Από την τοπική λαογραφική μας παράδοση
ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
Γράφει ο κ. Βασίλης Χατζηβασιλείου, Ιστορικός Συγγραφέας.
Οι γιορτές απ’ τα Χριστούγεννα ίσαμε των Φώτων ονομάζονται «δωδεκάμερα». Την παραμονή των Χριστουγέννων στα χωριά της Κω ζύμωναν σιταρένιο αλεύρι κι έπλαθαν τα «κουλλούρgια», τις «κουλλούρες» (γιορτινά ψωμιά), τα «ξύσματα» (ψωμιά σιταρένια, ζυμωμένα με ξυσμένη μυζήθρα και μυρωδικά) καθώς και τα «αφρένα» ή «εφτάζυμα» (αρωματισμένα ψωμιά, που το προζύμι τους γίνεται με τον αφρό βρασμένων ρεβιθιών και φύλλων δάφνης). Όλα αυτά τα «Χριστόψωμα» τα άλειφαν με κρόκο αυγού και τα πλούμιζαν με το χτένι. Ανήμερα τα Χριστούγεννα στα χωριά της Κω, νέοι και γέροι, γυρίζουν παρέες κι επισκέπτονται όλα τα σπίτια του χωριού, για να πουν τα κάλαντα και να ευχηθούν «τ’ αποχρόνου». Το κέρασμα στις επισκέψεις αυτές, εκτός απ’ τα γλυκίσματα (κουραμπιέδες και μελομακάρονα) είναι το μαύρο κώτικο κρασί και μεζέδες. Τη γαλοπούλα ή το «πασκάτικο», δηλ. το γουρουνόπουλο, συνήθιζαν να τα σφάζουν, σύμφωνα με το έθιμο, την παραμονή της μεγάλης γιορτής. Λεγόταν πασκάτικο, γιατί τα Χριστούγεννα οι αγρότες της Κω ήθελαν να τα ονομάζουν Πάσχα (επειδή έτρωγαν το κρέας μετά από σαράντα μέρες νηστείας) ξεχωρίζοντάς τα απ’ τη Λαμπρή, την ημέρα εορτασμού της Ανάστασης του Χριστού. Γι αυτό και είχε επικρατήσει η γνωστή λαϊκή φράση: «Κάθε Πάσκαν gαι Λαμπρήν»!!!
Ζωντανό, βέβαια, παραμένει ως τις μέρες μας το έθιμο των κώτικων καλάντων. Οι νέοι και οι νέες του νησιού ξεχύνονται στους δρόμους και στα σπίτια απ’ το πρωί της παραμονής Χριστουγέννων, για να τραγουδήσουν με το παραδοσιακό βυζαντινό τους μέλος, εκτός απ’ το γνωστό στο Πανελλήνιο: «Καλήν ημέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας….» και τα ακόλουθα κάλαντα, κρατώντας στα χέρια το γλυκόηχο τριγωνάκι:
Αυτή είναι η ημέρα όπου ήρθε ο Λυτρωτής
από Μαριάμ μητέρα εκ Παρθένου γεννηθείς.
Άναρχος αρχήν λαμβάνει και σαρκούται ο Θεός,
ο αγέννητος γεννάται εις την φάτνην ταπεινός.
Άγγελοι το νέο λέγουν εις ποιμένας και βοσκούς,
ο αστήρ το θαύμα δείχνει εις τους μάγους και σοφούς(δίς).
Και του χρόνου!!!
~~~:~~~
Λένε επίσης και το Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:
Χριστούγεννα, πρωτούγεννα,
πρώτη γιορτή του χρόνου,
εβγάτε, δείτε, μάθετε πού ο Χριστός γεννάται.
Γεννάται κι ανατρέφεται με μέλι και με γάλα.
Το μέλι τρώνε οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες
και το μελισσοβότανο το λούζονται οι κυράδες.
Ανοίχτε τα πουγκάκια σας τα σφιχτοκλειδωμένα
και δώστε μας τον κόπο μας απ’ το χρυσό πουγκί σας.
Αν είστε απ’ τους πλούσιους, φλουριά μη λυπηθείτε,
κι αν είστε απ’ τους πάμφτωχους, ένα ζευγάρι κότες!
Και σας καληνυχτίζουμε, πέσετε κοιμηθείτε,
ολίγον ύπνο πάρετε και πάλι σηκωθείτε,
στην εκκλησιά να τρέξετε μ’ όλη την προθυμία
και του Χριστού ν’ ακούσετε τη Θεία Λειτουργία.
Σ’ αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει.
Κ’ εις έτη πολλά!!!
Την Πρωτοχρονιά πάλι όλες οι οικογένειες της Κω συνηθίζουν να φτιάχνουν τον «μπακλαβά» από φύλλα ζύμης που ανοίγουν με το «πιτθαριόξυλο» και τα’ απλώνουν στο ταψί με σησάμι καβουρδισμένο και καρύδι ή αμύγδαλο. Οι οικογένειες, που έχουν κορίτσια αρραβωνιασμένα και τα πλουσιόσπιτα κάνουν δυο ταψιά μπακλαβά, τον «καλό» δηλ. το μεγάλο ταψί και τον «κέλη» δηλ. το παρακατινό μικρό ταψί, για να φαγωθεί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Τον καλό θα τον χαλάσει, θα πάρει, δηλαδή, το πρώτο κομμάτι απ’ το ταψί, που βάζουν μπροστά του, ο γαμπρός ή παλαιότερα ο παπάς, που έβγαινε στα χωριά και αγίαζε για το καλό του χρόνου. Οι ζευγάδες της Κεφάλου συνήθιζαν αντί μπακλαβά την Πρωτοχρονιά να κάνουν «σαρμουσάες», ένα είδος μπουρεκιών με γέμιση μπακλαβά.
