Ο τουρισμός θεωρείται η βιομηχανία μας και το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως για λόγους οικονομικής και ευρύτερα κοινωνικής σκοπιμότητας θα έπρεπε αυτή η πρώτη παρουσία ομάδας τουριστών στην πόλη μας να συνοδεύεται με κινητικότητα για την προετοιμασία του χώρου, της πόλης και των κάτοικων.
Αντί αυτού: απραξία, αδιαφορία, μακαριότητα και αναμονή!
Περπατήσαμε, κατά τύχη, με τους πρώτους τουρίστες στο λιμάνι, στο δρόμο του Κάστρου, στο Τέρμιναλ, και στην οδό που οδηγεί από το εμπορικό λιμάνι μέχρι το Ακταίο. Παρατηρήσαμε το που στέκονταν και τι φωτογράφιζαν. Τις ελλείψεις και τα προβλήματα που φωνάζουν μέρες ή και χρόνια χωρίς να αντιμετωπίζονται: έλλειψη οργάνωσης, σκουπίδια και ακαθαρσίες στο έδαφος και στην θάλασσα, φωτιστικά και κάβοι σκουριασμένοι, δάπεδα με κατεστραμμένες τις επιστρώσεις τους, χαλίκια και άμμος από την κακοκαιρία της 25ης Μαρτίου που καθαρίζονταν από έναν (1)! εργάτη του δήμου έναν (1)! της αρχαιολογίας και παρκαρισμένα αυτοκίνητα δίπλα σε απαγορευτικά σήματα!
--- Πλησιάσαμε το πλοίο στο χώρο εξόδου από τον τόσο άσχημα περιφραγμένο χώρο ΣΕΓΚΕΝ. Οι τουρίστες ξεκινούν από το πλοίο, περνούν μέσα από τα αδιευκρίνιστου χαρακτήρα απομεινάρια των παλιών τοίχων που είχαν κτιστεί όταν στο χώρο υπήρχε το προεκτεταμένο στέγαστρο και κατευθύνονται σε μια πόρτα εξόδου που θυμίζει πόρτα ασφαλείας φυλακής κρατούμενων, πλάτους μόλις 1.50 μ σε επαφή με παράξενα πρόχειρα πλαστικά κτήρια (κοπής εισιτήριων) και έτσι μετά από αδικαιολόγητα από ζιγκ ζαγκ βγαίνουν στον ευρύτερο χώρο του λιμανιού χωρίς να συναντήσουν μια πινακίδα που να τους πληροφορεί που βρίσκονται, τις πιθανές διαδρομές και στην συνέχεια χωρίζονται τυχαία δεξιά ή αριστερά, ψάχνοντας να προσανατολιστούν! ''Τerra incognita-Άγνωστη χώρα''!
---Τι θα κόστιζε να υπάρχει σήμερα μια στοιχειώδης υποδοχή από τον δήμο και από κάποιους φορείς;
Δεν είναι η υποδοχή, είναι ότι αν μπαίναμε σε αυτή την λογική θα πρόκυπτε η ανάγκη της προετοιμασίας. Θα είχαμε φροντίσει την καθαριότητα, την αντικατάσταση των σπασμένων, το βάψιμο των σκουριασμένων, την τοποθέτηση πινακίδων, την ύπαρξη δωρεάν πληροφοριακών δελτίων και χαρτών, την αντικατάσταση των κατεστραμμένων εγκαταστάσεων, ενώ κάποια καταστήματα στο λιμάνι θα είχαν ανοίξει για να μην συναντήσουν οι επισκέπτες μας... κλειστές πόρτες! Με λίγα λόγια θα υπήρχε οργάνωση, τάξη, ζωντάνια, ενεργητικότητα, μια διαφορετική εικόνα! Αντί αυτών συνάντησαν την κατάσταση που ταιριάζει με την εικόνα της πτώχευσης, της μιζέριας, της αδιαφορίας και του ραχατιού της κοινωνίας μας, που τόσο φροντισμένα τους έχουν παρουσιάσει οι κυρίαρχες πολιτικές ομάδες στις χώρες τους! Ναι αυτή είναι μια πτωχευμένη χώρα νωθρών και αδιάφορων πολιτών! Δέστε το δημαρχείο τους στο λιμάνι: έχει να βαφτεί χρόνια! Δέστε τις νησίδες πρασίνου: λείπει το πράσινο! Δέστε τα κτήρια στο λιμάνι: ο καθένας βάφει ότι χρώμα θέλει και κάνει ότι εκτιμά ο ίδιος στους δημοτικούς κοινόχρηστους χώρους!
-Κύριοι της δημοτικής αρχής: έχετε χάσει τον ...μπούσουλα! Είστε αλλού! Εκτός τόπου και χρόνου! Δυστυχώς και οι κοινωνικοί φορείς που θα έπρεπε να μιλούν, να απαιτούν, να μηνύουν! ναι γιατί όχι! για πλημμελή άσκηση καθηκόντων τις δημοτικές υπηρεσίες για να ασκηθούν πιέσεις στην αδιάφορη πολιτική ηγεσία ώστε να προετοιμάσει την εικόνα και την λειτουργία της πόλης και των υποδομών της, έχουν εγκλωβιστεί στο μονοδιάστατο παιχνίδι με την RYANAIR και το αποτέλεσμα είναι πολύ κακό!
Εκτιθέμεθα κύριοι και χάνουμε. Χάνουμε στα μεγάλα αλλά χάνουμε και στα μικρά. Και σε αυτά που θα μπορούσαμε να κερδίζουμε. Ναι δεν έχουμε την δυνατότητα πια! να κάνουμε παλάτια και μέγαρα και λεωφόρους και μεγάλα έργα. Θα μπορούσαμε όμως να έχουμε οργάνωση, τάξη, ομορφιά, αρχοντιά και ευαισθησίες φιλοξενίας και αγάπης για τον συνάνθρωπο μας που ήρθε εδώ να ζήσει λίγες ώρες ή λίγες μέρες, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα, κι αυτό να φαίνεται από τις μικρές και ασήμαντες πλευρές της καθημερινότητας. Στον καθαρό δρόμο, στα λουλούδια του δρόμου, στα φρεσκοβαμμένα κτήρια, στον καλό καφέ, στο εύγεστο φυσικό χυμό, στην αύρα της θάλασσας, στο χαμόγελο μας και στον καλό μας λόγο! ---Τότε ο τουρισμός θα ήταν το βιομηχανικό στήριγμα μας στην εποχή της οικονομικής καταβαράθρωσης που ζούμε, τώρα είναι ότι αρπάξουμε και ότι προαιρείστε!
Για την Σ.Ε. Ν. Μυλωνάς
.jpg)
.gif)
