Τον Αύγουστο του 2011 στον Δήμο του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη, η δημοτική αρχή τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στο λιμάνι της πόλης, άγαλμα με θέμα την "Αρπαγή της Ευρώπης".
Το άγαλμα αυτό σε σχέδιο του γνωστού σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου, φιλοτεχνήθηκε από τους γλύπτες Νίκο και Παντελή Σωτηριάδη.
Ο χρόνος που μεσολάβησε από την αρχική σκέψη μέχρι την στιγμή της υλοποίησης του έργου ,περίπου πέντε χρόνια. Εν τω μεταξύ πρόσωπα και καταστάσεις άλλαξαν , η αρχική ιδέα όμως ούτε εγκαταλείφθηκε ούτε έγινε στόχος μικρόψυχης, μικροπαραταξιακής , αντιπολιτευτικής τακτικής. Ο Δήμος και οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου μάλιστα, προγραμματίζουν εκδηλώσεις για τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος, έχοντας την πρόθεση να προσκαλέσουν Ευρωπαίους ηγέτες θέλοντας να προσδώσουν διεθνές κύρος σε αυτήν την εκδήλωση.
Η οποιαδήποτε σύγκριση με τα τοπικά μας πράγματα μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει, τη στιγμή που εμείς ένα αντίστοιχου θέματος άγαλμα, το έχουμε ρίξει σε μια αποθήκη ικανοποιώντας ποιους και για ποιο λόγο; Είναι αλήθεια εξαιρετικά προσβλητικό να υπάρχει η αυτάρεσκη απόφαση ενός και μόνο ανθρώπου, για το αν θα τοποθετηθεί ένα έργο τέχνης σε κάποιο σημείο της πόλης, με γνώμονα την αποστροφή του, σε οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει τον προκάτοχο του καθώς και το έργο του.
Είναι επίσης προσβλητικό για οποιονδήποτε δημότη ,κάποιος να αποφασίζει για το τι πρέπει να του αρέσει η όχι, υποτιμώντας την νοημοσύνη και την αισθητική του. Έργο πληρωμένο από τους δημότες, επιλεγμένο από επιτροπή όπως ορίζει ο νόμος, κρύβεται επιμελώς, γιατί άραγε;
Ποιος μπορεί να φοβάται ένα άγαλμα; Ποιος μπορεί να φοβάται τον πολιτισμό και τα έργα του; Μήπως είναι ο ίδιος που θεωρεί τον πολιτισμό υπόθεση εσωτερική ενός τόπου ;Που θεωρεί ότι η επαναλαμβανόμενη παρουσίαση τοπικών χορών (από μόνοι τους φυσικά και δεν είναι κακοί) αρκούν για να δώσεις το πολιτιστικό σου στίγμα;
Πως μπορεί να θεωρείται ομορφότερη η είσοδος μιας πόλης με παρατεταγμένες σημαίες , από το να κοσμείται από ένα άγαλμα που σε τελική ανάλυση παραπέμπει στην ιστορία της. Είναι πια καιρός να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα άλλων πόλεων που με ωριμότητα οι τοπικοί τους άρχοντες συνεχίζουν τα έργα των προκατόχων τους, χωρίς εμπάθειες.
Ας τοποθετηθεί λοιπόν το άγαλμα στην θέση του και ας κρίνει ο καθένας αν του αρέσει η όχι. Σε τελική ανάλυση ας γίνει κάποτε η υπέρβαση.
Άλλωστε ποιος μπορεί στα αλήθεια να....... φοβάται ένα άγαλμα;
Βάσω Πη.
.jpg)
.gif)
.jpg)
