«Ιστορίες Ζωής»

«Ιστορίες Ζωής»

Του χρόνου η πυξίδα

 

 

17 Δεκεμβρίου 2014…Προσπαθώ πάλι να βάλω σε σειρά σκέψεις πολλές και διαφορετικές… Όλα έχουν τη δική τους βαρύτητα και αξία αλλά, ενόψει  των Άγιων ημερών που πλησιάζουν,  θα αποφύγω εκλογολογίες και τοπικές κόντρες και θα εστιάσω σε τρεις αληθινές ιστορίες του νησιού μας που εμένα προσωπικά με άγγιξαν και με γέμισαν με ποικίλα συναισθήματα: λύπη, συγκίνηση, περηφάνια για κάποιους ανθρώπους, ακόμα και ελπίδα…

Η πρώτη ιστορία συνέβη 3 χρόνια πριν, στο νηπιαγωγείο του μικρού μου γιου: Ήταν ένα βροχερό πρωινό, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και άκουσα τη δασκάλα να ζητάει έκτακτη συνέλευση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων (του οποίου ήμουνα μέλος), για ένα σοβαρό θέμα της σχολικής μας κοινότητας : ένα κοριτσάκι που προερχόταν από μια πολύ αξιοπρεπή και αγαπημένη πολύτεκνη οικογένεια, για αρκετό χρονικό διάστημα πήγαινε στο σχολείο χωρίς κολατσιό. Όταν ρωτήθηκε τόσο το παιδί όσο και η μητέρα γιατί συνέβαινε αυτό, απαντούσαν πως απλά το ξεχνούσαν.. Εκείνο λοιπόν το πρωινό,  το παιδί έβρεξε τα παπουτσάκια του και η δασκάλα- ως είχε καθήκον-, πήγε να το αλλάξει..Με λύπη συνειδητοποίησε ότι τα παπουτσάκια του παιδιού ήταν τρύπια και είχαν για προστασία ένα χαρτόνι!! Το πιο δραματικό ήταν η αντίδραση της μητέρας όταν ενημερώθηκε: έκλαιγε γιατί αυτό ήταν το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που είχαν και από περηφάνια δεν έλεγε τίποτα όλο αυτό το διάστημα για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν…

Η δεύτερη ιστορία έγινε ένα πρωινό του χειμώνα του 2013: Έβρεχε καταρρακτωδώς και περνώντας με το αμάξι μου από την οδό Ναυαρίνου είδα έναν οδοκαθαριστή (καλό φίλο που δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του), βρεγμένο ως το κόκκαλο, να προσπαθεί να καθαρίσει σκυφτός με τα χέρια του τα φρεάτια.. Μην μπορώντας ως άνθρωπος να μείνω ασυγκίνητος μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα, σταμάτησα το αμάξι μου και τον προέτρεψα να σταματήσει και να πάει να αλλάξει για να μην πάθει καμιά πνευμονία… Η αντίδρασή του;;; Με μια αφοπλιστική φυσικότητα και ένα τεράστιο χαμόγελο, γύρισε, με κοίταξε και μου είπε ότι αν δεν το έκανε εκείνος, πολλά σπίτια θα πλημμύριζαν και κάποιοι άνθρωποι θα πάθαιναν χειρότερα από αυτόν!! Και έτσι απλά, συνέχισε να καθαρίζει…….

Παραμονές Χριστουγέννων 2013: Μία από τις λιγοστές αλλά πολύ κρύες νύχτες του περσινού χειμώνα, γύριζα με έναν φίλο από διασκέδαση. Στην Ελευθερίου Βενιζέλου, στο ύψος του Ταχυδρομείου, μπροστά από το αυτοκίνητό μου ήταν ένα απορριμματοφόρο του Δήμου, το οποίο κάθε λίγα μέτρα σταματούσε και οι δύο υπάλληλοι κατέβαιναν και όσο πιο γρήγορα μπορούσαν προσπαθούσαν να αδειάσουν τους κάδους και να «συλλέξουν» ταυτόχρονα και τα σκουπίδια που εμείς,- ως γνήσιοι νεοέλληνες,- είχαμε αφήσει και έξω από αυτούς.. Το κρύο όπως σας είπα ήταν τσουχτερό, όμως αυτό δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα… Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι εκτός από το κρύο και το όχημά τους που – προφανώς- δε δούλευε καλά και γι αυτό αναγκάζονταν να σπρώχνουν τα σκουπίδια με τα χέρια τους και ένα σκουπόξυλο που κρατούσαν, είχαν να αντιμετωπίσουν και τις βρισιές και τον εκνευρισμό κάποιων οδηγών που κορνάρανε συνέχεια γιατί το απορριμματοφόρο δεν τους άφηνε να συνεχίσουν το δρόμο τους!!!Οι άνθρωποι που δούλευαν όχι μόνο δεν αντέδρασαν σε όλα αυτά, παρά  συνέχισαν με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια τη δουλειά τους…

Τρεις διαφορετικές ιστορίες, μα τόσο ίδιες, με μηνύματα και συναισθήματα πολλά!! Δε θα τις σχολιάσω όμως γιατί θέλω να αφήσω τον καθένα μας να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα..

Εύχομαι αυτές οι Άγιες μέρες να γαληνέψουν τις ψυχές μας και να δώσουν φώτιση σε όλους και κυρίως σ αυτούς που μας κυβερνούν, για να καταλάβουν ότι πίσω από τους ψυχρούς αριθμούς υπάρχουν αλήθειες που πονάνε, ανάγκες πραγματικές και άνθρωποι που ο καθένας κουβαλάει μια δική του ιστορία ζωής…

Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος!!!

ADVERTORIALS