Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας. ''Τι κάνει ο Δήμος μας τα τελευταία 3 χρόνια;ΤΙΠΟΤΑ''

H ευχάριστη, οικονομική, ασφαλής, και οικολογική μετακίνηση στις πόλεις είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας (Ε.Ε.Κ) θεσμοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2002 με σκοπό να προβάλει και να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία για το «Δικαίωμα της Βιώσιμης Κινητικότητας», δηλαδή της ευχάριστης, οικονομικής, ασφαλούς και οικολογικής μετακίνησης στις πόλεις. Όμως όσο και αν είναι καλές οι προθέσεις και οι διακηρύξεις για το «Δικαίωμα στη Βιώσιμη Κινητικότητα», το δικαίωμα δεν εξασφαλίζεται με λόγια και με μία μέρα το χρόνο δωρεάν μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), «Μέρα χωρίς αυτοκίνητο».

Για να γίνει πράξη το δικαίωμα στη βιώσιμη κινητικότητα θα πρέπει:

1. Να αναπτυχθούν σε περισσότερες περιοχές τα Δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τα δημοτικά ή διαδημοτικά εσωτερικά δίκτυα (και ΟΧΙ να σταματάνε από τις 23.00).

2. Να υπάρξει πολιτική ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης των πολιτών και κίνητρα για την χρήση των ΜΜΜ και την αποθάρρυνση της χρήσης του Ι.Χ (και ΟΧΙ να προτείνουμε διαπλατύνσεις κεντρικών δρόμων).

3. Να εξασφαλιστεί η δωρεάν μετακίνηση στα ΜΜΜ σε ειδικές κατηγορίες πολιτών που πλήττονται με βάναυσο τρόπο από την κρίση (ανέργους, νέους μέχρι 25 ετών, ΑμεΑ)

4. Καμία αύξηση των εισιτηρίων , αντιθέτως απαιτούμε μείωση της τιμής τουλάχιστον 40%, όσο είναι και η μείωση του εισοδήματος όσων εργάζονται.

5. Να χαραχθούν και να «κατακτηθούν» από τους ποδηλάτες δίκτυα ποδηλατοδρόμων που να ενώνουν διάφορες περιοχές, ιδιαίτερα εκείνες που συγκεντρώνουν μεγάλες κατηγορίες νέων ( σχολεία, αθλητικά κέντρα) και ΟΧΙ καταστροφή υπαρχόντων υποδομών .

6. Να τηρείται ο Κ.Ο.Κ. και να γίνουν αυστηρότερες οι ποινές για ορισμένες κατηγορίες παραβάσεων όπως π.χ. η παραβίαση κόκκινου σηματοδότη, η εγκατάλειψη τραυματία – θύματος, η οδήγηση υπό την επιρροή αλκοόλ ή άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών κ.λπ και να δούμε επιτέλους την αστυνομία στους δρόμους να επιτελεί το έργο της..

7. Να παρθούν μέτρα για λιγότερο θόρυβο (ηχορύπανση).

8. Να υπάρχει έλεγχος στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος τα οποία καταλαμβάνουν με τα τραπεζοκαθίσματα παρανόμως δημόσιο χώρο.

9. Να μπορούν οι πεζοί να κυκλοφορούν με ασφάλεια και ευχάριστα στα πεζοδρόμια των πόλεων.

10. Να καθιερωθεί όριο ταχύτητας 30 χλμ εντός των πόλεων.

11. Να απομυθοποιηθεί το Ι.Χ. ως μέσο προβολής, προσωπικής επιτυχίας και τρόπος ζωής.

Τέλος προτείνουμε να ανοίξει ο διάλογος για τη δωρεάν μετακίνηση στα δημόσια ΜΜΜ, μια συζήτηση που άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 για την αποθάρρυνση της κυκλοφορίας των Ι.Χ. στις πόλεις, διακόπηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, και επανήλθε λόγω της οικονομικής κρίσης.