Oι αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκάλεσε η κακοποίηση της 15χρονης στην Πάρο

Του Ι. Παππα

Τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο...

Το τραγικό συμβάν με την κακοποίηση της ανήλικης στην Πάρο από τον υπήκοο Πακιστάν, πυροδότησε μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Είναι γεγονός πως όλοι μας στην Ελλάδα και κυρίως σε περιοχές περισσότερο 'βεβαρυμμένες' όπως η Αθήνα και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, βιώνουμε μια κατάσταση με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση που τέθηκε εκτός ελέγχου τα τελευταία χρόνια.

Η ρήξη του κοινωνικού ιστού ήταν αυτό που αποτέλεσε την αιτία της δημιουργίας ενός νέου είδους 'ρατσισμού' τον οποίο οι Έλληνες δεν ήθελαν να ασπαστούν –και κυρίως, δεν ήθελαν ποτέ να συμμετέχουν σε οποιουδήποτε είδους σχετική αντίδραση. Ως λαός, ήμασταν και παραμένουμε με βαθιές πολύ-πολιτισμικές ρίζες. Ο 'ρατσισμός' αυτού του είδους που εξελίχθηκε και τείνει να λάβει διαστάσεις ταξικού μίσους, ενισχύθηκε είτε από κινήματα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από κομματικούς μηχανισμούς, είτε από μεμονωμένα περιστατικά.

Ο Έλληνας, ωστόσο έδωσε την ευκαιρία στους μετανάστες να βρουν μια δουλειά, να δημιουργήσουν βάσεις για μια νέα ζωή μακριά από τις δικές τους χώρες όπου βασιλεύουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Δέχτηκε και δέχεται τους μετανάστες, γνωρίζοντας ότι κι αυτοί είναι θύματα εκμετάλλευσης και διωγμών.

Το ποτήρι, όμως ξεχείλισε.

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις που τα τελευταία χρόνια έγιναν αιτίες εκμετάλλευσης από κομματικούς σχηματισμούς (ένθεν και ένθεν) ενώ η απουσία πολιτικής βούλησης συνέτεινε στην ρήξη του κοινωνικού ιστού και στην σύγκρουση πολιτών.

Η Ελλάδα δεν αντέχει μεγάλους αριθμούς μεταναστών.

Το νέο τραγικό συμβάν της Πάρου, άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου για να ξεκινήσει ένα ακόμη μέτωπο: αυτό του εμφυλίου της κοινής γνώμης.

Οι διιστάμενες απόψεις και θέσεις από την μία ή την άλλη πλευρά, θέτουν το πρόβλημα στις πραγματικές του βάσεις.

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα που δεν αντέχει την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση αλλά και η ανέχεια της κάθε τοπικής κοινωνίας, δεν μπορεί να αναιρέσει τα πραγματικά στοιχεία του κόστους της μετανάστευσης σε συνθήκες κρίσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται όπως π.χ. η ανεργία.

Και συνεπώς, το προβλήματα που δημιουργούνται αναγκάζοντας τους πολίτες να πάρουν 'το νόμο στα χέρια τους' οδηγούν σε κοινωνικά αδιέξοδα.

Το ζήτημα δεν αφορά τον ανθρωπισμό μας. Το ζήτημα δημιουργείται εκ των πραγμάτων με τους αριθμούς να αποδεικνύουν ότι η κατάσταση με τους μετανάστες 'δεν πάει άλλο'.

Δεν επιθυμώ να ασκήσω κριτική σε κόμματα που εκφράζουν ακραίες θέσεις που βρίσκονται πλέον εκτός λογικών προτάσεων για την επίλυση του θέματος. Βλέπουμε όμως, ότι οι ακραίες θέσεις, ΔΕΝ είναι αυτό που χρειαζόμαστε για την επίλυση του προβλήματος.

Αυτό που θέλω να τονίσω στο παρόν άρθρο, είναι η ανάγκη εξεύρεσης σοβαρής λύσης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας.

Δεν είναι δυνατόν, μετά από τόσα χρόνια, να γίνονται πλέον έλεγχοι στο πλαίσιο της επιχείρησης 'Ξένιος Ζεύς' ύστερα με εντολή του πρωθυπουργού. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν γινόταν τίποτε;

Αναφέρω ενδεικτικά ότι στα δικά μας νησιά, τα τελευταία 2-3 χρόνια παρατηρείται τεράστια μείωση της εισροής των λαθρομεταναστών από θαλάσσης –κάτι που είναι πολύ ενθαρρυντικό. Ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει, εφόσον η μετανάστευση συνεχίζεται από την ηπειρωτική χώρα.

Καταλήγοντας, να επισημάνω ότι τώρα, είναι η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Και τα κόμματα που υπηρετούν ακραίες θέσεις αλλά και η ίδια η κοινωνία που πρέπει επιτέλους, να κοιτάξει πέρα από τον ανθρωπισμό και την ανάγκη επιβίωσής της, μέσα στο γενικότερο σκηνικό της κρίσης.

Ένας, από μόνος του πρωθυπουργός χρειάστηκε για να προχωρήσει η επιχείρηση 'Ξένιος Ζεύς'. Αυτό όμως, δεν αρκεί.

Οι Έλληνες, γνωρίζουμε από μετανάστευση. Οι δικοί μας άνθρωποι, υπήρξαν μετανάστες σε άλλες δεκαετίες, σε πολλές χώρες όπου υπάρχουν ακόμη πολυάριθμες κοινότητες συμπατριωτών μας και κοντεύουμε να γίνουμε ξανά, όταν η ανεργία που μαστίζει τους νέους, τους αναγκάζει να αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε ξένες χώρες.

Ας σκεφτούν καλύτερα όλοι, ότι την ώρα που ψάχνουν για φτηνότερα εργατικά χέρια, βάζουν έναν ακόμη λίθο στην ανεργία και στα κοινωνικά προβλήματα.

Χρειάζεται ψύχραιμη και λογική αντιμετώπιση ώστε να συζητήσουμε και να επιλύσουμε το πρόβλημα χωρίς 'αυτιστικές'... κορώνες.