Τζορτζ Κουρούνης ο Κώος κυνηγός των καταστροφών

Είναι ο άνθρωπος που πηγαίνει στα μέρη από όπου οι άλλοι φεύγουν τρέχοντας. Περνά τη ζωή του ταξιδεύοντας στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη κυνηγώντας τυφώνες, ανεμοστρόβιλους, εκρήξεις ηφαιστείων, φονικές πυρκαγιές, αλλά και σπάνιες καταστάσεις που αποδεικνύουν την απαράμιλλη ομορφιά της φύσης.

Και όταν τον ρωτούν τι δουλειά κάνει, εκείνος απαντά: Κυνηγός ακραίων καιρικών φαινομένων. Ο Τζορτζ Κουρούνης, ένας περιπετειώδης Ελληνοκαναδός εξερευνητής, διάσημος στη χώρα όπου ζει, κινηματογραφεί τα ξεσπάσματα της θυμωμένης μητέρας φύσης, καθώς αισθάνεται την υποχρέωση να μοιραστεί τις εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Μέρος του υλικού που έχει καταγράψει προβλήθηκε σε σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Angry planet» από το 2006 έως το 2010 σε περισσότερες από 100 χώρες της υφηλίου.

Με παιδικούς ήρωες τον Ζακ Κουστό και τον Ιντιάνα Τζόουνς, ο Τζορτζ Κουρούνης, ο οποίος γεννήθηκε στο Τορόντο από πατέρα Ελληνα, με τόπο καταγωγής την Κω, εξηγεί στο «Εθνος» τι τον ώθησε να ακολουθήσει αυτό το ιδιαίτερο επάγγελμα.

«Πήρα την απόφαση να γίνω κυνηγός φαινομένων αρκετά αργά στη ζωή μου. Ημουν, ήδη, 28 χρονών όταν κυνήγησα τον πρώτο μου ανεμοστρόβιλο», λέει. «Βρισκόμουν σε διακοπές όταν γνώρισα κάποιους ανθρώπους που ήξεραν πώς να το κάνουν. Τους ακολούθησα για χόμπι και μαθαίνοντας δίπλα τους αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με τυφώνα το 1998 στην Οκλαχόμα.

«Δεν ήταν τεράστιος, ούτε πολύ φωτογενής, όμως μας έκοψε τον δρόμο. Είχαμε μόνο μία επιλογή: να κάνουμε μεταβολή και να ακολουθήσουμε γρήγορα την πορεία του καθώς είχε έρθει καταπάνω μας διασχίζοντας τον δρόμο όπου είχαμε παρκάρει. Μαζί μας υπήρχε ένα συνεργείο λήψης από το Νational Geοgraphic και το τραβήξαμε σε βίντεο», λέει.

Αλλωστε, συνεχίζει, «δεν υπάρχουν... σχολές για κυνηγούς φαινομένων. Πρέπει απλώς να γνωρίζεις καλά τη μετεωρολογία των καταιγίδων και την ?ανάγνωση? του ουρανού ώστε να φτάνεις εγκαίρως στα φαινόμενα».

Ο ίδιος εξηγεί ότι από παιδί ενδιαφερόταν πολύ για την επιστήμη και τη φύση. «Το να κυνηγώ καταιγίδες και να σκαρφαλώνω σε ηφαίστεια συνδυάζει όλα όσα αγαπώ: ταξίδι, περιπέτεια, φύση, φωτογραφία και εξερεύνηση. Μου αρέσει πραγματικά να απαθανατίζω με τις κάμερές μου τα καταπληκτικά φαινόμενα που παρατηρώ. Επιπρόσθετα, όταν φτάνω στον προορισμό μου όλοι έχουν φύγει και δεν υπάρχει κανείς για να καταγράψει όσα συμβαίνουν.

Νιώθω ότι έχω υποχρέωση να τα μοιράζομαι ώστε να καταλαβαίνει οποιοσδήποτε πόσο δυναμικός και διαρκώς μεταβαλλόμενος είναι στην πραγματικότητα αυτός ο πλανήτης».

