Ακολουθεί το κείμενο του Δημήτρη Γάκη
Δημήτρης Γάκης. Ο Τέλης Παυλίδης με δίδαξε τι σημαίνει πολιτική για τον άνθρωπο.
Έχω πάρα πολλά να γράψω για τον Αριστοτέλη Παυλίδη που χθες εφυγε απο τα νησάκια του . Τα τελευταία χρόνια η συνάντηση μας απέδωσε μια υπέροχη συνεργασία που έφερε θετικότατα αποτελέσματα στην προώθηση και προβολή των προβλημάτων των νησιών μας. Επειδή ομως εκείνος ήταν πάντα άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων θα μεταφέρω το διάλογο που είχα με έναν λιμενεργάτη που συνάντησα σε μια προεκλογική εκστρατεία Στο Ζηπάρι της Κω.
Μέσα σε ένα καφενέ καθόταν ένας μόνο άνθρωπος παρέα με την σούμα του.
Μου λένε οι σύντροφοι, που ήμασταν παρέα, “εκείνος είναι σύντροφος μέλος του κόμματος αλλά αρνείται να ψηφίσει το κόμμα, ψηφίζει Παυλίδη”.
Εγώ απόρησα “Είναι δυνατόν είπα ένα μέλος του κόμματος να ψηφίσει έναν δεξιό πολιτικό; θα πάω να κουβεντιάσω μαζί του”. “Δεν θα πετύχεις τίποτα μου λένε είναι πολύ πιστός Παυλιδικός”. Μπαίνω στο καφενείο όμως και αντικρίζω έναν άνθρωπο ηλιοκαμένο με σκασμένο το πρόσωπο από την αλμύρα της θάλασσας.
Του λέω “Σύντροφε είμαι ο Δημήτρης ο Γάκης ο βουλευτής του ΣυΡιζΑ και θα ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί ψηφίζεις τον Παυλίδη και οχι το κόμμα μας παρότι εισαι μέλος του”.
Σηκώνει το κεφάλι και με μια διαπεραστική ματιά μετά από λίγα δευτερόλεπτα μου λέει “κάθισε γιατί φαίνεσαι ειλικρινής ανθρωπος και θέλω να μιλήσω σε σένα”.
Κάθομαι μαζί του λοιπόν στο τραπεζάκι και αρχίζει να μου λέει.
“Κάποια φορά στο λιμάνι, εγώ είμαι λιμενεργάτης μου λέει, έσπασε το σκοινί που δένει το καράβι και με χτύπησε στο κεφάλι. Έπεσα κάτω αναίσθητος, χαμένος. Έμαθα μετά ότι πέρασαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί (μου είπε και τα ονόματα αλλά δεν θέλω να τα αναφέρω) και ανέβηκαν όλοι στο καράβι να φύγουν. Εγώ όταν ξύπνησα βρισκόμουν στον Ευαγγελισμό και δίπλα μου ήταν ο Τέλης και μου κρατούσε το χέρι, ο Παυλίδης ήταν οχι η γυναίκα μου. Εκεί έμαθα ότι ο Παυλίδης δεν μπήκε μαζί με τους άλλους στο καράβι να φύγει, έμεινε δίπλα μου κάλεσε το Πούμα και ήρθε μαζί μου, μπήκε κι αυτός μέσα και ήρθε μαζί μου στην Αθήνα και περίμενε μέχρι να συνέρθω δίπλα στο κρεβάτι μου. Αυτόν τον άνθρωπο μπορώ εγώ, μου λέει, να μην το ψηφίσω να μην αναγνωρίσω την συμπαράσταση και την βοήθεια του;”
Βούρκωσα, τον κοίταξα στα μάτια και του είπα “και εγώ σύντροφε αν ήμουν στη θέση σου το ίδιο θα έκανα και να συνεχίσεις να το κάνεις σε όλη σου τη ζωή γιατί η αναγνώριση της καλοσύνης είναι μεγαλύτερη από την ίδια την πράξη της καλοσύνης”.
Σηκώθηκα με το κεφάλι κατεβασμένο, ταπεινωμένος και αποχωρώντας μονολόγησα.
“Αυτό είναι πολιτική για τον άνθρωπο”.
Kαλό ταξίδι Τέλη και να προσέχεις τα νησάκια μας.
Δημήτρης Γάκης
πρωην βουλευτής Δωδεκανήσου
ΣΥΡΙΖΑ
Το εντόπιστε 53χρονος συμπολίτης μας!
Βρέθηκαν δύο σημειώματα στο μπουφάν του.
