Γιάννης Κασιώτης: Ποίημα προς τιμή του παπα-Γιώργη

                                    TO BIOΛΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗ

   Στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, έγινε χθες 30/7/2025 η παρουσίαση του βιβλίου του Κωνσταντή Σκανδαλίδη «Το βιολί του παπα-Γιώργη».

  Η επιτυχία  ήταν χωρίς προηγούμενο.

  Ένα ποίημα που γράφτηκε από τον υπογράφοντα σε χρόνο παλαιότερο προς τιμή του παπα-Γιώργη είναι αυτό που ακολουθεί.

  Η δημοσιοποίησή του, έστω δια του τύπου φρονώ ότι αποτελεί οφειλόμενη τιμή στον μοναδικό ιερωμένο παπα-Γιώργη.

       ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗ

                                          ***********

           Περαστικός προσκυνητής, στην πλάκα σου στέκω.

           Τάφος ταπεινός. Γλυκύτατη η ματιά σου, αιώνια εκπέμπει

           αγάπη Ναζωραίου.

                                            ****

           Λένε πως όλοι είμαστε παιδιά του. Μα συ, Ιωσήφ.

           Αλλιώς πώς να ‘ρμηνέψω το χάδι των ματιών

           και της πεντογαλήνης σου τον μισεμό;

                                             ****

           Δραπέτης ο νους μου, πίσω  ολοταχώς.

           Πενήντα χρόνια τόσα. Τρυφερό μου παρελθόν.

                                              ****

           Τότε που  τα πρησμένα ασκιά χοχλάκιζαν,

           για να μας μεταδώσουν κούφια λόγια.

                                             ****

           Τότε που εσύ συγκλόνιζες τα μάρμαρα, με

           ρέκβιεμ το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…».-

                                            ****

           Τότε που τα ασπόνδυλα πρωτόνειρά μας,

           στις σχάσεις  των μαρμάρων κούρνιαζαν,

           σαν τρομαγμένα τερετίσματα πουλιών.

                                         ****

           Πες μας Αλήθεια γέροντα, πώς του λευϊτη

           την σεμνότητα και του ανδρός

          την περηφάνεια γήτεψες;

                                        ****

          Μ’ αν πρέπει να’ ρμηνέψωμε, αυτό το μεγαλείο,

          μια μόνο απάντηση χωρεί.

          Αγαπημένος Ιωσήφ. Μικρός Χριστός. Μικρός Θεός.

                                       ****

          Γιατί το φωτοστέφανο του μεγαλείου σου,

          αέναος πυρσός, αθάνατε πατέρα παπα-Γιώργη.

                                                                           Γιάννης Κασιώτης