Ελευθερία Φτακλάκη: Ουδέποτε τέθηκε θέμα «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και στην Κω

ΔΗΛΩΣΗ «ΠΕΡΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ» ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΚΩ

Της Ελευθερίας ΦΤΑΚΛΑΚΗ

Πολιτικός Επιστήμων/Διεθνολόγος

Πολιτευτής Δωδεκανήσου/ Κίνημα Αλλαγής

Προσφάτως είδε το φως της δημοσιότητας δημοσίευμα του τουρκικού τύπου που μιλάει για «Ζητήματα τουρκικής μειονότητας στην Ρόδο και την Κω». Το θέμα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο Διεθνούς Συμποσίου, ο κύριος σκοπός του οποίου ήταν, κατά τους διοργανωτές του, η ευαισθητοποίηση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για τα οθωμανικά-τουρκικά αρχιτεκτονικά έργα στα νησιά της Δωδεκανήσου και η ανάδειξη «τουρκικής μειονότητας » στην Ρόδο και στην Κω. Φορέας διοργάνωσης ήταν ο Σύνδεσμος Πολιτισμού και Αλληλεγγύης των μουσουλμάνων Ρόδου-Κω και Δωδεκανήσου (ROISDER) στις 10-11 Οκτωβρίου 2019 με την υποστήριξη του πανεπιστημίου Yaşar.

Είναι πρόδηλο ότι ουδέποτε τέθηκε θέμα «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και στην Κω. Το διεθνές νομικό πλαίσιο, με το οποίο ρυθμίστηκαν τα θέματα κυριαρχίας στην περιοχή μετά τους Παγκοσμίους Πολέμους (Συνθήκες Λωζάνης 1923 και Παρισίων 1947) είναι απολύτως σαφές και αδιαμφισβήτητο. Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης “Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπαλαίας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου”. Περαιτέρω, με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10.12.1947) προβλέπετε το εξής : «Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λειψών, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας». Θέματα τουρκικών πληθυσμών και «μειονοτήτων» δεν τέθηκαν ποτέ για τα Δωδεκάνησα.

Η Ελλάδα ασκεί νομίμως, αδιαλείπτως, εμπράκτως και με ειρηνικό τρόπο την κυριαρχία της επί όλων των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που εμπίπτουν, κατά τα προαναφερόμενα, στο έδαφός της χωρίς να υπάρξει ουδεμία αμφισβήτηση από άλλο κράτος, πλην των αβάσιμων όψιμων αμφισβητήσεων της Τουρκίας (οι οποίες σημειωτέον, ποτέ ως σήμερα δεν είχαν πληθυσμιακή αναφορά).

Τέλος, ως προς το θέμα του σεβασμού των έργων αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, τα Δωδεκάνησα έμειναν για μεγάλες περιόδους σε κατοχή, την ιπποτική κυριαρχία (1309-1522), την τουρκοκρατία (1522-1912) και την ιταλική κατοχή (1912-1945), και ως εκ τούτου στα νησιά υπάρχουν έργα αρχιτεκτονικής κληρονομιάς απ’ όλες αυτές τις περιόδους, έργα τα οποία διαχρονικά η Ελλάδα σεβάστηκε και συντηρεί, σε αντίθεση με την Τουρκία που δεν σέβεται τα ελληνικά μνημεία που υπάρχουν στην Τουρκία, μνημεία αιώνων τα οποία δυστυχώς έχουν εγκαταλειφτεί και δεν συντηρούνται.

Ρόδος, 15.10.2019