Την Πρωτοχρονιά το έχουν σε καλό οι κάτοικοι της Κω να σφάζουν την «πούλλαν» (όρνιθα), που την τρώνε γεμιστή. Οι πιστικοί του νησιού παίρνουν ένα αρνί απ’ το κοπάδι τους, το βάζουν μέσα στη μάντρα και του δίνουν να φάει μπακλαβά, για να γλυκάνει ο χρόνος. Το αρνί αυτό πρέπει να είναι άσπρο και «μερακλίδικο» ( ωραίο). Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς επίσης πηγαίνουν αυγή-αυγή στη βρύση, χωρίς να μιλήσουν, και φέρνουν το «αμίλητο νερό». Μ’ αυτό «λαντουρούν» (ραντίζουν) το σπίτι κι όλους τους χώρους της μάντρας.
Στη Χώρα (την πόλη της Κω) τηρούν το έθιμο ν’ αφήνουν αποβραδίς κοντά στο εικονοστάσι ένα ποτήρι νερό κι ένα πιάτο με τρία κομμάτια μπακλαβά ή εφτάζυμου ή βασιλόπιτας, το ένα του Χριστού, το άλλο του Άη Βασίλη και το τρίτο του φτωχού. Σ’ όλο δε το νησί προσέχουν πολύ το «ποδαρικό» και δίνουν σημασία στο ποιός θα πατήσει πρώτος το δεξί του πόδι στο κατώφλι του σπιτιού, για να φέρει «γούρι» στη νέα χρονιά. Ανταλλάσσουν επίσης δώρα και χρήματα μεταξύ τους, κάνοντας τη λεγόμενη «μπουλιστρίνα» (μποναμά).
Ανήμερα την Πρωτοχρονιά στα χωριά συνεχίζουν τις επισκέψεις σ’ όλα τα σπίτια, όπου σερβίρεται ο μπακλαβάς με ρακί κι ανταλλάσσονται ευχές, όπως «κι από χρόνου», «στις χαρές σας οι λεύτεροι», «να χαίρεστε οι παντρεμένοι το στεφάνι σας», «με υγείαν κι ευτυχίαν το Νέον Έτος». Παντού γίνονται γλέντια και χοροί. Χορεύουν πιασμένοι σε αλυσίδα τον «σιανό», απλό χωρίς φιγούρες χορό επτά βημάτων και λένε δίστιχα, όπως είναι τα «παινέματα», τα «παραχτυπήματα» (παραπονέματα) και τα «πεισματικά». Χορεύουν επίσης τον «συρτό», τη «σούστα», τον «καλαματιανό», τον «κρητικό» κ.ά.
ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι νέοι της Κω κρατώντας μεγάλα ομοιώματα εκκλησιάς ή καραβιού, κατάλληλα στολισμένα και φωτισμένα, ψάλλουν εκτός απ’ τα γνωστά στο Πανελλήνιο κάλαντα: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψιλή μου δεντρολιβανιά…» και τ’ ακόλουθα κώτικα κάλαντα:
Εις αυτό το Νέον Έτος Βασιλείου εορτή
ήρθα να σας χαιρετήσω με την πρέπουσα ευχή.
Εύχομαι, λοιπόν, να ζείτε πολλούς χρόνους ευτυχείς
τον Βασίλειο τον Μέγα να’ χετε συνδρομητή.
Κι όσους έχετε στα ξένα να δεχθείτε με καλό
να σας δίνει ευτυχία τον Θεό παρακαλώ.
Ακολουθεί η ευχή: Κ’ εις έτη πολλά……. κι ένα κομμάτι μπακλαβά!
Στα δύσκολα για την Παιδεία χρόνια της Ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η μαθητιώσα νεολαία του Ιπποκρατείου Γυμνασίου της Κω, κυρίως μετά το έτος 1928, επιδιώκοντας να συλλέξει χρήματα για την ενίσχυση των Ελληνικών Σχολείων της Ορθόδοξης Κοινότητας, έψαλλε αντί καλάντων την ακόλουθη θαυμάσια μελωδία:
Εμείς η νέα γενεά με θάρρος και μ’ ελπίδα
θα πούμε την Πρωτοχρονιά στη λατρευτή πατρίδα.
Ρίξτε όλοι τον οβολό σας κι είναι μέγας ο σκοπός
ιερότατος εν γένει και πατριωτικός.
----:----
Συλλογιστείτε ορφανά που μένουν στο σκοτάδι
την προστασία σας ζητούν το φως να δουν και πάλι.
Ρίξτε όλοι τον οβολό σας κι είναι μέγας ο σκοπός
ιερότατος εν γένει και πατριωτικός.
----:----
Συλλογιστείτε κάποτε δεν είχαμε σχολεία
και τώρ’ αναστηλώθηκε Ελληνική Παιδεία.
Ρίξτε όλοι τον οβολό σας κι είναι μέγας ο σκοπός
ιερότατος εν γένει και πατριωτικός.
Και για τους σκοτεινούς και αβέβαιους καιρούς που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα ταιριάζει ο ακόλουθος στίχος:
Συλλογιστείτε σήμερα την τρίτη ηλικία,
τους άνεργους και πρόσφυγες, που ζουν χωρίς ελπίδα.
Ρίξτε όλοι τον οβολό σας κι είναι μέγας ο σκοπός
ιερότατος εν γένει και πατριωτικός.
