Η συνέντευξη τύπου του Δ. Κρεμαστινού από την Κω

«Επιλέγω να απευθυνθώ σήμερα σε σας μόνο με την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα και όχι με τη βουλευτική. Αυτό το πράττω σκοπίμως για να σηματοδοτήσω την αγανάκτησή μου με ό,τι συμβαίνει σήμερα γύρω μας. Πάνω στον πόνο και στην αγωνία του κόσμου, που πραγματικά περνάει δύσκολες μέρες, παίζουν όλων των ειδών τα συμφέροντα. Έχουν εμφανιστεί νέα κόμματα και βουλευτές, δημοσιογράφοι, έντυπα, εκατοντάδες εκπομπές στην τηλεόραση που κάθε μέρα φαρισαϊκά κλαίνε και εμπορεύονται τη δυστυχία. Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορέσει κανείς να διακρίνει ποιοι στ' αλήθεια πονούν και ποιοι υποκρίνονται ότι πονούν.

Την Κυριακή το βράδυ ήρθε προς συζήτηση στη Βουλή ως κατεπείγον ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, η ψήφιση του οποίου ήταν προϋπόθεση για να εγκρίνει η τρόικα την καταβολή 2,8 δισ. ευρώ προκειμένου να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις άμεσα και άλλων 6 δισ. προκειμένου να καλυφθούν τον Μάιο οι δανειακές μας υποχρεώσεις.

Όλα αυτά μέχρις ότου να υπάρξει ανάπτυξη, αφού η χώρα είναι υποχρεωμένη να ζει με στερήσεις γιατί δεν τη δανείζει κανένας. Αυτά τα χρήματα που εισπράττει τώρα ως δανεικά, είναι χρήματα που προέρχονται από τους προϋπολογισμούς των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή από τον φόρο που εισπράττουν τα κράτη μέλη από τους πολίτες τους. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση της οικονομίας μας.

Τώρα όσον αφορά την πολιτική του μνημονίου, πόσο αναγκαίο είναι αυτό και κατά πόσο αποτελεί μονόδρομο, είναι πάρα πολύ απλό να σκεφτείτε ότι τα κράτη που δεν έχουν μπει στο μνημόνιο ακόμα, όπως είναι η Ισπανία και η Ιταλία, έχουν την ίδια ανεργία με εμάς, κάνουν τις ίδιες περικοπές μισθών και γενικά η κοινωνία τους βρίσκεται σε εκρηκτική κατάσταση, όπως και η δική μας.

Φανταστείτε όμως ποιο είναι το άλλο σενάριο. Του να ακυρώσουμε δηλαδή τώρα το μνημόνιο. Η ακύρωση του μνημονίου σημαίνει: Δεν θα εισπράττουμε ό,τι εισπράττουμε σήμερα από τους λαούς της Ευρώπης και θα πρέπει από τον δικό μας προϋπολογισμό, από τα δικά μας έσοδα, να πληρώνουμε τους δανειστές μας - εάν θέλουμε κάποια στιγμή να μας δανείσουν οι αγορές ξανά, ώστε να έχουμε ανάπτυξη.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως ό,τι άλλο λέγεται, όχι μόνο δεν είναι υπεύθυνο αλλά είναι και επικίνδυνο. Με τι χρήματα θα μπορούμε να καλύψουμε τις στρατιωτικές δαπάνες και το κοινωνικό κράτος; Μπορεί να αντέξει ο Έλληνας φορολογούμενος αυτά τα βάρη, χωρίς να υπάρξει παραγωγή και ανάπτυξη; Χωρίς να υπάρχουν δηλαδή κέρδη από τις εξαγωγές προϊόντων που θα έπρεπε να έχει η χώρα;

Όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό. Είναι πρόβλημα διεθνές. Πριν από μερικές μέρες οι δύο μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδες στον κόσμο, οι Νew York Τimes και η Washington Post με κύρια άρθρα τους τονίζουν ότι αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ευρώπη, όχι μόνο ο Ευρωπαϊκός Νότος αλλά όλη η Ευρώπη θα λυγίσει και θα αναγκαστεί στο τέλος να καταπιεί το πικρό ποτήρι. Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί δεν ανησυχούν για την Ευρώπη αλλά για την ίδια την Αμερική, γιατί γνωρίζουν ότι όταν η Ευρώπη καταρρεύσει, θα καταρρεύσει οικονομικά και η Αμερική, γιατί η παγκόσμια οικονομία είναι όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία στη φυσική. Η αμερικανική πρόταση είναι ξεκάθαρη. Λένε στους Γερμανούς να κάνουν ό,τι έκανε η Αμερική. Να εκδώσει δηλαδή ευρωομόλογο και χαρτονόμισμα. Έτσι μόνο η Ευρώπη θα στηρίξει τους μικρομεσαίους και τη μικρομεσαία οικονομία. Έτσι μόνο θα σταματήσει η ύφεση και θα επανέλθουν οι καλές μέρες. Αυτό, οι δυο αμερικανικές εφημερίδες τονίζουν, το έχει πράξει ήδη ο Ομπάμα στην Αμερική, επιβάλλοντας φορολογία μόνο στο μεγάλο κεφάλαιο και ενισχύοντας τους μικρομεσαίους. Δύο φορές κινδύνεψε η Αμερική να πάθει ό,τι έχουμε πάθει εμείς σήμερα μετά την κατάρρευση της τράπεζας Lehman Brothers. Και τις δύο φορές με αυτόν τον τρόπο απέτρεψε τη γενίκευση της κρίσης.

Τι θα πρέπει να ελπίζουμε; Κατά τη γνώμη μου, ότι μετά τις γερμανικές εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβριο, η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία θα πάρει τις μεγάλες αποφάσεις της. Διαφορετικά, ο δρόμος που μας οδηγεί σήμερα είναι δρόμος συνεχούς ύφεσης, ανεργίας και κοινωνικής εξαθλίωσης, που θα διαλύσει τη χώρα μας και τον Ευρωπαϊκό Νότο τελείως.

Απεύχομαι να συμβούν αυτά τα πράγματα. Εάν όμως συμβούν, θα πρέπει η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του χρόνου να πάρει κι εκείνη τις μεγάλες αποφάσεις της. Το ίδιο ισχύει και για τα κόμματα που τη στηρίζουν. Αποφάσεις που θα αφορούν όλον τον Ευρωπαϊκό Νότο, που ενωμένος θα πρέπει να διεκδικήσει το μέλλον του. Και τότε, οι ευθύνες δεν θα ανήκουν μόνο στην κυβέρνηση. Οι ευθύνες θα ανήκουν σε ολόκληρη τη Βουλή.

Όσον αφορά την περίφημη ανάπτυξη την οποία επαγγέλλεται η ευρωζώνη και κυρίως η Γερμανία, είναι μία ανάπτυξη που θα στηριχθεί στην εξαγορά των πάντων από τους οικονομικά ισχυρούς, ξένους και Έλληνες, εξαθλιώνοντας πλήρως τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Τέτοιας μορφής ανάπτυξη γίνεται σε τριτοκοσμικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής και όχι σε ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ο Ευρωπαϊκός Νότος συλλήβδην να μεταβληθεί σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Ο πολιτισμός του και η ιστορία του δεν το επιτρέπουν.

Η ανάπτυξη που πρέπει η χώρα να ακολουθήσει είναι η επένδυση στις τουριστικές υποδομές, στην αιολική και ηλιακή ενέργεια. Τα νησιά μας και τα ξερονήσια μας πρέπει να γεμίσουν από ανεμογεννήτριες, καθώς οι άνεμοι που πνέουν στο Αιγαίο είναι σχεδόν καθημερινά 6-9 μποφόρ. Μπορούμε δηλαδή όχι μόνο να είμαστε αυτάρκεις σε ενέργεια αλλά να κάνουμε και εξαγωγές ενέργειας σε άλλα κράτη. Το ίδιο πρέπει να συμβεί με τα φωτοβολταϊκά και την ηλιακή ενέργεια.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει μια μελέτη πώς μπορούν να αξιοποιηθούν τουριστικά τα μικρά νησιά με έργα υποδομής για τουρισμό τύπου Μυκόνου, Σαντορίνης κλπ. Το ίδιο πρέπει να γίνει και για τις παραλίες μας, ειδικά της δυτικής Ελλάδας. Έτσι μπορούμε να τριπλασιάσουμε αν όχι να τετραπλασιάσουμε τον τουρισμό μας και το συνάλλαγμα που έρχεται στη χώρα μας.

