ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ.25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

25-11-2013

25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
.

Η βία σε κάθε της μορφή σε βάρος των γυναικών, χαρακτηρίζεται ως εγκληματική πράξη που παραβιάζει και προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η βία εναντίον των κοριτσιών και γυναικών στο σπίτι , στο δρόμο, στην εργασία, στην καθημερινή ζωή, ακόμη και στο σχολείο, εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πλέον μελανά σημεία του σύγχρονου πολιτισμού μας.
Το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών δεν είναι ατομικό, είναι κατεξοχήν κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα που αντανακλά το επίπεδο πολιτισμού και προόδου της κοινωνίας μας, των θεσμών και κράτους.
Αποτελεί την πιο διαδεδομένη και πιο αποσιωπημένη μορφή βίας σε όλον τον πλανήτη, σε όλα τα πολιτισμικά και οικονομικά περιβάλλοντα, και αποτελεί ίσως την οδυνηρότερη αλλά και την πιο σαφή απόδειξη, ότι όσα βήματα κι αν έχουν γίνει , η ουσιαστική και πλήρης ισότητα παραμένει ακόμη ένα ζητούμενο.
Αποτελεί παλιά μορφή κοινωνικής παθογένειας σε βάρος των κοριτσιών και των γυναικών , φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τα στερεότυπα χρόνων ,κι ας αναγνωρίστηκε ως έγκλημα με παγκόσμια διάσταση από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μόλις στις 17 Δεκεμβρίου 1999.
Οι έρευνες, δείχνουν ότι η έκταση του προβλήματος είναι εξαιρετικά μεγάλη . Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες. Μία στις 3 γυναίκες πέφτει θύμα ξυλοδαρμού. Ιδιαίτερα μεγάλος ο αριθμός και των ευάλωτων ομάδων γυναικών ( μετανάστριες- πρόσφυγες- άτομα με αναπηρίες) που γνωρίζει την βία, την κακοποίηση και την εμπορία, την εκμετάλλευση μέσα από «χρυσοφόρες» επιχειρήσεις επιτηδείων.
H έκταση του προβλήματος είναι εξαιρετικά μεγάλη και επιδεινώνεται τραγικά, λόγω της οικονομικής κρίσης, των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, γιατί η φτώχεια και η περιθωριοποίηση τροφοδοτούν τη βία.

Όσο κι αν όλο και μεγαλύτερος αριθμός γυναικών «σπάζει τη σιωπή» , όσο κι αν ο νόμος για την ενδοοικογενειακή βία και οι υφιστάμενες υποστηρικτικές κοινωνικές δομές -που αποτελούσαν αίτημα χρόνων του Γυναικείου Κινήματος, - προστατεύουν και διευκολύνουν τα θύματα να ξεφύγουν από τον τρομερό κλοιό της βίας, η συχνότητα του φαινομένου πίσω από τις διπλανές μας κλειστές πόρτες, δεν επιτρέπει να εφησυχάζουμε, γιατί η ανοχή μας συνιστά συνενοχή.

Απαιτεί ανησυχία, και εγρήγορση. Απαιτεί ενημέρωση- ευαισθητοποίηση των νέων ανθρώπων και του συνόλου της κοινωνίας .Απαιτεί επιμόρφωση- εκπαίδευση εμπλεκομένων Φορέων.
Απαιτεί προσπάθεια ανατροπής των αντιλήψεων της επιβολής του ισχυρού, της υποκριτικής στάσης της κοινωνίας που συνήθως εξισώνει θύτες και θύματα , απαιτεί ορθολογικά σχεδιασμένη πολιτική πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου και ουσιαστική πολλαπλή βοήθεια και στήριξη μέσα από σύγχρονες δομές των θυμάτων βίας. Απαιτεί άρση της κοινωνικής προκατάληψης που συνοδεύει την ενδο-οικογενειακή βία, ενθάρρυνση για τη δημοσιοποίηση του προβλήματος αλλά και την αναζήτηση βοήθειας εκ μέρους όσων την υφίστανται.
Η 25η Νοεμβρίου, κάθε χρόνο μας υπενθυμίζει τη μεγάλη εκκρεμότητα την οποία έχει η πολιτεία, την οποία έχουμε ως κοινωνία: αυτή που συνδέεται με το θέμα της ενδο-οικογενειακής βίας και της βίας κατά των γυναικών .
Γι' αυτό το λόγο, η σημερινή ημέρα, ας λειτουργήσει κυρίως σαν υπενθύμιση της εκκρεμότητας για την ανάληψης των ευθυνών όλων μας μπροστά σε μια νοσηρή κατάσταση, σε αυτό το εξαιρετικά σοβαρό αλλά και εξαιρετικά αφανές πρόβλημα, με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θεωρητικά υπολογίζουμε.
ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