Ν. Μυλωνάς: το Grexit θα είναι επώδυνο, αλλά λιγότερο επώδυνο από την λιτότητα χωρίς τέλος

το Grexit θα είναι επώδυνο, αλλά λιγότερο επώδυνο από την λιτότητα χωρίς τέλος

Η διαπραγμάτευση για το χρέος και τα μνημόνια λήγει. Οι νέα συμφωνία θα χαράξει την ζωή μας για πολλά χρόνια. Ήδη τα 5 χρόνια είναι πολλά και οι επιπτώσεις προφανείς. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές έχουμε χρέος να τοποθετούμαστε δημόσια και ελεύθερα. Δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που οδηγούν ή επηρεάζουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων. Είναι πρώτα από όλα ο δημόσιος λόγος και η κριτική των πεπραγμένων. Αντί για την προσωπική άποψη μεταφέρουμε (από άρθρο του Π. Παπακωνσταντίνου) τις γνώμες 2 Ευρωπαίων που θέτουν το θέμα για το μέλλον της Ευρώπης.

1. «Η υπόθεση της ριζοσπαστικής αλλαγής δεν μπορεί να αφεθεί στην εθνικιστική Δεξιά», ήταν ο τίτλος σημαντικού άρθρου παρέμβασης του Σέιμας Μάιλν στον Guardian της 11ης Ιουνίου. «δείτε το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης: κοιτάξτε τον πόλεμο που διεξάγει εναντίον της Ελλάδας η τρόικα των πιστωτών. Κανείς λαός δεν υπέφερε από την κρίση της ευρωζώνης όσο οι Έλληνες. Θύμα των αρπακτικών ευρωπαϊκών τραπεζών, μιας διεφθαρμένης ελίτ και μιας ανισόρροπης νομισματικής ένωσης, η Ελλάδα πλήρωσε με την κονιορτοποίηση της κοινωνίας το τίμημα για την χρηματοπιστωτική κρίση και την αποδιάρθρωση της ευρωζώνης».

«Εκλεγμένος με ένα πρόγραμμα που υποσχόταν το τέλος της λιτότητας, αλλά και την παραμονή στο ευρώ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξαναγκάστηκε σε οπισθοχώρηση από τους θεματοφύλακες του χρήματος στις Βρυξέλλες και από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Μία μετά την άλλη, όλες οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ παραβιάστηκαν, από τη διαγραφή του χρέους μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις». Και συνεχίζει: «Αυτό που έγινε καθαρό τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι οι κυρίαρχοι της ευρωζώνης δεν είναι πρόθυμοι να δώσουν στον Τσίπρα ούτε καν ένα φύλλο συκής. Η Ελλάδα πρέπει να υποκύψει και πρέπει όλοι να τη δουν να υποκύπτει. Διαφορετικά, θα βάλει επικίνδυνες ιδέες σε άλλα κράτη».

«Ο Τσίπρας διαθέτει τα δικά του χαρτιά, αν βέβαια είναι διατεθειμένος να παίξει. Μπορεί να προκαλέσει νέες εκλογές ή δημοψήφισμα. Ενδεχόμενη συνθηκολόγηση θα καταστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ και οι Έλληνες είναι διχασμένοι στο ερώτημα αν η κυβέρνηση πρέπει ή όχι να υποκύψει. Ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να κηρύξει στάση πληρωμών και να φύγει από το ευρώ. Ασφαλώς το Grexit θα είναι επώδυνο, αλλά λιγότερο επώδυνο από μια καταστροφική λιτότητα χωρίς τέλος».

1. Ο Γερμανός πρόεδρος του ινστιτούτου Μαξ Πλάνκ Βόλφγκανγκ Στρέεκ, στο πρόσφατο του βιβλίο «Αγοράζοντας χρόνο: η παρατεταμένη κρίση του δημοκρατικού καπιταλισμού», λέει:

«Η ιδέα ότι είναι δίκαιο και αποτελεί υποχρέωση όλων των οφειλετών να αποπληρώνουν στο ακέραιο τα χρέη τους είναι ένας μύθος, που έχει στόχο να προσφέρει ηθική κάλυψη στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές, εξισώνοντας την ηθική των κρατών με την ηθική της καθημερινής ζωής. Στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με τους ιδιώτες, οι κυβερνήσεις είναι σε θέση να επιβάλουν μονομερώς στους πιστωτές τους αναδιάρθρωση του χρέους ή ακόμη και αναστολή πληρωμών. Αυτό απορρέει κατ’ ευθείαν από την κυριαρχία τους. Πουθενά δεν είναι γραμμένο ότι οφείλουν να χρησιμοποιούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα μόνο για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους έναντι των διεθνών αγορών, αυξάνοντας τους φόρους ή μειώνοντας τις παροχές στους πολίτες τους. Η πρώτη υποχρέωση των Δημοκρατιών είναι απέναντι στους πολίτες τους. Είναι σε θέση να θεσπίζουν νόμους που καταλύουν συμβάσεις. Όποιος τους δανείζει χρήματα οφείλει να το γνωρίζει...

Θα πρέπει επίσης να δώσουμε μια καθαρή εικόνα για το κόστος της απόσυρσης μιας χώρας από το κοινό νόμισμα του ευρώ. Υπάρχει πλήθος ενδείξεων που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο κόστος από μια επιχείρηση διάσωσης του ευρώ- επιχείρηση, πιθανότατα καταδικασμένη σε αποτυχία για χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία- θα είναι πολύ μεγαλύτερο, στην πραγματικότητα (από το κόστος της εξόδου)...

Το πρόβλημα δεν είναι η συμφωνία άλλα η πολιτική που θα υπηρετεί η συνυπογραφή της πολιτικής λιτότητας του ευρωπαϊκού συντηρητικού κατεστημένου.

Νικος Μυλωνας