ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΩ: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ- ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ- ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ

Η Ειρήνη Βογιατζή – Χαραλάμπη, εξαίρετη φίλη που είχαμε την τιμή να γνωρίζουμε χρόνια τώρα, έφυγε από τη ζωή. Μένουν όμως για πάντα τα έργα της , μένει ο λόγος της που ξεχειλίζει από την ευγένεια της ψυχής της να μας συντροφεύει και να μας καθοδηγεί.

Αντί αποχαιρετισμού, δημοσιεύουμε τον πρόλογο που έγραψε για το μικρό βιβλίο «Γυναικών έργα» που εξέδωσε η ΕΓΕ-ΚΩ το Μάρτιο του 2010 με ποιήματα και στιχουργήματα γυναικών του τόπου μας.:

«Έχουμε τη χαρά να κρατάμε στα χέρια μας το Ανθολόγιο ποιημάτων από γυναίκες της Κω- μια πρωτοβουλία του Παραρτήματος Κω της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας- το οποίο αποπνέει τη γνησιότητα των συναισθημάτων και την ευγένεια της γραφής.

Η Τέχνη της Ποίησης είναι το απόσταγμα εικόνων και ιδεών που μετουσιώνονται σε λόγο , σε έκφραση, σε ανώτερο επίπεδο επικοινωνίας.

Η αλήθεια του καθενός και της καθεμιάς μας , απεικονίζεται στο χαρτί παίρνοντας όλα τα χρώματα της ψυχής , τα οποία εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή της γραφής εκσφενδονίζονται από το αίμα και βάφουν τα όνειρα , τον πόνο, τη χαρά, τον έρωτα, τη φύση, την ιερότητα της Μάνας. Σ΄αυτήν την Αλήθεια δεν χωρούν τα διάφορα ρεύματα της Ποίησης ούτε οι τάσεις και οι φόρμες.

Σ΄αυτή την ευλογημένη χώρα που η Παράδοση και το δημοτικό τραγούδι γαλούχησαν γενιές και γενιές, είναι καλά ριζωμένη στα κύτταρά μας η ανάγκη της αυθόρμητης έκφρασης.

Σ΄αυτή λοιπόν την άκρη του Αιγαίου, στην Κω την ονειρεμένη, όπου είχα την ευτυχία να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, φιλόξενους και ευαίσθητους, η Τέχνη δεν θα μπορούσε να είναι απούσα. Είμαι πεπεισμένη ότι ο χώρος στον οποίο ζει και μεγαλώνει ο καθένας, διαμορφώνει την ψυχή και το χαρακτήρα του. Η Κώα γη προσφέρει την ωραιότητά της αφειδώλευτα. Η θάλασσα, ο αέρας η Ιστορία, η Παράδοση καλλιεργούν το μυαλό και το συναίσθημα με μια μυστηριακή συνύπαρξη λογικής και ονείρου.

Κράτησα με συγκίνηση στα χέρια μου τα χειρόγραφα των ποιημάτων των γυναικών της Κω και με προσοχή τα μελέτησα ένα- ένα. Αισθάνθηκα αμέσως τη φρεσκάδα και τη μυρωδιά της ατμόσφαιρας της Κω και αφέθηκα να με συνεπάρει η γλαφυρότητα των στίχων. Πολλά από αυτά ομοιοκατάληκτα άλλα σε ελεύθερο στίχο , μερικά σε ύφος δημοτικής ποίησης, έχουν ένα κοινό γνώρισμα και έναν κεντρικό άξονα. Έχουν την ευαισθησία , τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο , τις λέξεις που κεντούν τον καμβά της ψυχής και πάνω απ΄όλα τη γενναιότητα της δημοσιοποίησης . Διότι τα ποιήματα δεν πρέπει να γράφονται κρυφά και να φυλάγονται στα συρτάρια από φόβο ή προκατάληψη.

Η ποίηση είναι μοίρασμα των αισθημάτων, είναι τρόπος επικοινωνίας, είναι έκθεση του εαυτού μας και της οπτικής γωνίας που βλέπουμε τα πράγματα, κοινά για όλους μας. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κι άλλες πολλές γυναίκες οι οποίες από συστολή δεν τολμούν να πουν ότι γράφουν, πολύ δε περισσότερο να το δημοσιοποιήσουν. Πρέπει να γνωρίζουν ότι τις μοναχικές ώρες της γραφής , όταν πλημμυρίζει το είναι μας από το φουρτούνιασμα της κάθε έμπνευσης, νομίζουμε ότι γράφουμε μόνο για τον εαυτό μας και κλεινόμαστε στο κουκούλι της προσωπικής μας μοναξιάς. Όμως αυτό που θεωρούμε μόνο δικό μας είναι κοινό για όλους οι οποίοι ταυτίζονται και νιώθουν να αλαφραίνουν από το δικό τους βάσανο.

Η Ποίηση είναι ένα ονειρικό ταξίδι το οποίο χρειάζεται υπομονή, επιμονή, μελέτη. Στόχος το λιμάνι. Κι αν δεν φτάσεις σ΄αυτό, αρκεί ή μαγεία του ταξιδιού και η συνεχής εξέλιξη μέσα από μια ταραγμένη θάλασσα σκέψεων. Γιατί οι ιδέες μοιάζουν με τα αναρριχητικά που μεγαλώνουν και απλώνουν δίχως τέλος.

Γι αυτό κλείνω με μια προτροπή προς όλες: Μη σταματάτε να ονειρεύεστε και να γράφετε.»

Ευχαριστώ για την τιμή

Ειρήνη Βογιατζή- Χαραλάμπη