Ευχαριστήριο της ΕΓΕ –ΚΩ για το αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΕΓΕ –ΚΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

Η Ένωση Γυναικών Ελλάδας- Παράρτημα Κω , μετά τη μεγάλη επιτυχία του αφιερώματος στον Ιάκωβο Καμπανέλλη στις 7 Αυγούστου στο Ρωμαïκό Ωδείο, εκφράζει δημόσια θερμές ευχαριστίες προς όσους/ες συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης, η οποία είναι αποτέλεσμα πολύμηνης και συλλογικής δουλειάς, όχι μόνο από τα μέλη του Δ.Σ.:

- τη Διοίκηση και τα στελέχη του Τμήματος Πολιτισμού του ΔΟΠΑΒΣ για τη στήριξη της πρότασής και την ένταξη στα θερινά Ιπποκράτεια

- Τον Σκεύο Ξυλουρά για την άρτια ηχοφωτιστική και τεχνική κάλυψη.

-Την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου για την παραχώρηση του χώρου του Ρωμαïκού Ωδείου και τους εργαζόμενους της για την επιτήρηση.

- Τον Αλέξη Παντελίδη και την Αναστασία Βλάχου που ερμήνευσαν εξαιρετικά τα μελοποιημένα τραγούδια από το Παραμύθι χωρίς όνομα, Το Μεγάλο μας Τσίρκο, το Μαουτχάουζεν και άλλα κινηματογραφικά, σκορπώντας συγκίνηση .

- Τη μαθητική χορωδία της Μουσικής Σχολής της Μαρίας Ορφανουδάκη, υπό τη διεύθυνση της οποίας συνόδευσαν τραγούδια άγνωστα γι αυτά. Τη χορωδία αποτελούσαν τα κορίτσια: Αλάβανου Καλλιόπη, Γρηγοριάδου Βασιλική, Εμμανουλίδη Αναστασία, Κιαπόκα Μαριλένα, Μετάï Φρατζέσκα, Πολίτη Ροδία, Τζινόγλου Αζρά, Φουρτούνη Αφροδίτη και Χατζηνικολάου Ελίζα.

-Τον Μάρκο Κούκουρα για τη συμμετοχή με τρομπέτα.

- Τον μουσικό Νεκτάριο Κούκουρα για την ενορχήστρωση και τη συνοδεία στο πιάνο.

-Τη Μαριέτα Διακονικολή και το Μάνο Καπλανίδη, για την παραστατική ανάγνωση των κειμένων με την αναφορά στην πορεία του τιμώμενου συγγραφέα

-Τον μικρό Γιάννη Καλλούδη, πολύτιμο συνεργάτη στην επιμέλεια του οπτικού υλικού

- την Ενδυματολόγο και Σκηνογράφο, Κατερίνα Καμπανέλλη, ως κληρονόμο των πνευματικών δικαιωμάτων του πατέρα της , η οποία μας έστειλε χαιρετισμό για την εκδήλωση.

- τα τοπικά ΜΜΕ για την ανάδειξη και προβολή της εκδήλωσης.

-Ευχαριστούμε τον Πανοσιολογιώτατο πατέρα Ιωακείμ, ως εκπρόσωπο του Μητροπολίτη, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και τον Αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος, τους Δημοτικούς Συμβούλους, την Αντιπεριφερειάρχη Εμπορίου και Επαγγέλματος, Προέδρους Συλλόγων και Φορέων, για την τιμητική τους παρουσία, όπως και τα μέλη της Ε.Γ.Ε. και όλους τους φίλους και τις φίλες που κατέκλυσαν τον χώρο και παρακολούθησαν με μεγάλη προσήλωση και εμφανή συγκίνηση την εκδήλωση.

Το 2022 έχει ανακηρυχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού Λογοτεχνικό Έτος Καμπανέλλη , ως ένδειξη τιμής , αναγνώρισης ,αλλά και ανάδειξης του πολυσχιδούς έργου του καταξιωμένου δημιουργού.

