Έφυγε από την Κω ο αγαπητός Βασίλειος Δ. Γεωργιόπουλος!Το κείμενο του για τα γενέθλια του Δεσπότη μας

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ,

ΣΕΒΑΣΤΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ,

ΚΥΡΙΕ ΤΑΞΙΑΡΧΕ,

ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ.

ΚΥΡΙΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑΡΧΑ,

ΚΥΡΙΕ ΔΙΟΙΚΗΤΑ ΤΟΥ 282 Μ/Κ ΤΕ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ

Στη Βασιλεύουσα Πόλη της καρδίας και του Γένους μας, όταν επισκέπτεται έναν ναό ο επίσκοπος, είθισται ο υπεύθυνος του Ναού να τον υποδέχεται, να τον καλωσορίζει και να τον προσφωνεί με λίγα λογία από καρδίας.

Βέβαια το πρέπον είναι να μην χρησιμοποιείται γραπτό κείμενο αλλά τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν και η συγκίνηση που με διακατέχει, δεν θα με αφήναν να πω όλα αυτά που θα ήθελα για αυτό θα σας ζητούσα να χρησιμοποιήσω γραπτό κείμενο.

Έτσι και εγώ σήμερα για τελευταία φορά σας υποδέχομαι και σας καλωσορίζω Σεβασμιώτατε, ως υπεύθυνος, σε αυτό τον όμορφο ναό που είναι ο μοναδικός ορθόδοξος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Σεβαστιανό, που αποτελεί κόσμημα για το Στρατόπεδό μας αλλά και για το Σχηματισμό του Βορείου Συγκροτήματος της Δωδεκανήσου. Παράλληλα, αποτελεί και καύχημα για την τοπική Παυλική Εκκλησία της Κω και Νισύρου που διαποιμαίνετε με αγάπη και με ανιδιοτελή προσφορά.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Σεβαστιανού Σεβασμιώτατε θεμελιώθηκε και ανοικοδομήθηκε το σωτήριο έτος 2007 με θαυμαστό τρόπο σε 100 ημέρες, επί Αρχιερατείας του Μακαριστού Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κυρού Αιμιλιανού και όταν ήταν Διοικητής στο 282 Μ/Κ ΤΕ ο Σχης (ΠΖ) Γεώργιος Κουρής, ο όποιος είναι σήμερα Διοικητής της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο και ο οποίος είχε και την πρωταρχική ιδέα να αποκτήσει το Στρατόπεδο του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου έναν ναό που θα καλύπτει τις θρησκευτικές ανάγκες του στρατιωτικού προσωπικού και ο οποίος μου εμπιστεύτηκε με αγάπη και τιμή το συντονισμό για την κατασκευή.

Σε αυτή την προσπάθεια της ανοικοδομήσεως και αποπερατώσεως βοήθησε, προσφέροντας το υστέρημά της, αλλά και προσωπική εργασία, η τοπική κοινωνία του νησιού, ενώ συνεισέφερε και η φιλότιμη εργασία του στρατιωτικού προσωπικού.

Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας εκφράσω τη στενοχώρια που νιώθω σκεπτόμενος ότι αυτός ο ναός έγινε μικρός.
Μήπως έτσι έπρεπε άραγε ;;;;;;;

Μετά από 8 χρόνια παρουσίας μου στην φρουρά της Κω και μετά από απόφαση της Στρατιωτικής Υπηρεσίας να μετατεθώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στην Καλαμάτα Μεσσηνίας ήρθε η ώρα να αποχωριστώ όλους εσάς που μου προσφέρατε την αγάπη σας και την βοήθεια σας στο να επιτελεστεί ένα μεγάλο και σπουδαίο έργο.

Να ξέρετε ότι σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδίας μου και θα σας θυμάμαι πάντοτε και θα προσεύχομαι ο Θεός, αλλά και η Πανάγια Βουλκανιώτισσα, να σας δίνει δύναμη και υγεία.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς για την ιδιαίτερη βοήθειά σας στην ανοικοδόμηση του ναού που προσφέρατε το υστέρημα σας, την εργασία αλλά και μοιραστήκατε μαζί μου την αγωνία μου τον ιδρώτα και τους κόπους μου για τη διεκπεραίωση του έργου.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους Διοικητές μου, τους Προϊστάμενους και συναδέλφους μου αλλά θα ήταν άδικο να μην πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε άλλους αυτούς τους λεβέντες που υπηρετήσαν την θητεία τους ως κληρωτοί στρατιώτες στην Μονάδα και προσέφεραν τα μέγιστα και που με βοήθησαν, ιδιαίτερα. Δε ευχαριστώ τον Συνταγματάρχη Πεζικού κύριο Γεώργιο Κουρή, τον κύριο Συνταγματάρχη ένα αποστρατεία κύριο Γεώργιο Κίτση, τον Συνταγματάρχη πεζικού κύριο Στυλιανό Σεργεντάνη, τον Ταξίαρχο κύριο Γεώργιο Ασμίνη αλλά και το σημερινό Διοικητή του 282 Μ/Κ ΤΕ Ανχη (ΠΖ) Δημήτριο Κουλέτση και την οικογένειά του που μας συνδέει η κοινή καταγωγή μας αλλά και μια μεγάλη αδελφική φιλία που όλα αυτά τα χρονιά υπηρετούμε μαζί μοιραζόμενοι τις καλές αλλά και δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και τα αδέλφια μου που είμαι μακριά τους και λείπω εδώ και 18 ολόκληρα χρονιά από κοντά τους, και η ζωή τους ήταν ένας διαρκές αγώνας επιβίωσης στα χωράφια.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πάπα του χωρίου μου τον Πατέρα Νικόλαο Χατζή που με γαλούχησε στα νάματα της πίστεώς μας από μικρό παιδί, δίπλα του και μέσα στο ιερό βήμα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ηγουμένη και την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Κω για τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου προς ίαση και ευλογία μου όταν μετά από σοβαρό τροχαίο ατύχημα νοσηλεύθηκα στο νοσοκομείο της Κω.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και το φίλο μου Αθανάσιο Μουστάκη και την οικογένεια του που, ναι μπορώ να το πω, με υιοθέτησαν και εμένα ως αδελφό και παιδί τους. Βλέπετε Σεβασμιώτατε η οικογένεια Μουστάκη είναι γραφτό της να «υιοθετεί» . . .

