Για τον αιφνίδιο θάνατο του παλιού συμφοιτητή και αγαπημένου συναδέλφου μας Κώστα Χατζηαντωνίου.
῾῾ Δεν μπορεί κανείς εύκολα να αποδεχθεί την απώλεια ενός ανθρώπου, τόσο ζωντανού, όπως ο Κώστας Χατζηαντωνίου.
Η δυσκολία είναι ακόμη μεγαλύτερη, γιατί η θετική του ενέργεια ήταν μια ευεργεσία που τόσο αναπάντεχα στερούμαστε, πρώτα απ᾽ όλα η οικογένεια του, τα κοντινά του πρόσωπα, αλλά και όλοι εμείς, οι παλιοί συμφοιτητές και φίλοι, οι συνάδελφοί του.
Τον θυμόμαστε ως συμφοιτητή, χαμογελαστό, φιλικό, με καθαρό βλέμμα, ενεργό και επιμελή, μεγαλόψυχο και ανοιχτό προς όλους, αγαπητό από όσους μοιράστηκαν μαζί του λιγότερο ή περισσότερο χρόνο και εμπειρίες.
Ως μηχανικός, διακρίθηκε για την υπεύθυνη, αξιόλογη, πολυσχιδή και παραγωγική του δράση, τόσο στον τομέα της κατασκευής και της αναστήλωσης, όσο και στην εφαρμογή εξειδικευμένων υλικών και τεχνικών επισκευής.
Η αναγνώριση που είχε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κώ, αλλά και στην Αθήνα, όπου παράλληλα διατηρούσε επαγγελματική δραστηριότητα, επιβεβαιώνει τα χαρίσματα που θυμόμαστε από τα χρόνια του ΕΜΠ, αλλά και τις ικανότητες που ανέπτυξε ασκώντας ακούραστα επί δεκαετίες το επάγγελμα.
Αν και η διαδρομή του χαρακτηρίζεται ήδη από πληρότητα, ο ίδιος πίστευε ότι πολλά ακόμη μένουν να γίνουν και, με την σκέψη αυτή, έκανε προγράμματα και σχεδιασμούς, λίγες μέρες μόλις πριν το νήμα κοπεί απότομα.
Απομένουν οι αναμνήσεις και ο απόηχος από την θετική ενέργεια του Κώστα, αλλά στη φάση αυτή, με τόσο πρόσφατη την απώλειά του, επιτείνουν την θλίψη μας.
Συλλυπούμαστε την οικογένεια, με την ελπίδα ότι μετριάζουμε, έστω ελάχιστα την οδύνη της. ῾῾
Εκ μέρους και για λογαριασμό των συναδέλφων (πολιτικοί μηχανικοί ΕΜΠ της περιόδου 1972-77)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΜΠΙΛΑΣ
.jpg)
.gif)
