Που ακριβώς βρίσκεται η είδηση στο κλασσικό παράδειγμα του Αμερικανού δημοσιογράφου John B.Bogart άραγε; Γιατί στην σημερινή κοινωνία που ζούμε και με την κρίση που υπάρχει στα ΜΜΕ δεν είναι πάντα προφανής. Η σύγχυση δημιουργείται σκόπιμα με στόχο τι θέλουμε να πλασάρουμε και τι εξυπηρετεί ο κάθε ένας από εμάς. Δεν είναι άλλωστε και λίγα τα ρεπορτάζ που επικεντρώνουν ας πούμε στο γεγονός ότι ο σκύλος φορούσε ροζ κορδέλα. Άλλωστε το «ροζ» πάντα πουλάει. Εδώ έρχεται η ευθύνη μας και τα δύσκολα…
Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΜΜΕ
Ο δημοσιογράφος σε αντίθεση από άλλους επαγγελματίες δεν αμείβεται από εκείνους οι οποίοι απολαμβάνουν τις υπηρεσίες του. Αμείβεται από τον εργοδότη του για να ενημερώνει και να υπηρετεί την κοινή γνώμη. Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα … Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε γνωρίζουμε την επιχειρούμενη διαπλοκή των Μέσων. Κλασσικό παράδειγμα είναι σαφώς οι Δημοτικές Τηλεοράσεις. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν 2 ερωτήματα τα οποία έχουν και διαφορετικές απαντήσεις.
Ο εργοδότης ενός δημοτικού μέσου είναι ο λαός ; ‘Η ο πολιτικός προϊστάμενος που εξέλεξε ο λαός ; Τι θέλουμε να υποστηρίζουμε ή τι μας συμφέρει;
Πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι έχουν γράψει κατά καιρούς ότι το δημοτικό μέσο το πληρώνει ο λαός για την σωστή ,έγκυρη και πολύπλευρη ενημέρωση του. Κάτι που έχουν υποστηρίξει και δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και οι Δήμαρχοι, αναλόγως την θέση που βρίσκονται…Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα όμως !
Αν δεχτούμε τους κατά καιρούς φωνασκούντες ότι το δημοτικό μέσο το πληρώνει ο λαός τότε θα πρέπει να αλλάξει η όλη λειτουργία του και σαφώς οι επιλογές να γίνονται σε διαβούλευση με τον λαό. Αν πάλι συμφωνήσουμε ότι η λειτουργία του εξαρτάται από την δημοτική αρχή που εξέλεξε ο λαός τότε τι λόγο έχει; Στον υπόλοιπο λαό που περισσεύει σαφώς προστίθενται οι «ανεπιθύμητοι» και συνήθως η μειοψηφία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ότι οι «επιθέσεις» πάντως είδους από δημοσιογράφο σε άλλο δημοσιογράφο είναι τουλάχιστον ανέντιμες και δεν θα λαμβάνονται ευγενικά εσαεί. Μάλιστα θεωρούνται και άσκοπες. Το ίδιο αντικείμενο υπηρετούν και εκτελούν εντολές της εκάστοτε δημοτικής αρχής μιας και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ «ΓΝΗΣΙΟ» ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ βρίσκονται σε ένα «δημοτικό» μέσο.
ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΑΙ ΕΔΩ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ…
Ας περάσουμε όμως στον ιδιωτικό τομέα των ΜΜΕ όπου εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Εκεί καταρχήν ο πολίτης έχει το δικαίωμα επιλογής της εφημερίδας που θα αγοράσει ,της ιστοσελίδας που θα μπεί ή του καναλιού που θα δει. Όμως και οι εδώ οι δημοσιογράφοι ή εκδότες ακολουθούν συγκεκριμένους δρόμους. Ισορροπία σίγουρα δεν υπάρχει. Ας αναλογιστούμε απλά ότι βασικό έσοδο μίας ιστοσελίδας ή μιας εφημερίδας είναι οι διαφημίσεις. Αν ο διαφημιζόμενος είναι και δημοτικός σύμβουλος τότε τι θέση θα κρατήσει ο κάθε ένας δημοσιογράφος ή εκδότης; Θα κρατήσει ισορροπία στην είδηση ή στην μπαρούφα που θα ακούσει; Εδώ ας αναλογιστεί το κοινό αυτά που διαβάζει καθημερινά.