Αυτή είναι πραγματική ανάπτυξη και όχι η ανάπτυξη η τριτοκοσμική στην οποία δυστυχώς μας οδηγούν η τρόικα και οι δανειστές μας. Η Τουρκία πριν από μερικά χρόνια δεν είχε καθόλου τουρισμό και σήμερα έχει υπερδιπλάσιο τουρισμό από την Ελλάδα, χωρίς καν να διαθέτει τα πανέμορφα νησιά και τις υπέροχες παράλιες μας. Δυστυχώς εμείς έχουμε μείνει πολύ πίσω. Οι Έλληνες Υπουργοί Τουρισμού, ο καθένας με τη σειρά του πανηγυρίζει εάν αυξηθεί επί των ημερών του έστω και κατ' ελάχιστο ο αριθμός των τουριστών συγκριτικά με τον προκάτοχό του. Η χώρα όμως δεν έχει φτάσει ακόμα τα 20 εκ. τουριστών όταν η Τουρκία ήδη στοχεύει στα 40 εκ.

Προσωπικά, αισθάνομαι ντροπή και ως πολίτης όταν ακούω Υπουργούς μας να λένε ότι έχουμε δημοπρατήσει το γήπεδο Ταε Κβον Ντο για να γίνει διεθνές συνεδριακό κέντρο και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Γιατί αποδεικνύεται ότι ο Υπουργός δεν γνωρίζει τι είναι διεθνές συνεδριακό κέντρο. Ότι δηλαδή είναι σαν ένα ολυμπιακό χωριό, σαν μικρή πολιτεία. Όταν εγώ πάλι ως πολίτης ή ως επιστήμονας, ζητώ να διεκδικήσει η χώρα μου ένα μεγάλο συνέδριο 30.000 ατόμων, ντρέπομαι όταν μου απαντά η Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρία ότι δεν γίνεται αυτό «γιατί η χώρα σας δεν έχει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις», ενώ έχει η Τουρκία, η Ισπανία και άλλες χώρες είτε έχουν είτε διεκδικούν. Εμείς εδώ συζητάμε για διεθνές συνεδριακό κέντρο και έχουμε στον νου μας το συνεδριακό κέντρο ενός μεγάλου ξενοδοχείου, δηλαδή αγνοούμε τις βασικές έννοιες. Επίσης, μου λένε συνάδελφοί μου από το εξωτερικό ότι έχουμε ένα brand name, το οποίο λέγεται Ιπποκράτης. Όλοι οι γιατροί του κόσμου ορκίζονται στον Ιπποκράτη, Τι έχουμε κάνει με αυτό το brand name; Τίποτα. Όταν λοιπόν αυτή η χώρα ζητάει χρήματα για να επιζήσει και έχει 1,5 εκ. ανέργους και μας λένε τέτοια πράγματα, εμείς τους κοιτάμε στα μάτια και δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε. Αυτές είναι οι προκλήσεις, αυτά είναι τα βασικά θέματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν.

Με ρωτάνε συχνά οι δημοσιογράφοι αν η Ελλάδα έπρεπε να μπει στο μνημόνιο. Εκείνο που απαντώ στερεότυπα είναι ότι το λάθος του Γιώργου Παπανδρέου ήταν που δεν ζήτησε τότε, πριν από το Καστελόριζο, τη γνώμη του λαού, με δημοψήφισμα. Γιατί ο λαός θα αποφάσιζε λαμβάνοντας υπόψη την απάντηση που έδωσε τότε ο Υπουργός των Οικονομικών της Γερμανίας όταν τον ρώτησαν πόσο θα βλαφθεί η Γερμανία και η Ευρώπη από μία εκβιαστική χρεοκοπία, αν απειλούσε δηλαδή να χρεοκοπήσει η Ελλάδα για να φοβηθεί η Ευρώπη και η Γερμανία και άρα να την καλύψουν οικονομικά. Η απάντηση ήταν: «Όταν ένας ζωσμένος με εκρηκτικά αποφασίσει να ανατιναχθεί για να προκαλέσει καταστροφή στους άλλους, τότε θα σκοτώσει ενδεχομένως 2-3, θα τραυματίσει κι ορισμένους άλλους αλλά ο ίδιος θα διαμελιστεί. Όλοι οι άλλοι θα επιζήσουν έστω και με τραύματα, αυτός όμως δεν θα υπάρχει.» Αυτή η τρομερή απάντηση τα λέει όλα. Γιατί αν η Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο εκβίαζε και πετύχαινε ο εκβιασμός της, τότε η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ιρλανδία θα έκαναν το ίδιο. Οπότε δεν θα υπήρχε Ευρώπη. Άρα λοιπόν οποιαδήποτε τέτοια σκέψη θα ήταν πραγματική αυτοκτονία για τη χώρα μας και για τον λαό μας.»