Για έναν άνθρωπο σαν τον κ. Κουρούνη οι στόχοι δεν εξαντλούνται ποτέ. Ο χάρτης στον οποίο σημαδεύει με πινέζες τα μέρη που έχει επισκεφθεί έχει ένα μεγάλο κενό στην Ασία. «Θα ήθελα να εξερευνήσω την αγριάδα της Σιβηρίας, της Μογγολίας και της Κίνας. Αυτή η περιοχή βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα μου», λέει φιλοδοξώντας να ολοκληρώσει με αυτόν τον τρόπο μια περιπέτεια στιγματισμένη από πολύ δυνατές εμπειρίες αλλά και έναν γάμο, αφού ο ίδιος παντρεύτηκε στα μακρινά νησιά Βανουάτου του Νοτίου Ειρηνικού και συγκεκριμένα στην άκρη του ηφαιστειακού κρατήρα Yasur ενώ εξακολουθούσε να εκρήγνυται...

Κεραυνοί στον Καναδά τον Αύγουστο του 2003. «Ηταν μία από τις εντονότερες εμπειρίες που έχω ζήσει», λέει ο κ. Κουρούνης

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ

«Φοβάμαι περισσότερο όταν περπατώ σε μια κακόφημη γειτονιά, παρά στη μέση ενός τυφώνα»

Μπορεί να είναι άκρως γοητευτικό, όμως το επάγγελμα του κυνηγού φαινομένων είναι ταυτόχρονα σκληρό και επικίνδυνο. Κάθε φορά που ο Τζορτζ Κουρούνης ταξιδεύει προς ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο μεταβαίνει ταυτόχρονα σε μια περιοχή που πλήττεται. Σπίτια γύρω του γκρεμίζονται, πόλεις πλημμυρίζουν, η γη ανοίγει στα δύο, ανθρώπινες ζωές χάνονται. Οα είναι πιθανά, ακόμη και ο θάνατος. «Παρ' όλ' αυτά, φοβάμαι περισσότερο όταν περπατώ σε μια κακόφημη γειτονιά τη νύχτα», λέει.

«Εχω βρεθεί σε πολύ τρομακτικά μέρη. Το πιο φοβερό ήταν όταν βρέθηκα στη μέση του τυφώνα Κατρίνα. Ολόκληρη η πόλη τριγύρω μου βρισκόταν σε αποσύνθεση και αυτό ήταν σίγουρα μια απολύτως τρομακτική κατάσταση. Ομως ο κίνδυνος πηγαινοερχόταν αναλόγως με το τι έκανα ή τι φωτογράφιζα», διηγείται.

Από την άλλη πλευρά, όπως εξηγεί, τις καλύτερες στιγμές του ζει όταν πηγαίνει σε μέρη όπου δεν έχει ξαναπάει ή ακόμη καλύτερα σε μέρη όπου δεν έχει ξαναπάει κανείς. «Μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες που θυμάμαι ήταν στο σπήλαιο Naica στο Βόρειο Μεξικό. Είναι μια σπηλιά που βρίσκεται στα 900 μέτρα κάτω από το έδαφος και περιέχει τους μεγαλύτερους κρυστάλλους στον κόσμο, κάποιοι έχουν 10 μέτρα μήκος και βάρος 55 τόνων.

Κάτω από τη σπηλιά υπάρχει μάγμα με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στο εσωτερικό της σπηλιάς να είναι 52°C και η υγρασία σχεδόν 100%. Επρεπε να φοράμε γιλέκα γεμάτα με πάγο και παρ' όλ' αυτά μπορούσαμε να μπαίνουμε στη σπηλιά για 35 λεπτά κάθε φορά. Ηταν δύσκολο, εξωτικό, όμορφο και ταυτόχρονα άκρως επικίνδυνο. Ενιωσα σαν να βρισκόμουν σε κάποιον άλλο πλανήτη...».

Κατερίνα Ροββά ''Έθνος''