Το εντυπωσιακότερο στοιχείο του περιφερικού συμβουλίου που παρακολουθήσαμε στις 2-7-11 ήταν η ομοιότητα του με το δημοτικό μας συμβούλιο!!! Φαίνεται ότι έτσι λειτουργούν όλα τα θεσμικά όργανα της πολιτείας μας κι αυτό είναι αναποτελεσματικό. Τα θέματα της ημερησίας διάταξης βεβαίως είναι διαφορετικά! Όμως ο τρόπος, η μέθοδος, η διαδικασία, η επιχειρηματολογία και η αντιπαράθεση, ο ρόλος και ο λόγος των προσώπων είναι τα ίδια πράγματα!!! Αλήθεια!!! Είναι οι μεγάλες σκοπιμότητες της πολίτικης που επιβάλλουν αυτή την ομοιότητα.
Έναρξη με καθυστέρηση πάνω από μισή ώρα, χαιρετισμοί που κράτησαν πάνω από μια ώρα (!). Ο βερμπαλισμός του περιφερειάρχη και οι διαδικαστικές λαθροχειρίες του προεδρείου (με την σύμφωνη φυσικά του περιφερειάρχη!) για να περιορίσει την παρουσία της αντιπολίτευσης. Η επιλεκτική και προσυμφωνημένη παρουσίαση των προ ημερησίας διατάξεως θεμάτων. Η πρόταξη δευτερευόντων θεμάτων στην ημερησία διάταξη. Οι μεγάλες εισηγήσεις, οι προφορικές τοποθετήσεις σε συνδυασμό με την στρατευμένη συμπεριφορά και την απουσία αυθορμητισμού οδηγεί στο περιορισμό της θέσης των πολυάριθμων συμβούλων κλπ.
Φυσικά ούτε λόγος για τα δυο διαχειριστικά θέματα που θέσαμε με σκοπό να επηρεάσουμε την συζήτηση με τοπικού και κοινής αρμοδιότητας (διαβαθμιδικής τα λέει η κυβέρνηση και τα στελέχη της): α) διαχείριση των υδάτων στον νησιωτικό μας χώρο β) διαχείριση των απορριμμάτων στον νησιωτικό χώρο. Λες για παράδειγμα και είναι πιο επείγον και πιο σημαντικό το γεγονός της κήρυξης του Ασκληπιείου σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και το πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι (απολιτικά και ανώδυνα αιτήματα που κανείς δεν διαφωνεί και ταυτόχρονα μη αρμοδιότητας του περ. συμβ.) την στιγμή που το 1/3 του πληθυσμού του νησιού μας δεν εχει πόσιμο νερό, που είμαστε αποκομμένοι από τα άλλα νησιά και την Β. Ελλάδα!!! Αυτά κάναμε τόσα χρόνια. Αγνοούσαμε τα πραγματικά προβλήματα που έθεταν στο νησί μας ο γιγαντισμός και τα ολιγοπώλια, το άνοιγμα της αγοράς και η εξάρθρωση της τοπικής (και της Ελληνικής) οικονομίας, η εμπορευματοποίηση και η συγκεντροποίηση του πλούτου, η κατασπατάληση των φυσικών πόρων κλπ. Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει οργανωμένος καθεστωτικός-κυβερνητικός αποπροσανατολισμός γιατί έτσι εξυπηρετείται ο έλεγχος της εκλογικής συμπεριφοράς των πολιτών. Θυμηθείτε το αίτημα π.χ. της Ιατρικής σχολής σε αντιπαράθεση με τις ελλείψεις παροχής δημόσιων ιατρικών υπηρεσιών!
Το αίτημα που προκύπτει είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα. Η σύνδεση των θεσμών της πολίτικης με την κοινωνία. Η οργάνωση και η διεκδίκηση καλά επεξεργασμένων αιτημάτων. Αυτό μπορεί να γίνει μονό με την πρόταξη της αυτονομίας των θεσμών από την κυβέρνηση. Όχι με το παραμύθι για τις αρμοδιότητες που δεν παραχωρούνται στον Δήμο. Αλλά με την αποδέσμευση της τοπικής πολιτικής ηγεσίας από τον κυβερνητικό και τον κομματικό πατριωτισμό που μας καθηλώνει σε επίπεδο διαδικασιών και περιεχομένου της πολιτικής δουλειάς. Μέχρι τότε η παρακολούθηση εκλεγμένων θεσμικών οργάνων είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος, οδηγώντας μας στην αποχή και την άγνοια.
Νίκος Μυλωνάς (δημ. συμβ.)
.jpg)
.gif)
.jpg)
