«ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ» ΚΩ
198 έτη από την Επανάσταση του -21
Η ΔΟΛΕΡΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
«Να έχετε θεμέλια της Πολιτείας την ομόνοια, τη Θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερία» (Κοσμάς ο Αιτωλός)
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, από τους μεγάλους πρωτεργάτες του ξεσηκωμού του -21, μιλώντας σε μαθητές Γυμνασίου, είπε μεταξύ των άλλων: «Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν είχαμε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μια βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας…». Πράγματι, η Επανάσταση του 1821 ξέσπασε σε αντίθεση με κάθε έννοια ρεαλισμού, με την «Ιερά Συμμαχία» να κυριαρχεί στην Ευρώπη και να επεμβαίνει, όπου κινδύνευε μοναρχικό καθεστώς και φυσικά ο Σουλτάνος συμπεριλαμβανόταν στους ευνοούμενους μονάρχες.
ΝΕΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ
Και σήμερα, η σύγχρονη «Ιερά Συμμαχία» του Νεοφιλελευθερισμού και του αδηφάγου Παγκοσμιοποιημένου Κεφαλαίου ελέγχει την εξουσία στη μεγαλύτερη έκταση του Πλανήτη, με υποχείρια τις Κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι εκλέγονται από τους λαούς, για να υπηρετήσουν και να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους! Στο σύνολό τους τα πολιτικά κόμματα δίνουν καθημερινά εξετάσεις, ώστε να πείσουν το διεθνές σύστημα νομής της εξουσίας, ότι είναι καλύτεροι διαχειριστές των εντολών και αξίζει αυτό να εκτιμήσει την υποτέλεια και να παρατείνει την παραμονή στην εξουσία. Οι της αντιπολίτευσης, περιμένοντας τη σειρά τους να κληθούν να κυβερνήσουν το ίδιο σύστημα, κόπτονται υπέρ του λαού, του οποίου τα δίκαια παραβλέπει η κυβέρνηση, χωρίς ποτέ να αναφέρουν για χάρη τίνος συμβαίνει αυτό. Ο λαός ποτισμένος από την ιδιοτέλεια και την απληστία των ηγετών του, χωρίς ενημέρωση και παραπληροφορημένος, ολισθαίνει στο εξαιρετικά επικίνδυνο για την εθνική συνοχή πεδίο αντιπαράθεσης με κύρια προσόντα τον φανατισμό, τις αλληλοκατηγορίες με τελικό αποτέλεσμα την πόλωση και την ανάδυση της δολερής διχόνοιας. Έτσι, μέσα από μια πολεμική υστερία μπαίνει σε κίνδυνο η ανεξαρτησία της χώρας, σε ένα περιβάλλον, όπου ευρύτεροι συσχετισμοί Δυνάμεων πρέπει να ληφθούν υπόψη με σύνεση και συναίνεση, αφού ακρότητες συχνά λειτουργούν ως προβοκάτσιες υπέρ των ισχυρών των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων και των επικυρίαρχων αντί υπέρ του Λαού και των Δικαίων του! Ο φανατισμός, η εμπάθεια, η φαύλη εγωπάθεια και το κομματικό πάθος διευκολύνουν τους επικυρίαρχους, που διαιωνίζουν με το «διαίρει και βασίλευε», χρόνια τώρα, την κυριαρχία τους στη χώρα. Η διχόνοια τρέφει το εμφυλιοπολεμικό μίσος, την πόλωση, το διχασμό και αποτελεί τη διαχρονική κατάρα του Έθνους μας, που φαίνεται να μας ακολουθεί ως παρακαταθήκη.
Έτσι, όπως τον 19ο αιώνα οι ξένοι «προστάτες» βοήθησαν στο να εκδιώξουμε τον Οθωμανό κατακτητή για να γίνουν οι νέοι δυνάστες μας, έτσι και σήμερα, αντί οι εκλεγμένες κυβερνήσεις να χαράσσουν την οικονομική και νομισματική πολιτική της χώρας και να λογοδοτούν αποκλειστικά στο εκλογικό σώμα που τις ψηφίζει, δεσμεύονται από Μνημόνια και «σύμφωνα σταθερότητας» και τις υποδείξεις των γραφειοκρατικών μηχανισμών των Βρυξελλών και γίνονται μνημονιακοί λακέδες και πειθήνια όργανα του Βερολίνου και των τεχνοκρατών δυναστών μας, οδηγώντας τη χώρα στη φτωχοποίηση και την υποθήκευσή της! Κάτι ανάλογο, έγραφε τότε, με πόνο ψυχής και ο Μακρυγιάννης: «Οι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κύτταζε να περισκύση η δική του φατριά. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλος Ρουσσικόν, άλλος Γαλλικόν. Οι Αντιβασιλείς μας τήραγαν κι αυτείνοι να πάρουν κάνα λεπτό, ότι στην Ελλάδα πύραν αλώνι να αλωνίζουν». Όντως, η χώρα και σήμερα είναι ένα αλώνι, που αλωνίζουν οι ξένοι και ούτε αλωνιστικά δεν δίνουν.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ
Γι’ αυτό, αγαπητοί μας συνέλληνες ας μην πέφτουμε στην παγίδα. Το δίλλημα πρόοδος ή συντήρηση δεν υπάρχει! Το δίλημμα είναι συμφωνία στον πυρήνα της πολιτικής για ενότητα και ομοψυχία, ώστε να αναχαιτισθεί η αλλοτρίωση και το ξεπούλημα της Πατρίδας. Είναι η ανιδιοτελής βούληση να ενωθούν οι πολιτικές δυνάμεις και κατά συνέπεια οι πολίτες σε ένα κοινό στόχο: τη σωτηρία της Πατρίδας και του πολύπαθου Λαού μας!
