''Υποχρέωση μας να διαφυλάξουμε τη νομιμότητα''

Η πολιτική της «εξυπηρέτησης» των φίλων, ήταν (και είναι;;) διαχρονική επιλογή όλων όσοι βλέπουν και διαχειρίζονται την εξουσία ως πελατειακό σύστημα, ή στην απλή Ελληνική ήταν η κεντρική ιδέα της λογικής, «βάστα με να σε βαστώ...», που εξασφάλιζε την εκλογή και επανεκλογή ενός συστήματος που όλοι σήμερα λέμε «διεφθαρμένο» και ως φαίνεται καταρρέει παρασύροντας μαζί του τη χώρα.

Η κεντρική πολιτική σκηνή, στη νεώτερη ιστορία μας, είναι γεμάτη από αναφορές και καταγγελίες για τις σχέσεις: φίλων – κυβερνώντων.

Υποθέσεις που «έριξαν» κυβερνήσεις, οδήγησαν σε παραιτήσεις ή οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη, όχι μόνο απασχόλησαν αλλά και εξόργισαν την κοινή γνώμη.

Από το, «ανεκτό» ένα μικρό δώρο στον εαυτό του, «αλλά όχι και τέτοιο νούμερο», που είπε Πρωθυπουργός της χώρας για στέλεχος της διοίκησης που η ίδια η κυβέρνηση του διόρισε, μέχρι τους πρόσφατους κουμπάρους και τελευταία στην «αυλή» του Πρωθυπουργού, όπως αναφέρονται για το στενό κύκλο του ακόμα και κυβερνητικά στελέχη, τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει και η χώρα συνεχίζει τον κατήφορο, μέχρι να πιάσει πάτο.

Στην τοπική πολιτική ζωή, δυστυχώς, η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη, αφού μικρή κοινωνία είμαστε, γνωρίζει ο ένας τον άλλο και γίνονται πιο εύκολα αντιληπτές οι «εξυπηρετήσεις» των φίλων.

Από «καραμπινάτες» υποθέσεις που βγάζουν μάτια, μέχρι τα «ψιλολόγια», ειδικά σ' αυτή τη δύσκολη για κάθε σπίτι περίοδο, προκαλούν το δημόσιο αίσθημα παίρνοντας ή όχι πλατειά δημοσιότητα,.

Πανάκριβες (και άχρηστες μέχρι σήμερα) αγορές ιδιωτικών ακινήτων, ανταλλαγή οικοπέδων που ρητά απαγορεύει η νομοθεσία, αποδέσμευση ΑΦΜ μεγάλης επιχείρησης (με πιθανή απώλεια εσόδων του δήμου), επιλεκτικές ιεραρχήσεις στις προτεραιότητες έργων (που αναδεικνύουν περιουσίες φίλων), τακτοποιήσεις οικοπέδων φίλων (που δεν εμφανιζόντουσαν χρόνια), παράνομες εκχωρήσεις ακινήτων – επιχειρήσεων του δήμου σε φίλους (κατ' επιλογή) ....και άλλα πολλά.

Το καλάθι έχει απ' όλα...

Από «ανεκτά»(;;) μικρά μεγέθη, μέχρι υποθέσεις που δεν «καταπίνονται» με τίποτα!

Και όλα αυτά πάντα με το μανδύα του «κακόμοιρου», της «λήθης» που νομίζουν ότι φέρνει ο χρόνος, ή της « επένδυσης» για το δήμο!

Το κόστος όμως δεν παύει να το επιβαρύνεται ο δημότης, που τώρα πια δεν είναι μόνο αυτός που μένει στην πόλη, αλλά ο κάθε πολίτης, του νησιού ολόκληρου.

Αυτός ο πολίτης, όταν βλέπει να γίνονται όλα αυτά, την ίδια ώρα που δε γίνεται κανένα έργο, θυμώνει.

Ο θυμός του μεγαλώνει ακούγοντας και βλέποντας τη δημοτική αρχή να προσπαθεί, με χίλιες δικαιολογίες, να καλύψει το μηδενικό της έργο.

Ψέματα, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και παραμύθια, δε θα εκτονώνουν για πολύ αυτό το θυμό.

Και όταν ή όποια «βαλβίδα αποσυμπίεσης» κλείσει, ο καθένας μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει!

Ως τότε όμως το νησί ζημιώνεται κι' εμείς έχουμε τη ευθύνη και την υποχρέωση, τουλάχιστον, να διαφυλάξουμε τη νομιμότητα.

Αυτό θα πράξουμε, με όλα τα νόμιμα μέσα που η πολιτεία προβλέπει, πάντα στο φως της δημοσιότητας και πάνω από το τραπέζι.

Το οφείλουμε στους Κώους και ειδικά στη νέα γενιά.