''Καμάρι υπό εγκατάλειψη''

Σε μια πτωχευμενη χώρα, όπως η δική μας, με τα τόσα πολλά που ειπώθηκαν για την τεμπελιά του λαού της και την δανεική χρόνια καλοπέραση μας, ένας ευρωπαίος θα προβληματιστεί να έρθει. Έστω λοιπόν ότι επειδή βρίσκει μια ευκαιρία, αποφασίζει να μας επισκεφτεί. Έχουν πράγματι έρθει αρκετοί τουρίστες. Στο Καμάρι συναντήσαμε μερικούς να περιπατάνε στον παραλιακό δρόμο. Τους βλέπετε στην φωτο να περιεργάζονται το απροστάτευτο κενό του δρόμου προς την θάλασσα.

Η κατάσταση στο λιμάνι είναι απαράδεκτη (επισυνάπτονται φωτο). Την περιέγραψε πριν λίγες μέρες στον τοπικό τύπο ένας καπετάνιος. Στην προβλήτα του λιμανιού σκουπίδια, κατεστραμμένο οδόστρωμα, παρατημένα πάσης φύσεως αντικείμενα, σκουριές, σπασμένα φωτιστικά, μεγάλα σκάφη τραβηγμένα που επισκευάζονται από το φθινόπωρο μέχρι και τώρα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κλειστά καταστήματα και μια εικόνα μακαριότητας και απραξίας. Περπατούμε στο υποτιθέμενο πεζοδρόμιο του παραλιακού δρόμου. Αφήστε τα σκουριασμένους σιδηροσωληνες του προστατευτικού κάγκελου , τα σκουροφαγωμενα φωτιστικά με τους σπασμένους λαμπτήρες κλπ εδώ λείπουν ολόκληρα τμήματα με κολονάκια και προστατευτικά που αποτελούν κίνδυνο για τους πεζούς λογω της υψομετρικής διαφοράς με την βραχώδη ακτογραμμή! Αλλά και τα δάπεδα και το οδόστρωμα να δείτε είναι προβληματικά. Αφήνουμε κατά μέρος την κακή αισθητική που επικρατεί, τις πάσης φύσεως αλουμινοκατασκευές στις δήθεν πέργκολες στα καταστήματα και τις αυθαίρετες προεκτάσεις. Αυτά είναι μικροπράγματα. Η κατάσταση των δημοτικών υποδομών είναι απαράδεκτη. Φανταζόμαστε ότι οι επισκέπτες μας θα σχολιάζουν: ''ωραίος τόπος αλλά πράγματι ...πτωχευμένος!''

Ίδια εικόνα στο Μαστιχάρι, στην Καρδάμαινα, στο Μαρμαρι, στο Τιγκάκι και στην παραλιακή ζώνη της πόλης.

Β. Όταν τα προβλήματα χρονίζουν, επαναλαμβάνονται και γενικεύονται τότε πρέπει να ψάξουμε την πολιτική. Ήταν και πριν έτσι τα πράγματα. Τώρα όμως χειροτέρεψαν. Και δεν φταίει τόσο η πτώχευση της χώρας στα έργα συντήρησης και ευπρεπισμού. Υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες στον δήμο μας. Απλά δεν δουλεύει η μηχανή του και το πρόβλημα είναι πολιτικό. Υπάρχουν πολλές λύσεις μέσα στο πλαίσιο του ενιαίου Δήμου. Η πιο απλή θα ήταν να εκμεταλλευτούμε την ευθιξία και την φιλοπατρία των τοπικών κοινοτήτων. Πως όμως να δραστηριοποιηθούν όταν τα τοπικά τους συμβούλια είναι νεκροζωντανοι οργανισμοί; Επιδιώξαμε και προτείναμε την εφαρμογή της πρόβλεψης του νόμου για την εσωτερική αποκέντρωση. Μπορούμε να δώσουμε την διαχειριστική αρμοδιότητα στα τοπικά συμβούλια της προετοιμασίας των παραλιακών οικισμών και των δημοτικών πλατειών ενισχύοντας τους με το 10% του ετήσιου προγράμματος έργων. Με ένα ποσό 200.000 ευρώ στην διάθεση κάθε κοινοτικού συμβούλιου δεν θα είχαμε αυτή την κατάσταση. Νομίζουμε ότι για παράδειγμα το συμβούλιο της Κεφάλου πιεζόμενο και από την τοπική κοινότητα δεν θα άφηνε τα πράγματα έτσι όπως είναι σήμερα! Και όταν θα προσπαθούσε με τα λιγοστά οικονομικά του, τότε θα συμμετείχε και η τοπική κοινωνία είτε συμμετέχοντας σε κατάλληλες τοπικές πρωτοβουλίες είτε προετοιμαζόμενοι και ανοίγοντας έγκαιρα τα καταστήματα τους.

Για την Σ.Ε. Ν. Μυλωνάς