Η φτώχεια είναι πιο βαριά τις γιορτινές μέρες

Μόλις μπαίνει ο Δεκέμβρης ξεκινούν τα χριστουγεννιάτικα σποτάκια σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις παρουσιάζοντας τις φιλανθρωπίες όλης της αφρόκρεμας της κοινωνίας μας. Οι πλούσιοι κάνουν δωρεές σ' ένα νοσοκομείο, χτίζουν ξενώνες, χρηματοδοτούν εκδηλώσεις αγάπης, σκάνε και αρκετά λεφτά σε κάποιον τηλεμαραθώνιο για ορφανά. Όλα αυτά με το αζημίωτο φυσικά, αφού οι δωρεές και οι χορηγίες προσφέρουν και συγκεκριμένες φοροαπαλλαγές.

Φιλανθρωπίες πάσης φύσεως, «ανάσες ζωής» όλο κι όλο για 15 ημέρες και μετά ... μετά πάλι μια από τα ίδια. Ο φιλεύσπλαχνος εργοδότης που σου έδωσε τη γαλοπούλα και που σε έβαλε να μαζέψεις και τρόφιμα για τους φτωχούς της γειτονιάς μετά τα Χριστούγεννα επανέρχεται. Μειώνει το μισθό, σε βάζει να δουλεύεις παραπάνω, σε απολύει. Πάει έφυγε το πνεύμα των Χριστουγέννων, του χρόνου πάλι.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στη συνείδηση του λαού ότι τα κίνητρά τους δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχουν αυτοί χρειάζεται να υπάρχουν θύματα, εμείς δηλαδή.

Ο φτωχός εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του, ο άνεργος, ο άστεγος δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπίες. Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να νιώσει μια ολοκληρωτική αλληλεγγύη που θα τον ενώσει μ' αυτόν που βάλλεται, μ' αυτόν που αντιστέκεται, μ' αυτόν που χρειάζεται να κατανοήσει ότι πρέπει να αντισταθεί.

Αλληλεγγύη σημαίνει να βγεις στο δρόμο για τον εργάτη που απολύθηκε παρόλο που είσαι δημόσιος υπάλληλος, να φωνάξεις για τον δάσκαλο που θα δουλεύει για 600 ευρώ ενώ είσαι γονιός, να στηρίξεις τον δημόσιο υπάλληλο που θα χάσει τη δουλειά του ενώ είσαι ελεύθερος επαγγελματίας γιατί ξέρεις πως, τελικά, η δική του ευημερία είναι και δική σου, η δική του απελπισία θα είναι και δική σου.

Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική, θετική και έμπρακτη.

KOB ΚΩ ΤΟΥ ΚΚΕ