Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.
Μιας και μιλάμε για τα παιδιά το παρακάτω ποίημα είναι ένα υπέροχο ποίημα που μιλάει για το πόσο σημαντικό είναι να ασχοληθούμε περισσότερο με αυτό που ζούμε με τα παιδιά μας, με την ποιότητα της σχέσης μας και τα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά μέσα από αυτή.
Αν είχα το παιδί μου να μεγαλώσω ξανά από την αρχή…
Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο, και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.
Θα διόρθωνα λιγότερο, και θα συνδεόμουν περισσότερο.
Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου, και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.
Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα, και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.
Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες, και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.
Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή, και θα έπαιζα στα σοβαρά.
Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια, και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.
Θα αγκάλιαζα περισσότερο, και θα τραβολογούσα λιγότερο.
Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά, και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.
Θα έχτιζα πρώτα αυτο-εκτίμηση, και αργότερα το σπίτι.
Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,
και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.
Diana Loomans
If I had my child to raise over again,
I’d finger paint more, and point the finger less.
I’d do less correcting, and more connecting.
I’d take my eyes off my watch, and watch with my eyes.
I would care to know less, and know to care more.
I’d take more hikes and fly more kites.
I’d stop playing serious, and seriously play.
I’d run through more fields, and gaze at more stars.
I’d do more hugging, and less tugging.
I would be firm less often, and affirm much more.
I’d build self-esteem first, and the house later.
I’d teach less about the love of power,
And more about the power of love.