Βλέποντας ο Κολοκοτρώνης το μεγάλο κακό που γινόταν από τη «δολερή διχόνοια», το 1824-αφού σκοτώθηκε ο σπουδαίος γιος του Πάνος- παραδόθηκε και τον «έκλεισαν» στην Ύδρα. Στο Ανάπλι που επέστρεψε είπε: « Πριν έβγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα πικρά τα περασμένα κάνετε και εσείς το ίδιο! Στο δρόμο που περνούσαμε να’ρθουμε στην εκκλησιά, είδα να σκάβουν κάτι άνθρωποι. Ρώτησα και μου’πανε πως σκάβουν για να βρούν θησαυρό. Εκεί, στο λάκκο μέσα, ρίχτε κι εσείς τα μίση τα δικά σας. Έτσι, θα βρεθεί και ο κρυμμένος θησαυρός». Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για την ενότητα η μετάνοια και αλληλοσυγχώρηση! Δεν υπάρχει πλέον νερό ανευθυνότητας για να νίψει κανείς τας χείρας του παρά μόνο ύδωρ συνυπευθυνότητας και μετάνοιας.
Όταν του Κολοκοτρώνη του διάβασαν την απόφαση θανάτου στο δικαστήριο της ντροπής των Βαυαρών είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου». Το είπε με φωνή άτρεμη και έκαμε το σταυρό του. Το δεύτερο βήμα, να ξαναβρούμε την βαθιά, ορθή και αταλάντευτη πίστη των προγόνων μας στην Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση. Τη γνώση της εθνικής πολιτιστικής ιδιομορφίας μας, στοιχείο της οποίας, αδιαίρετον και ομοούσιον είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, Πίστη και Παράδοση. Η Αγία Τριάς εν μονάδι ως Θεός μας δείχνει μια κοινωνία προσώπων, που η ύπαρξη του ενός προϋποθέτει την ύπαρξη των άλλων. Η τήρηση του ευαγγελικού λόγου και η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι η αληθινή Οδός στο αδιέξοδο και την ποθητή ενότητα του «ίνα εν ώσιν».
Μήπως, η μανία του εξευρωπαϊσμού συνδέθηκε με την αποσύνδεση από την Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όλα τα συστατικά της, ώστε να καταστεί πιο εύκολη η αποικιοποίηση που ήδη αρχίσαμε να βιώνουμε; Πόσο δίκιο είχε ο Γέρος του Μοριά όταν έλεγε: «Πετούν πέτρες στις καρυδιές που έχουν καρύδια». Πόσο δε αποκαλυπτικός είναι ο Γερμανός ιστορικός Jakob Falmerayer που από τον 19ο αιώνα είχε προχωρήσει στην ταύτιση Εληνισμού Ορθοδοξίας γράφοντας: «Απ’έξω, ας το θυμούνται αυτό εις την Ευρώπη. Όλες οι επιθέσεις κατά του ελληνικού έθνους, που είναι ταυτόσημο με το ανατολικό δόγμα, είναι μάταιη προσπάθεια. Ο κίνδυνος μπορεί να είναι μόνο εσωτερικός». Από μέσα δεν άνοιξε η κερκόπορτα για την υποθήκευση της χώρας και την καταλήστευση του λαού; Όμως, σύντομα, ο λαός, ο φύλαξ της Ελληνορθόδοξης Πίστης και Παράδοσης θα σπάσει το πολιτικό σύστημα-απόστημα για να ξεφύγει από τα χέρια των ξένων και ντόπιων δυναστών του και να ξαναβρεί την χαμένη περηφάνια και τιμή του. Αμήν, γένοιτο!
