, έφτιαξαν ένα σπουδαίο διδακτήριο, για να μορφωθούν τα ελληνόπουλα της εποχής εκείνης και να μείνει ζωντανή η ελληνική γλώσσα στον τόπο μας, ας βοηθήσουμε, άρχοντες και πολίτες, να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε το Σχολείο μας στις επόμενες γενιές. Τους το οφείλουμε!! Ας αποτελέσει έναυσμα και ενεργοποίησή μας η επέτειος των 100 χρόνων από την ίδρυση του και λειτουργία του.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς τους ανθρώπους αυτούς που μας προικοδότησαν ένα χώρο των γραμμάτων και του πνεύματος και μια υπόσχεση ότι θα φανούμε αντάξιοί τους.
ΝΙΚΟΣ Π. Ι ΕΡΟΜΝΗΜΩΝ
