Όταν μπήκε ο Άκης μέσα χάρηκαν όλοι. Μικροί, μεγάλοι, άσχετοι και σχετικοί. Σαν να μην γνώριζαν τάχα μου και ένιωσαν δικαιωμένοι από την σαπίλα που οι ίδιοι δημιούργησαν και συντηρούσαν. Σήμερα βέβαια είναι έξω, αλλά να έχουμε να λέμε. Για μένα, όταν αποφασίζεις για τα μάτια να φυλακίσεις έναν 80χρονο που οι απατεωνιές του έχουν στερήσει το ψωμί ενος ολόκληρου λαού, είναι σαν να θες να γιατρέψεις ένα πρεζάκι όταν πρωτίστως του τα 'δινες δωρεάν με το κιλό. Δικαιοσύνη αλαλούμ και αλά καρτ.
Ο Άκης και ο κάθε Άκης, οφείλουν να επιστρέψουν στο δημόσιο και τον άνεργο και τον συνταξιούχο ότι "έφαγαν" με την ψήφο, να πουν δημόσια συγγνώμη και να δουλεύουν αμισθί σε κρατικές υπηρεσίες. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, πριν λίγες μέρες, ένα εξίσου λαμπρό αστέρι της σιμιτικής αυτοκρατορίας είδε τα σίδερα της φυλακής. Ο Γιάννος Παπαντωνίου. Πρώην τσάρος της Οικονομίας, της Εθνικής αμύνης και πρωτοκλασάτο στέλεχος του βαθύ ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, πάλι θα σφυρίζουμε αδιάφορα πως δεν τρέχει κάτι όταν πριν λίγα μόλις χρόνια αυτοί οι άνθρωποι διοικούσαν την Ελλάδα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα χρηματιστήρια. Από τα σχολειά που δεν έχουν θέρμανση και την γιαγιά που δεν εχει φάρμακα και τις φτωχογειτονιές που μετά βίας βγαίνει μια κατσαρόλα φαγητό, μέχρι τους χιλιάδες ανειδίκευτους βολεμένους και κομματικά ρουσφέτια που γιγαντίωσαν την τρύπα μιας μαύρης οικονομίας και διεφθαρμένης κοινωνίας. Και πράγματι, κάπου διάβασα κάτι σωστό, πως όσο δεν υπάρχει χώρος για μια συγγνώμη και αυτοκριτική ως δείγμα..κάθαρσης των κομμάτων εξουσίας, τόσο θα υπάρχει χώρος σε κάθε ελληνικό σπίτι από μια δόση σαχλαμάρας πως ο κάθε Τσίπρας και Καμένος και Πολάκης αντιπροσωπεύουν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Την ηθική πλευρά μιας δήθεν πολιτικής ανατροπής.
Ζούμε αν δεν το καταλάβαμε την απόλυτη παρακμή που τρώει κάθε υγιή σκέψη έχει απομείνει στα πλαίσια της αριστερής προπαγάνδας περί ωραιοποίησης του άναρχου, του αλήτικου, του "κοιτάμε μπροστά και τα ξεπουλάμε όλα". Μια εποχή αποβλάκωσης και αποπροσανατολισμένης αντίδρασης που βαφτίζεται..νέο και αλληλέγγυο. Και σκέφτομαι τώρα ο αφελής, γιατί καλά όλα αυτά τα θεωρητικά, πώς γίνεται να απαιτούμε να πέσει αυτή η κυβέρνηση (είναι θέμα χρόνου να πέσει, όχι απο μας, από μόνη της) όταν πρίν κάτι χρόνια γεμίζαμε τις πλατείες με ζιβάγκο και πράσινα σημαιάκια; Πώς γίνεται να ρητορεύουμε στα καφενεία περί νοικοκυρέματος και αποποίησης ευθυνών όταν μέχρι χθες κλέβαμε τα ασφαλιστικά ταμεία του κράτους; Και εν τέλει ρε παιδιά, πως γίνεται να μιλά η Φώφη για σοσιαλδημοκρατία όταν δεν εχει καλέσει σε απολογία τον πρόεδρο και πρωθυπουργό των μεγαλύτερων σκανδάλων στην ιστορία της χώρας, τον Κώστα Σημίτη; Δεν έβλεπε, δεν ήξερε, δεν πήρε χαμπάρι τίποτα απ' όλα αυτά;
Η μια άποψη είναι πως, "μα αλλάξαμε, αφήνουμε πίσω το παρελθόν" και η άλλη είναι πως, "συγγνώμη αλλά..για να κάνεις restart πρέπει να σκοτώσεις το παρελθόν κι όχι να το ξεφορτωθείς στα μουλωχτά με φθηνά συγχωροχάρτια τύπου..omerta. Και μετά συγχωρήσεως, κλείνω προς το δεύτερο. Όσο υπάρχει ΠΑΣΟΚ, όσο υπάρχει το υπέρογκο χρέος του μισού δις της ΝΔ στις ελληνικές τράπεζες όταν την ίδια στιγμή παίζουμε κορόνα γράμματα την πρώτη μας κατοικία και όσο κάποιοι ανοίγουν ακόμη σαμπάνιες στην Ψαρού με τα λερωμένα λεφτά των μνημονίων και της εργασιακής εκμετάλλευσης, τόσο θα υπάρχει κι ένα ΣΥΡΙΖΑ για να θυμίζει τα λάθη του νεοέλληνα και νεόπλουτου καπιταλιστή. Όλα εδώ πληρώνονται. Μόνο που στην Ελλάδα πληρώνουν πάντα οι αθώοι πολίτες χωρίς αντίκρυσμα και χωρίς αποτέλεσμα. Εύκολα ξεχνάμε, γρήγορα μυρίζουμε το ψαχνό. Ιδεολογίες τσέπης χωρίς ταυτότητα και αριθμό..
