Κως, 22/7/2013
Όλες αυτές τις μέρες έγιναν προσπάθειες σύστασης ενός νέου Δ.Σ. για τον Α.Σ. Ιπποκράτη. Έναν σύλλογο ιστορικό στο νησί μας που έχει περάσει πολλές δυσκολίες. Στη γενική συνέλευση ακούστηκαν πολλές απόψεις, πολλές ενστάσεις για ηθικά και νόμιμα ζητήματα. Ειπώθηκαν βαριές κουβέντες. Κάποιες σωστές και κάποιες λάθος, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη και έχοντας γνώση, εκ των έσω, για το πώς έχει μία κατάσταση. Ωστόσο δεν θα επιμείνω σε αυτό. Καλώς ή κακώς κάποια πράγματα έγιναν, δεν πρέπει να μένουμε στο τί έγινε αλλά στο πώς θα προχωρήσουμε επιλύοντας τα.
Ο λόγος της επιστολής μου είναι να εκφράσω την απογοήτευση και το θυμό μου προς κάποια ζητήματα. Κάποιοι μίλησαν για το τί είναι ηθικά σωστό και τί όχι. Σε αυτό θέλω να μείνω. Είναι ηθικά σωστό ένας άνθρωπος που δηλώνει απών από τις ανάγκες της ομάδας να έχει λόγο γι αυτή την ομάδα; Είναι ηθικά σωστό έναν άνθρωπος που παραιτείται από τη θέση του, ενώ κάποιοι άλλοι τρέχουν να σώσουν την ομάδα, να αποφασίζει ποιος θα λάβει μέρος και ποιος όχι στο νέο Δ.Σ.; Που ήταν ο εν λόγω κύριος όταν η ομάδα σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία είχε ανάγκη τη στήριξη; Μήπως τελικά η "αποκοπή" του γυναικείου ήταν μονόδρομος και όχι επιλογή; Ή μήπως ξέρετε κανέναν που να θέλει να αναλάβει ευθύνες που δεν είναι δικές του. Αλλά όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και το σύλλογο στον οποίο ανήκεις αφήνεις πίσω σου κάθε εγωισμό και κοιτάς να προσφέρεις έστω και αργά σε αυτόν και σίγουρα όχι αφαιρώντας το δικαίωμα, από ανθρώπους που προσέφεραν και θέλουν να προσφέρουν, να συμμετέχουν στο νέο Δ.Σ. Για ποια σύγχυση ρόλων μιλάτε; Ξεχνάτε ότι αυτή η ομάδα είναι εκεί που είναι επειδή δικά της παιδιά παλεύουν γι αυτήν. Ο Α.Σ. Ιπποκράτης είναι μία οικογένεια και αυτό δεν θα αλλάξει.. Δεν χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα όπως πολλοί είπαν. Λόγοι επιβίωσης ανάγκασαν τη διοικούσα επιτροπή να λειτουργεί μόνη της. Έτσι και αλλιώς διοικητικά και οικονομικά η απερχόμενη διοίκηση ήταν απούσα. Το γυναικείο είναι κομμάτι του συλλόγου και η επιτυχία αυτή έχει πρωτίστως μεγάλη σημασία για τα μικρά παιδιά, για τις ακαδημίες μας. Σκοπός δεν είναι η στήριξη-επιβίωση ή μη του γυναικείου αλλά όλου του συλλόγου.
Είναι πραγματικά άσχημο να δίνεις μάχη άνιση και ενδεχομένως εκ προοιμίου χαμένη. Να βλέπεις μπροστά σου μονόδρομο, την επιλογή είτε να εγκαταλείψεις το άθλημα που αγαπάς ή να είσαι μέρος της διοίκησης. Ποιος το αποφασίζει αυτό;
Τελειώνοντας, θα είναι παράλειψή μου, αν δεν ευχαριστήσω και κάποια άτομα. Όλους εκείνους τους ανθρώπους που ήταν εκεί και στήριξαν το σύλλογο παρά τις όποιες οικονομικές δυσκολίες. Τις συμπαίκτριες μου που μαζί αγωνιστικά δώσαμε μία μάχη και νικήσαμε. Φυσικά την οικογένεια μου που είναι πάντα εκεί να μ' αγαπάει και να με στηρίζει.
Ελένη Δρεττάκη
.jpg)
.gif)