Τελειώνοντας και γνωρίζοντας τα δικά μου λάθη και παραλείψεις, άλλωστε μόνο αυτοί που δεν δουλεύουν και δεν κοπιάζουν αυτοί δεν κάνουν λάθη. Αλλά και όπως έλεγε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος «οι μεγάλοι άντρες κάνουν και μεγάλα λάθη» θα ήθελα να σας ζητήσω να με συγχωρέσετε αν αδίκησα κάποιον.

Τελειώνοντας Σεβασμιώτατε Άγιε και δέσποτα

Θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την απεριόριστη αγάπη μου προς το πρόσωπο σας και να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου γιατί εσείς σταθήκατε όλα αυτά τα χρονιά κοντά μου ως πατέρας αδελφός και φίλος. Μαζί σας μοιράστηκα τις ανησυχίες μου και τους προβληματισμούς μου. Εσείς με συμβουλεύσατε και με καθοδηγήσατε ώστε να γίνομαι διαρκώς καλύτερος. Κοντά σας έμαθα τόσα που η καλύτερη εγκυκλοπαίδεια όλου του κόσμου δε θα μπορούσε να μου διδάξει.
Γιατί σεβασμιώτατε εσείς ότι θέλετε να διδάξετε και να πείτε το λέτε με έμπρακτη αγάπη.
Γιατί οι Κώοι είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι, και τους ζηλεύω πραγματικά, που η Μητέρα Εκκλησία και ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος τους έστειλε να τους διαποιμάνει ο πιο χαμογελαστός και καλόκαρδος άνθρωπος. «Ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων σας καί σάρκα ἐκ τῆς σαρκός σας ! Τόν ὑμέτερον ἐκ τῶν ὑμετέρων! Ἐκλεκτόν ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν!»

Να ξέρετε ότι τώρα που θα είμαι μακριά σας θα σας σκέφτομαι και θα σας αγαπώ ακόμα περισσότερο και θα προσεύχομαι υπέρ υγείας του αρχιερέως Ναθαναήλ ειδικά το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου, καθώς θα συμμετέχω στη λιτάνευση της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας, θα σας θυμάμαι και η σκέψη μου θα ταξιδεύει στο πρόσωπό σας και όταν θα με ρωτούν οι συντοπίτες μου τι κάνει και που είναι αυτός ο καλόκαρδος δεσπότης που για πρώτη φορά από το 1755 λιτάνευσε κουβαλώντας την στο στήθος του την Παναγία μας για 20 ολόκληρα χιλιόμετρα και το όνομα του γράφτηκε ανεξίτηλα στην ιστορία της μεσσηνιακής γης θα τους λέω ότι είναι εδώ μαζί μας συμμετέχει με την προσευχή του και με την σκέψη του.

Είμαι βέβαιος Σεβασμιώτατε ότι ο Θεός θα σας δίνει δύναμη και πολλά πολλά χρόνια να διαποιμάνετε αυτή τη μικρή σε έκταση αλλά μεγάλη σε ιστορία, παράδοση και σπουδαιότητα Παυλική Εκκλησία, και όταν θα έρχεστε εδώ, σε αυτό το ναό και θα ιερουργείτε στις 17 και 18 Δεκεμβρίου, στην εορτή του αγίου Σεβαστιανού, στην ιερά πρόθεση θα περνά από την σκέψη και τα χείλη σας και της δικής μου ανάξιας ελαχιστότητας το όνομα

«μνήσθητι κύριε του δούλου σου Βασίλειου, γονέων, αδελφών και συγγενών»

Τελειώνοντας να ξέρετε ότι φεύγω πολύ φτωχότερος.

ΝΑΙ! Δεν κάνω λάθος.

Φεύγω φτωχότερος, γιατί εδώ στην όμορφη Κω αφήνω όχι μόνο ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή μου άλλα αφήνω και ένα μεγάλο κομμάτι από την καρδία και την ψυχή μου.

Σας ευχαριστώ.

Εις έτη πολλά δέσποτα.

88

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Δ. ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