25η Μαρτίου: Ημέρα γιορτής στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Κω (του Αθανάσιου Μουστάκη)

Παρακολουθήσαμε την γιορτή που ετοίμασαν τα παιδιά των δύο τμημάτων της Δ΄ τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω με την καθοδήγηση των δύο διδασκαλισσών της κ. Εύας Κουτσουδάκη (Δ1) και της κ. Κατερίνας Πάστρα (Δ2).

Η γιορτή διήρκεσε περισσότερο από 40 λεπτά που πέρασαν δίχως να το καταλάβουμε. Άρχισε με μία περιεκτική παρουσίαση του διπλού μηνύματος της ημέρας από την κ. Πάστρα, συνεχίστηκε με τη δουλειά των παιδιών και ευχαριστίες από την κ. Κουτσουδάκη και την κ. Ειρήνη Κουτσούτη, Διευθύντρια του σχολείου, ενώ έκλεισε με συγχαρητήρια και ευχές από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ναθαναήλ καί τον Δήμαρχο Κω κ. Γιώργο Κυρίτση.

Η προετοιμασία των παιδιών ξεκίνησε αρκετά νωρίς, ώστε τα παιδιά να μάθουν τα λόγια τους με άνεση. Τα σκετσάκια ήταν μικρά και συγκρότησαν μία σπονδυλωτή γιορτή που ως συνδετικούς κρίκους είχε τραγούδια, που απέδωσαν με απλότητα και ψυχή τα παιδιά (αλλά συνοδεύαμε και εμείς …), και στιγμιότυπα από διάφορες πτυχές της σκλαβιάς και του αγώνα για την ελευθερία προσφέροντας μία πολύπλευρη προσέγγιση. Παρόντες ήταν: η μάνα που έχανε το παιδί της στο παιδομάζωμα, ο καλόγερος που μάθαινε γράμματα στα παιδιά, οι Φιλικοί, οι ήρωες του ξεσηκωμού, οι μανάδες του Ζαλόγγου, ο Αθανάσιος Διάκος, ο όρκος των Φιλικών και άλλα.

Απλή, περιεκτική, με νεύρο και ρυθμό, χωρίς να χαλαρώνει, αν και σε μία σχολική γιορτή δεν ζητά κανείς υποκριτικές ικανότητες … Είναι αρκετό οι συμμετέχοντες να στείλουν και να λάβουν τα κατάλληλα μηνύματα. Όμως, η γιορτή της Δ΄ τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω είχε πολλά περισσότερα: είχε ενδιαφέρον, όρεξη από τα παιδιά, ψυχή από τα δύο κοριτσάκια που την παρουσίασαν, έκρυβε κόπο και υπομονή από τις δύο δασκάλες, προετοιμασία από το σχολείο, απαιτούσε συμμετοχή και των γονέων, μελέτη των ρόλων, εμπέδωση των τραγουδιών και του τροπαρίου «Τῇ Ὑπερμάχῳ» και πολλά άλλα.

Θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω τη συγκίνηση που η σημερινή γιορτή σκόρπισε σε εμάς τους θεατές. Πέρα από το να δούμε τα παιδιά μας ή να παρακολουθήσουμε τη δουλειά του σχολείου νιώσαμε και κάτι άλλο. Κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό. Πίσω από τα λόγια των παιδιών κρυβόταν μια πίστη. Δεν τα έλεγαν άτονα και άχρωμα. Φαινόταν να τα πιστεύουν και να μιλάνε στην καρδιά τους. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που τα μάτια μας υγράνθηκαν και μάλιστα, στο τέλος, ο ένας με τον άλλο το σχολιάσαμε και λίγο λίγο διαπιστώναμε ότι και ο διπλανός, ο μπροστινός μας, ο παππούς, η γιαγιά, η συνάδελφος, ο δεσπότης μας, ο δήμαρχος είχαν νιώσει το ίδιο.

Να είναι σύμπτωση; Δεν το νομίζω!

Κάτι ξεχωριστό ενέπνευσαν η κ. Κατερίνα και η κ. Εύα στους μικρούς μαθητές τους, οι οποίοι όπως εύστοχα παρατήρησε ο Σεβασμιώτατος έμοιαζαν μεγαλύτεροι, πιο ώριμοι, πιο αντρειωμένοι, πιο δυνατοί.

Και πώς να μην συμβεί κάτι τέτοιο όταν τα παιδιά δούλεψαν για τη γιορτή κοντά στις δασκάλες, έμαθαν, αναζήτησαν, ρώτησαν, δυσκολεύτηκαν, προσπάθησαν, αντιμετώπισαν εμπόδια, επιτυχίες και αποτυχίες.

Και στο σπίτι ρωτήσαμε, διαβάσαμε, είδαμε φωτογραφίες και βίντεο σχετικά με την Επανάσταση, τους ήρωες, τα μεγάλα γεγονότα του Αγώνα. Ωφεληθήκαμε όλοι.

Έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις από τις γιορτές -και όχι μόνο- του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω, το οποίο με την καθοδήγηση της κ. Ειρήνης Κουτσούτη και των άλλων εκπαιδευτικών δίνει όραμα στα παιδιά και τα οδηγεί στον δρόμο της προσπάθειας για τη γνώση και την πραγματική μόρφωση!

Καμαρώνουμε που το σχολείο εμφυσά ιδανικά, πίστη στον Θεό και αγάπη -αυθεντική- στην πατρίδα!

Συγχαίρουμε τους δασκάλους και ευχαριστούμε τους μαθητές για όσα μας πρόσφεραν!

Και του χρόνου!