Μάθημα φιλοξενίας από τον κ. Χαράλαμπο στην Κέφαλο.Χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους ο τουρισμός

Μάθημα φιλοξενίας από τον κ. Χαράλαμπο

Το να αναδεικνύεις θέματα κοινού ενδιαφέροντος, το θεωρώ υποχρέωση όσων ασχολούνται με τα κοινά και έχουν αρκετή δόση άγνοιας κινδύνου ώστε να εκτίθενται σήμερα σε αυτά, ως υποψήφιοι. Συνήθως, τα θέματα που αναδεικνύονται αφορούν τα στραβά, αυτά που μας πληγώνουν και μας στοιχίζουν συλλογικά. Εξίσου υποχρεωτικό όμως, θεωρώ το να επισημαίνεις και αυτά τα μικρά ή μεγάλα που σου δίνουν το καλό παράδειγμα, την όαση αισιοδοξίας. Αυτά που σε κάνουν να σκεφτείς ότι υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, αυτή που συγκινεί.

Το Σάββατο 21 Ιουλίου βρισκόμουν στην Κω για μία κοινωνική υποχρέωση και κατάφερα για πρώτη φορά φέτος να πάω στη θάλασσα μαζί με τα παιδιά μου, που διαμαρτύρονται συνεχώς γιατί δεν τους διαθέτω αρκετό χρόνο. Επιλέξαμε μια μακρινή για τα δεδομένα της Κω παραλία, που λέγεται Λαγκάδα και βρίσκεται στην Κέφαλο. Σε αυτή την πολύ ωραία παραλία πήραμε ομπρέλες μπροστά στο κύμα και με καλή διάθεση απολαύσαμε αυτό για το οποίο εκατομμύρια Ευρωπαίοι έρχονται στα νησιά μας.

Μετά από περίπου μισή ώρα ήρθε ένας κύριος ηλικιωμένος για να ζητήσει το αντίτιμο για την μίσθωση της ομπρέλας και των καθισμάτων. Ευγενέστατος, αφού πληρώθηκε μας ρώτησε πως πίνουμε τον καφέ μας. Του απάντησα μηχανικά και αυτόματα συνεχίζοντας να διαβάζω τις τοπικές εφημερίδες της Κώ. Μέτριο, του είπα. Έφυγε, και εγώ έμεινα με την απορία του τι μπορεί να σήμαινε αυτή η ερώτηση. Μετά από λίγο ο ηλικιωμένος κύριος επέστρεψε κρατώντας τους παγωμένους καφέδες που είχε φτιάξει για όλη την παρέα μας.

Τι σας χρωστάμε, τον ρώτησα. Δεν μου χρωστάτε τίποτα μου απάντησε, είναι προσφορά για να περάσετε καλύτερα εδώ που ήρθατε.

Δεν ξέρω αν αυτό ακούγεται φυσιολογικό στα αυτιά των περισσοτέρων, αλλά εγώ κατέβασα το "Bήμα της Κω" και του ζήτησα να καθίσει λίγο μαζί μας για να μιλήσουμε. Έχω να φτιάξω και άλλα πράγματα τώρα αλλά μόλις τελειώσω θα επιστρέψω, ήταν η απάντηση του.

Έμεινα να τον παρακολουθώ από μακριά, να κερνάει καφέδες όλους τους πελάτες του στην παραλία. Σε καθαρό παγωμένο ποτήρι και όχι σε φτηνό πλαστικό.

Μετά από μία ώρα, βρήκε τον χρόνο και ήρθε για να μιλήσουμε. Αλλά δεν ήρθε με άδεια χέρια. Κρατούσε στο ένα χέρι ένα πιάτο με παγωμένο καρπούζι και στο άλλο χέρι πιρούνια.

Σας έφερα και ντόπιο καρπούζι παγωμένο, μας είπε και κάθισε μαζί μας για μία πολύ σύντομη συζήτηση.

Τον ρώτησα γιατί κερνά τους πελάτες του, αφού θα ήταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι ακόμα και αν τους χρέωνε τον εξαιρετικό καφέ που προσέφερε. Γιατί δεν είναι σωστό, μου απάντησε και συμπλήρωσε: πρέπει να είμαστε φιλόξενοι και να φροντίζουμε όλοι να περνάνε οι επισκέπτες μας καλά.

Ο κύριος Χαράλαμπος Κορκής του Ιωάννη είναι 76 ετών. Έχει κάνει πολλές δουλειές στην ζωή του, όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, για πολλά χρόνια δούλεψε οικοδόμος και στην Ρόδο, και τώρα που συνταξιοδοτήθηκε βοηθά την κόρη του, στο όνομα της οποίας είναι η εκμετάλλευση της παραλίας και τα θαλάσσια σπορ στην παραλία Λαγκάδα.

Ο κ. Χαράλαμπος Κορκής του Ιωάννη, στα 76 του, με επέστρεψε στην Ελλάδα που έκτισε το τουριστικό της προφίλ στην φιλοξενία. Στην αυθεντική Ελληνική ψυχή και παράδοση. Τότε που οι έννοιες του marketing και του brand ήταν είτε άγνωστες είτε σε εμβρυακό στάδιο. Τότε που αυτό που μετρούσε περισσότερο από όλα ήταν η διαφήμιση "στόμα με στόμα". O ένας ευχαριστημένος επισκέπτης έφερνε τον επόμενο, και αυτός με την σειρά του τον επόμενο.

Σήμερα, ας αναρωτηθούμε όλοι πόσο συχνά συναντάμε αυτή την χαμένη Ελληνική ψυχή και άπιαστη ποιότητα της αυθεντικής Ελληνικής φιλοξενίας. Και πόσο μας γεμίζει περηφάνια και αισιοδοξία όταν την βρίσκουμε.

Ο κ. Χαράλαμπος Κορκής, η φωτογραφία τον αδικεί γιατί το χαμόγελο του ζωντανό είναι πολύ πιο ζεστό απ' ότι στην φωτογραφία, εμένα μου έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα φιλοξενίας και εξυπηρέτησης του πελάτη. Best practice, το λένε οι Αγγλοσάξωνες.

Μπορούμε να το κάνουμε όλοι όσο συνειδητοποιημένα το κάνει ο κ. Χαράλαμπος ?

Υ.Γ. 1 : Στο παρακάτω πόστο από του κ. Χαράλαμπου, η κ. Διασυνώ κερνά τους πελάτες της μαύρο ψωμί και τυρί δικής της παραγωγής. Δεν βγήκε φωτογραφία, αλλιώς θα θαυμάζατε και την τρομερή σκιά που προσφέρει επίσης δωρεάν.

Υ.Γ. 2 : Στην Ρόδο, το καρπούζι στις παραλίες το διακινούν Κινέζοι. Δεν ξέρω αν είναι ευγενικοί, αλλά σίγουρα δεν το κάνουν δωρεάν για να περιποιηθούν τους επισκέπτες μας.