Η Ένωση Γυναικών Ελλάδας ετοίμασε το αφιέρωμα «Μια φωνή μες στον αγέρα», εκφράζοντας σεβασμό και θαυμασμό στον θεατρικό συγγραφέα, σεναριογράφο, δημοσιογράφο, στιχουργό και ακαδημαϊκό Ιάκωβο Καμπανέλλη, που με το ήθος, την ευαισθησία και τη δημιουργία του , άφησε ανεξίτηλο στίγμα στον ελληνικό πολιτισμό και κυρίως για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές.

Γιατί δημιούργησε εξαιρετικά ισχυρά γυναικεία θεατρικά πρόσωπα, γυναίκες που κινούν τη δράση , που ενεργούν αυτόνομα και αυτόβουλα, που αποφασίζουν για τη ζωή τους. Και τέλος, γιατί στο έργο του καταγράφεται με ρεαλισμό και συγκίνηση η νεότερη ελληνική ιστορία.

ΤΟ Δ.Σ. Ε.Γ.Ε-ΚΩ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ- ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1921 στο νησί της Νάξου. Δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του, δεν ξέχασε ποτέ το νησί που τον γέννησε. Περνούσε τα καλοκαίρια του εκεί, ανέπνεε τον αιγαιοπελαγίτικο αέρα, πατούσε το αγαπημένο του χώμα, έκανε βόλτες στην παραλία της Γρόττας, μάζευε πέτρες και ξύλα από τη θάλασσα, θυμόταν τα παιδικά του χρόνια.

1942. Ο εικοσάχρονος Ιάκωβος Καμπανέλλης οδηγείται στο ναζιστικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Δεν ήταν ούτε Εβραίος, ούτε αντιστασιακός, ούτε κομμουνιστής. Ήταν ένας νεαρός λάτρης της περιπέτειας, ένας ρομαντικός τυχοδιώκτης. Εν μέσω γερμανικής κατοχής έφυγε από την Ελλάδα με ένα φίλο του με τελικό προορισμό την Ελβετία. Στη Βιέννη προμηθεύτηκαν πλαστά διαβατήρια, συνελήφθησαν στο Innsbruck και ο Καμπανέλλης κατέληξε στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν όπου έζησε για 2,5 χρόνια τη φρίκη και την εγκληματική παράνοια. “Βρέθηκα στο Μαουτχάουζεν από μια νεανική επιπολαιότητα, σχεδόν εθελοντικώς… το να είσαι μελλοθάνατος δεν είναι λίγο… το στρατόπεδο συγκεντρώσεως ήταν ένα γερό μάθημα… το στρατόπεδο είναι η πνευματική μου καταγωγή”. Και πράγματι, η εμπειρία του στρατοπέδου ήταν καθοριστική για τη ζωή του και την επαγγελματική του πορεία. “Όταν μπήκα στο στρατόπεδο ήμουνα στην ηλικία που ανακαλύπτω τον κόσμο. Υπήρξε μεγάλο θεατρικό ερέθισμα για μένα αυτή η κοινή μοίρα των 35.000 ανθρώπων που ήμασταν στο κεντρικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Που με ένα χτύπημα καμπάνας πηγαίναμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί, με ένα χτύπημα καμπάνας έπρεπε να ξυπνήσουμε, με ένα χτύπημα καμπάνας έπρεπε να παραταχθούμε, με ένα χτύπημα καμπάνας να πάμε για φαΐ, με ένα χτύπημα καμπάνας να πάμε για δουλειά και με ένα χτύπημα καμπάνας να ξαναγυρίσουμε μέσα. Μία ομαδική δηλαδή συμπεριφορά, μία κοινή μοίρα διασπασμένη σε τόσα ανθρώπινα πάθη όσοι ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι το θέατρο στηρίζεται στην επιθυμία μου να μιλήσω σε πολύ κόσμο από κάποιο βήμα. Ο θεατρικός συγγραφέας μιλάει με λανθάνοντα πολιτικό τρόπο καλύτερα από ότι μιλάει ο πεζογράφος ή ο ποιητής. Ίσως αυτό ήταν το δικό μου κίνητρο: να μιλήσω στους πολλούς. Και αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να διαμορφώθηκε μέσα στο στρατόπεδο. Η ομαδικότητα που υπήρχε εκεί καθόρισε οπωσδήποτε τον τρόπο που έγραψα”.

Ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή βροντοφώναζε “ποτέ ξανά, ποτέ ξανά! Η λήθη ισοδυναμεί με συγχώρεση. Δυστυχώς ο ναζισμός δεν πέθανε ποτέ, γιατί δεν καταδικάστηκε στο βαθμό που θα έπρεπε”.

Φέτος συμπληρώνονται 11 χρόνια από το θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και 100 από τη γέννησή του. Τον αποκάλεσαν Πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου, του απονεμήθηκε το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον εξέλεξαν παμψηφεί μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα θεάτρου, αλλά και επίτιμο διδάκτορα σε τρία πανεπιστήμια. Κι όλα αυτά με ένα απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου. Όμως υπήρχε η στόφα, το ταλέντο, αλλά πάνω από όλα το πείσμα και το πάθος. Στην αρχή βρήκε τις πόρτες κλειστές. Το εθνικό θέατρο τον απέρριψε όταν θέλησε να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή, γιατί δεν είχε απολυτήριο Γυμνασίου. Όμως δεν το έβαλε κάτω. Είχε ήδη αποφασίσει ότι το θέατρο ήταν μονόδρομος, ήταν το μέλλον του. Αποφάσισε να μπει σε αυτό από άλλη οδό. “Χρειαζόμουν μία πόρτα για να μπω, θα την έβρισκα οπωσδήποτε. Η κερκόπορτα δεν μου πήγαινε, επέλεξα τις πύλες”. Άρχισε να γράφει. Και πάλι βρήκε τις πόρτες κλειστές. Το Εθνικό Θέατρο απέρριπτε τα έργα του ως “ακατάλληλα δια διδασκαλίαν”. Το 1950 ο εμπνευσμένος Αδαμάντιος Λεμός ανακάλυψε και πίστεψε στο νέο συγγραφέα και αποφάσισε να ανεβάσει στο εκτός κέντρου θεατράκι του το Χορό πάνω στα Στάχυα. Έτσι έγινε η αρχή. Ακολούθησαν σπουδαίες συνεργασίες: Κάρολος Κουν, Κώστας Καζάκος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιώργος Μιχαηλίδης, Νικηφόρος Παπανδρέου και άλλοι σημαντικοί σκηνοθέτες. Τα έργα του ταξίδεψαν στο εξωτερικό, παίχτηκαν σε πολλές χώρες: Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, Αυστραλία, ΗΠΑ και άλλες. Μεταφράστηκαν σε 18 γλώσσες, έτυχαν παγκόσμιας αναγνώρισης.

Εκφράζω τον θαυμασμό και το δέος μου σε αυτό το ταλέντο, σε αυτό το μυαλό που είχα την τύχη να είναι ο πατέρας μου. Αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος με τα πάνω από 40 θεατρικά έργα,τα 18 κινηματογραφικά σενάρια, τα αμέτρητα δοκίμια, τις ομιλίες και τα ποιήματα, που είχε την τύχη να συμπορευτεί με άλλες μεγάλες φυσιογνωμίες του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και να ζήσει μία ζωή πλούσια σε εμπειρίες και αναγνωρισιμότητα και ταυτόχρονα ο απλός, ο τρυφερός, ο δίκαιος, ο φίλος, αυτός ήταν ο μπαμπάς μου και μας λείπει πολύ.

Ευχαριστώ θερμά την Ένωση Γυναικών Ελλάδος – Παράρτημα Κω για την πρωτοβουλία αυτού του αφιερώματος με τον πολύ ωραίο τίτλο «Μια φωνή μες στον αγέρα» . Ευχαριστώ όλες και όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό. Τέλος, ευχαριστώ πολύ τους μουσικούς και την παιδική χορωδία που είμαι σίγουρη ότι θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και θα εντυπωσιάσουν.

Σας ευχαριστώ πολύ

Κατερίνα Καμπανέλλη