Σαφώς οι διαφορές υπάρχουν αλλά κυρίως σε Πανελλαδικά ΜΜΕ που έχουν ξεκαθαρίσει την πολιτική γραμμή τους και τον ρόλο τους απέναντι στο λαό. Δείτε για παράδειγμα τα πρωτοσέλιδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ της ΑΥΓΗΣ και του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Αν μία από αυτές τις εφημερίδες έχει 5 διαφημιζόμενους επιχειρηματίες που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ ,υπάρχει περίπτωση να βγάλουν πρωτοσέλιδο «ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΚΟΨΤΕ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ»; Όχι φυσικά!! Εδώ όμως αναδεικνύεται ακόμη μία μεγάλη διαφορά ενός πολιτικού συντάκτη ο οποίος έχει ξεκαθαρίσει τα πολιτικά του πιστεύω ,κάνει την κριτική του, παρουσιάζει την είδηση ,παραμένει σταθερός στις απόψεις του, και κυρίως δεν υβρίζεται από συναδέλφους του. Δεν φτάνει στο σημείο λιβελογραφήματος για να βγάλει χολή.
Κακά τα ψέματα ιδανικό μέσο δεν υπάρχει ,γιατί απλά δεν υπάρχουν ιδανικές κοινωνίες. Ο δικός μας ρόλος όμως είναι άλλος και όχι να κρατηθούμε στην επικαιρότητα με αναιδή κείμενα για να δείξουμε ότι υπάρχουμε. Για να κρατηθούμε απλά ζωντανοί όταν μέσα μας έχουμε σαπίσει.
Αν θέλουμε να είμαστε έστω δίκαιοι θα πρέπει πριν κλείσουμε τον υπολογιστή μας να αναρωτηθούμε αν στο ρεπορτάζ υπήρχαν όλοι οι πρωταγωνιστές ή οι μισοί. Ακόμα όμως και τώρα υπάρχουν φαινόμενα χολής από ανθρώπους που για να καμουφλάρουν τον ψυχικό τους κόσμο μιλούν υπαινιχτικά για άλλους χρησιμοποιώντας γνωστές ζηλόφθονες εκφράσεις για συναδέλφους τους χωρίς καν να έχουν θάρρος να αναφέρουν το όνομα τους.
Τέλος να σημειώσω πως αν ο άνθρωπος που δάγκωσε τον σκύλο ήταν διαφημιζόμενος (που πρόσκεινται σε κάποια εξουσία) σε μία εφημερίδα άραγε πως θα παρουσιαζόταν το θέμα; Ότι ο σκύλος ήταν λυσσασμένος ; Και αν ήταν ο δημοσιογράφος λυσσασμένος; Τότε μπορεί να έγραφε ότι το γεγονός δεν υπήρξε ποτέ ήταν απλά μία παρεξήγηση και παραπληροφόρηση και ότι στα υπόλοιπα ΜΜΕ πέρασε κάπως διαφορετικά…
Όλα μα όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε το λειτούργημα μακριά από μίση και πάθη που οδηγούν την πένα σε σκοτεινά μονοπάτια του νου…
Πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα ήταν η ανακοίνωση του Δημάρχου κ. Κώστα Καίσερλη ότι θα κάνει το λιμάνι διπλής κατεύθυνσης. Κοινώς θα καταστρέψει όλα το έργο. Καλώς μέχρι εδώ. Δεν είδα όμως κανέναν να ζητήσει την άποψη πολιτών, επιχειρηματιών ή τουλάχιστον των επικεφαλής της μειοψηφίας …
Σταθοπούλου Ευτυχία
Δημοσιογράφος
.jpg)
.gif)
.jpg)
