«Η 7η Μαρτίου 1948 σηματοδότησε το τέλος μιας μακράς πορείας και την αρχή μιας νέας εποχής για τα Δωδεκάνησα.
Μετά από αιώνες ξένης κυριαρχίας, τα νησιά μας ενώθηκαν με την Ελλάδα, επιστρέφοντας στη φυσική τους κοιτίδα.
Όμως, η ιστορία δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη.
Η ελευθερία δεν είναι απλώς μια πράξη ενσωμάτωσης, αλλά μια διαρκής ευθύνη.

Η ιταλική κατοχή, παρά τις δύσκολες στιγμές που τη σημάδεψαν, άφησε πίσω της μια κληρονομιά που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε: αρχιτεκτονική, πολεοδομία, υποδομές. Η Ρόδος, η Λέρος, η Κως, η Κάλυμνος και πολλά μικρότερα νησιά φέρουν ακόμη τα ίχνη αυτής της περιόδου σε δημόσια κτίρια, δρόμους, ακόμα και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον αστικό σχεδιασμό.
Αυτά τα στοιχεία δεν μας είναι ξένα, αποτελούν πλέον μέρος της ταυτότητάς μας.

Η ελευθερία, όμως, δεν τελειώνει με την αποτίναξη μιας ξένης κυριαρχίας.
Είναι η ευθύνη μας να προστατεύουμε και να εξελίσσουμε όσα μας κληροδοτήθηκαν, να μην αφήνουμε την αδιαφορία και την προχειρότητα να τα φθείρουν ή να τα καταστρέφουν.
Να δίνουμε αξία στον δημόσιο χώρο, στη συλλογική δημιουργία, στον σεβασμό της ιστορίας.

Κυρίως, η ελευθερία δεν είναι μόνο το δικαίωμα να ανήκουμε σε ένα κράτος, αλλά η δυνατότητα να ζούμε σε ένα κράτος που μας προστατεύει.
Ένα κράτος που δεν αφήνει τις υποδομές του να καταρρέουν, που δεν μετρά ανθρώπινες ζωές ως στατιστικά.
Γιατί η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν δυστύχημα.
Ήταν το αποτέλεσμα μιας νοοτροπίας που πρέπει να αλλάξει.

Αν θέλουμε πραγματικά να τιμήσουμε την ελευθερία μας, ας τη μετατρέψουμε σε δημιουργία.
Ας μάθουμε από το παρελθόν, όχι για να μείνουμε σε αυτό, αλλά για να χτίσουμε το μέλλον που αξίζουμε».

Κατερίνα Γαβαλά MD MSc PhD
Πρόεδρος ΙΣΚω
Αν.Γραμματεας Τομέα Νησιωτικής Πολιτικής ΠΑΣΟΚ-ΚινΑλ