Οι εκδηλώσεις στο Σβουρένειο στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία.ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Δείτε φωτογραφίες & βίντεο.

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Η 3 Δεκέμβρη δεν είναι γιορτή, είναι μέρα διεκδίκησης και αγώνα. Είναι μια ευκαιρία υπενθύμισης, απολογισμού και περίσκεψης για το τι έχει γίνει μέχρι τώρα για τα άτομα με αναπηρία, τι θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε ώστε να αντιμετωπίζονται ισότιμα και όχι με οίκτο.

Περίπου το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, ή ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, ζουν με αναπηρίες. Συχνά, δεν γνωρίζουμε τον μεγάλο αριθμό των συμπολιτών μας που ζουν με αναπηρίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού επηρεάζεται άμεσα από την αναπηρία, όπως οι άνθρωποι που τους φροντίζουν και τα μέλη της οικογένειας.

Η έλλειψη προσοχής στις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία σημαίνει ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με εμπόδια σε κάθε στροφή της ζωής τους. Αυτές περιλαμβάνουν στιγματισμό και διακρίσεις, έλλειψη κατάλληλης ιατρικής φροντίδας και υπηρεσιών αποκατάστασης, δυσκολία πρόσβασης σε μεταφορικά μέσα, κτίρια και πληροφορίες.

Σε μια κοινωνία που στοχεύει στην πρόοδο, κανείς δεν περισσεύει. Αντιθέτως, πρέπει να δίνεται η δυνατότητα σε κάθε μέλος της να συνεισφέρει με τον τρόπο που επιτρέπουν οι δυνατότητές του, ενώ παράλληλα να του δίνονται οι αναγκαίες ευκαιρίες να εξασκήσει τις υπάρχουσες δεξιότητές του. Για μια ολοκληρωμένη και ισότιμη ενσωμάτωση των ΑΜΕΑ στο κοινωνικό σύνολο, απαιτείται διαφοροποίηση στη στάση της ευρύτερης κοινωνίας.

Ας παραδειγματιστούμε από έναν κινέζικο μύθο:

«Μια γριά κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένιωθε ντροπή για την ατέλειά του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.

- Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

- Μα γιατί; ρώτησε η γριά.

- Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;

- Ε, να! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!

Η γριά χαμογέλασε και είπε:

-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»

Kάθε άνθρωπος έχει τις «ρωγμές» και τις «αδυναμίες» του που μπορούν όμως να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή του και τη δική μας...Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε την καρδιά μας και να αναγνωρίσουμε πως υπάρχουν χιλιάδες τρόποι τα "δοχεία" αυτά να προσφέρουν;;;

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΣΒΟΥΡΕΝΕΙΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΡΟΝΟΙΑΣ, ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΗΜΟΥ ΚΩ