''Δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν''

Ο άγιος Στέφανος, όπως μας πληροφορούν οι Πράξεις, ήταν ένας από τους επτά “πλήρεις πνεύματος” πιστούς, οι οποίοι εξελέγησαν από τους αποστόλους για να διακονούν τους εξ εθνών προερχομένους πιστούς. Οι πιστοί αυτοί έμειναν γνωστοί ως οι επτά διάκονοι.

Προέρχονταν από τις ελληνιστικές κοινότητες του ιουδαϊσμού και για το λόγο αυτό η διακονία τους προσανατολίστηκε προς τους πιστούς ανάλογης προέλευσης.

Γρήγορα οι Ιουδαίοι κατάλαβαν ότι, τουλάχιστον ένας από αυτούς, ο Στέφανος, δεν θα περιόριζε το έργο και τη δράση του στην κοινωνική προσφορά, αλλά θα κήρυττε, παράλληλα, και το λόγο του Θεού με σκοπό να κατηχήσει και να βαπτίσει όσους περισσότερους μπορούσε στην πίστη που παρείχε τη σωτηρία.

Το πεδίο δράσης του ήταν ο ναός και οι συναγωγές της Ιερουσαλήμ, ιδιαίτερα οι αποκαλούμενες «των ελληνιστών», όπου σύχναζαν Ιουδαίοι προερχόμενοι, κατά κύριο λόγο, από τη διασπορά. Σε αυτούς διέδιδε το σωτήριο μήνυμα με φλογερή πίστη και ακατάβλητη αγωνιστικότητα.

Οι άρχοντες του ιουδαϊσμού, παρά τις προσπάθειές τους δεν κατόρθωσαν να ανακόψουν τη διείσδυσή του μηνύματός του στις τάξεις του λαού και για το λόγο αυτό, υιοθέτησαν άλλες μεθόδους: τον συκοφάντησαν ότι δεν σέβεται το νόμο και το ναό, όντας ένοχος απέναντι στο Θεό και το λαό Του.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: ο άγ. Στέφανος με απαράμιλλο θάρρος και τόλμη παρουσίασε στο Συνέδριο την ιστορία του Ισραήλ αποδεικνύοντας ότι η πορεία και η αναμενόμενη κατάληξή της οδηγούσαν στο Μεσσία Χριστό, τον οποίο, όμως, οι ηγέτες του λαού σταύρωσαν.

Τα επιχειρήματα του αγίου, όχι μόνο δεν έπεισαν τους Ιουδαίους, καθώς αυτοί δεν επιθυμούσαν να πιστούν, αλλά τους εξόργισαν ακόμη περισσότερο, διότι δεν είχαν τρόπο να αντιμετωπίσουν τα επιχειρήματά του, με αποτέλεσμα να τον σύρουν έξω από το χώρο του συνεδρίου και αμέσως να τον λιθοβολήσουν με απίστευτη αγριότητα και σκληρότητα.

Η ανάμνηση του μαρτυρίου του αγ. Στεφάνου μας οδηγεί σε κάποιες σκέψεις:

1. Ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, όπως τον είχε δώσει ο Θεός, είχε κλείσει τον κύκλο του και έπρεπε να συμπληρωθεί. Χρειαζόταν κάτι άλλο για να μπορέσει να έχει νόημα και να προσφέρει στον άνθρωπο.

2. Αυτό το κάτι άλλο το προσέφερε ο Χριστός συμπληρώνοντάς τον με τηνκαινή εντολή της αγάπης (“αγαπάτε αλλήλους“).

3. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ιουδαίων δεν ήταν έτοιμη για αυτή την αλλαγή, γιατί πλησίαζε το Νόμο όχι πνευματικά, αλλά τυπικά.

4. Η αδυναμία των διωκτών του Αγίου να αντιμετωπίσουν το λόγο και τα επιχειρήματα του, τα οποία, μάλιστα, προέρχονταν από την ιουδαϊκή παράδοση, πολλαπλασίαζε το πάθος και το μίσος τους.

5. Και στις μέρες μας, σε έναν κόσμο που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ελεύθερος, συχνά επικρατούν παρόμοιες συνθήκες ανελευθερίας. Καθημερινά βασανίζονται και φονεύονται Χριστιανοί σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε ακόμη περισσότερες περιπτώσεις διώκονται, φυλακίζονται και στερούνται τα στοιχειωδέστερα δικαιώματα.

6. Κυβερνήσεις και φορείς της εξουσίας, που επιφανειακά μπορεί να παρουσιάζονται ως συμπαραστάτες και υπέρμαχοι της Εκκλησίας, συχνότατα είναι εχθροί της και την διώκουν.

Δεν μπορούμε εύκολα να πούμε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί, και αυτοί τώρα όπως οι διώκτες του Στεφάνου τότε, “δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν” το λόγο της αλήθειας του Θεού και το κήρυγμά του για αγάπη και περιορισμό του ανθρώπινου εγωισμού.

Ο άγ. Στέφανος παραδίδοντας το πνεύμα του είδε τους ουρανούς ανοιγμένους και το Χριστό να κάθεται δίπλα στο Θεό.

Οι διώκτες του τι να είδαν άραγε τη στιγμή που άφηναν τούτο το μάταιο κόσμο;