ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Συνέδριο ΠΑΣΟΚ: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μιλήσει για πολιτική αλλαγής.
Αλλιώς κ. Σκανδαλίδη: ''τα παιδία παίζει''.
Πρέπει να δούμε τα τελευταία 20 χρόνια της πολιτικής ιστορίας μας για να διατυπώσουμε κάποια συμπεράσματα, αν θέλουμε να προτείνουμε κάτι.
Α. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, ξεκινά η εποχή του υπερδανεισμού: οι ελληνικές τράπεζες μετέθεσαν το κέντρο βάρους της πιστωτικής δραστηριότητας από τις επιχειρήσεις στα νοικοκυριά. Στην παραπάνω εξέλιξη συνέβαλε η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης στο πλαίσιο της ενοποίησης των αγορών χρήματος και κεφαλαίου των χωρών της Ε.Ε. Τα στεγαστικά ως ποσοστό του ΑΕΠ από 3,8% το 1994 διαμορφώθηκαν στο 33,9% το 2009, τα καταναλωτικά από 0,9% στο 16,5% ενώ τα δανεια στις επιχειρήσεις από 22,5% στο 46,7%. Στην Ευρώπη ο δανεισμός καλύπτει όλα τα εισοδηματικά κλιμάκια σε αντίθεση με την Ελλάδα, που κατά βάση δανείζονταν μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά κλιμάκια.
Β. Από το '90 και μετά προβάλλονταν το δίπολο: σύγχρονο ή παρωχημένο;
--Ως σύγχρονο προσδιορίζεται στον χώρο της υλικής παραγωγής: οι νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες που αφορούν κυρίως χώρους της χρηματοπιστωτικής αγοράς, των τηλεπικοινωνιών, της διαφήμισης, του μάρκετινγκ, των ΜΜΕ, της ψυχαγωγίας, τα γραφεία συμβούλων για χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, και γενικά όλες εκείνες τις δραστηριότητες που συνδέονται με την παροχή υπηρεσιών.
---Ως παρωχημένο ορίζεται ότι αντιστοιχεί στο Δημόσιο. Με έμμεσο τρόπο το παρωχημένο συνδέονταν με την απαξίωση στην κοινωνική συνείδηση των Ελλήνων των βιομηχανικών και αγροτικών εργασιών αλλά και εκείνων των δραστηριοτήτων που χρειάζονται μακροχρόνια δουλειά για να αποδώσουν.
Γ. Δημιουργήθηκαν 2 κοινωνικοπολιτικά μέτωπα: του εκσυγχρονισμού και του αναχρονισμού.
--Στο πρώτο τμήμα εντάσσονται οι κοινωνικές ομάδες που ασπάζονται τη φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς, τη διεθνοποίηση και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό στα δίκτυα της νέας οικονομίας.
--Στο δεύτερο εντάσσονται όλες εκείνες οι ομάδες που βρίσκονταν καθηλωμένες στον κρατισμό, στην επανάπαυση, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας εφησυχάζουσας, που αποτρέπει την ανάληψη ρίσκου, δέσμιες των ιδεολογιών και των μεγάλων διηγήσεων.
Στην πολιτική του εκσυγχρονισμού τοποθετούσαν το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ και στην δεύτερη του αναχρονισμού την ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι εργαζόμενοι ιδίως του δημόσιου τομέα. Οι ερμηνείες αυτές αφορούν όμως την επιφάνεια και απέχουν από την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, η οποία έχει εξόφθαλμες κοινωνικές ανισότητες και ανίσχυρες ως προς το κοινωνικό, κρατικές δομές. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια έκαναν πολιτική εκ-συγχρονισμού κατά του παρωχημένου παρακάμπτοντας τα προβλήματα της αδυναμίας της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η φυγή προς τα εμπρός που επικαλούνταν οι εκάστοτε κυβερνώντες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λειτούργησαν πάντοτε επιλεκτικά υπέρ των κυρίαρχων ελίτ.
Τα νέα και τα παραδοσιακά μεσοστρώματα που αναδύθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια ( το 30%-40% των Ελλήνων που διαχειρίζονταν το 32% του διαθέσιμου εισοδήματος) τους αποδοθηκε ο ρόλος των στρωμάτων ανάπτυξης, απορρόφησης των κοινωνικών δονήσεων και εγγύησης της κοινωνικής συνοχής! Μεγάλο μέρος των στρωμάτων αυτών μέσω του τραπεζικού δανεισμού προσπαθούσε να αντεπεξέλθει στον πολυέξοδο τρόπο ζωής που, ως ένα βαθμό, τους «είχε επιβληθεί». Ένα 20% του ελληνικού πληθυσμού πραγματικά υπερκατανάλωνε ζώντας σε άνετες συνθήκες. Η πραγματικότητα δείχνει ότι το Ελληνικό Δημόσιο ήταν πηγή πλουτισμού των ανερχόμενων νέων μεσαίων στρωμάτων και επαγγελματικό καταφύγιο μεγάλου αριθμού ατόμων για την ένταξη τους στον επίγειο παράδεισο τον οποίο τους έταζαν μεγαλόστομα πολιτικοί, τεχνοκράτες, δημοσιογράφοι, κλπ. Η μετά μανίας προβαλλόμενη εικόνα της ισχυρής Ελλάδας από τον Τύπο και τα ΜΜΕ αποτελούσε μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Η ευημερία κράτησε όσο το κράτος μπορούσε να αναχρηματοδοτεί τα δάνειά του.
Δ. Φτάνουμε στο 2013 με υπερχρέωση, μνημόνια, ύφεση, ανεργία, φτώχεια και μιζέρια.
Τι λέει το ΠΑΣΟΚ σήμερα μέσα από το συνέδριο του για την έξοδο από την κρίση;
---Στηρίζουμε την κυβέρνηση για την σωτηρία της Ελλάδας (Ε. Βενιζέλος).
---Και η άλλη πλευρά να φύγουμε από την κυβέρνηση και να την στηρίζουμε από έξω διαφωνώντας όπου εκτιμούμε (Κ. Σκανδαλίδης).
Το ΠΑΣΟΚ από το 1990 μέχρι το 2010 αυτό έκανε. Διαφωνούσε με την ΝΔ και έκανε ότι και εκείνη: απλοϊκή διαχείριση της εξουσίας προς ίδιον όφελος του μηχανισμού και των ημετέρων!
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκασμένο, αν θέλει να επιβιώσει ως λαϊκό κόμμα, να απαντήσει στα ερωτήματα της Ελληνικής κοινωνίας τα οποία είναι άλλου επιπέδου από αυτά που τέθηκαν στο συνέδριο του. Είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση και η κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι η αλλαγή προτεραιοτήτων στην πολιτική και την οικονομία. Η ανακατανομή των κερδών υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και η ανακατανομή των βαρών υπέρ των ισχυρών. Να μιλήσει για πολιτική κατά της ασυδοσίας των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων, των ολιγοπωλίων και των μονοπωλίων, της νέας εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές και το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο.
Αλλιώς κ. Σκανδαλίδη: ''τα παιδία παίζει''.
Νικος Μυλωνας
.jpg)
.gif)
