Είναι πολύ κρίσιμες και χρήσιμες οι πληροφορίες που μας δίνει πρώην πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Θαπατέρο στο βιβλίο του (όπως διαβαζουμε από τις εφημερίδες)όπου περιγράφει το παρασκήνιο της Συνόδου των Κανών το Νοέμβριο του 2011, που οδήγησε στις παραιτήσεις Παπανδρέου-Μπερλουσκόνι από την πρωθυπουργία, λίγες μέρες μετά.
Σύμφωνα με όσα διηγείται ο Θαπατέρ: ''η γερμανίδα καγκελάριος προσπαθεί να τον αιφνιδιάσει: «Με χαιρέτησε ευγενικά και σχεδόν χωρίς καμία άλλη εισαγωγή, έριξε την πρόταση (για Μνημόνιο) για την οποία δεν είχαμε καμία πρότερη ένδειξη (...) Ε ρώτησε αν ήμουν πρόθυμος να ζητήσω προληπτική χρηματοδότηση 50 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ, καθώς άλλα 85 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στην Ιταλία. Η απάντησή μου ήταν ένα ξεκάθαρο όχι» γράφει ο Θαπατέρο, που υποστηρίζει ότι εξήγησε στην Μέρκελ πως η Ισπανία διατηρούσε ακόμη την δυνατότητα δανεισμού από τις αγορές
Η Μέρκελ τον κοίταξε -όπως αναφέρει- στα μάτια και του είπε στα αγγλικά: «Οk. Καταλαβαίνω».
Ετσι ο περισσότερος χρόνος της Συνόδου αφιερώθηκε σε προειδοποιήσεις προς τον Γιώργο Παπανδρέου, με τον Σαρκοζί να τον αποκαλεί μ@@@ και ψυχοπαθή, επειδή είχε λίγες μέρες πριν δεχθεί το σχέδιο διάσωσης, αλλά αμέσως μετά εξήγγειλε δημοψήφισμα χωρίς να ενημερώσει το Παρίσι και το Βερολίνο.
Μεγάλες πιέσεις δέχθηκε στην ίδια Σύνοδο και ο τότε πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, για να δεχθεί και εκείνος δάνειο από το ΔΝΤ προχωρώντας παράλληλα σε μέτρα λιτότητας. «Μπορώ να σκεφτώ καλύτερους τρόπους για να αυτοκτονήσω», είπε τότε στον Θαπατέρο ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, Τζούλιο Τρεμόντι. Ο Μπερλουσκόνι ήταν επίσης αρνητικός, για να αναγκαστεί σε παραίτηση λίγο αργότερα.
Σύμφωνα με τον Θαπατέρο το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είχε το πάνω χέρι στην Σύνοδο, που έμοιαζε σαν «ένα οχυρό κυριευμένο από τις αγορές». Προσθέτει επίσης ότι η ΕΕ καθυστέρησε απελπιστικά να αντιμετωπίσει τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας και αρνήθηκε να προχωρήσει στην έκδοση ευρωομολόγων που θα χαλιναγωγούσαν την κρίση, πριν επεκταθεί στο νότο και σε όλη την ΕΕ.''
Σχόλιο: Η όλη εξέλιξη του θέματος του ελληνικού χρέους απέδειξε την απουσία άξιας λόγου ηγεσίας του κράτους μας. Είναι η κλασσική περίπτωση αναντιστοιχίας λόγων και έργων. Το μνημόνιο το υπέγραψε σοσιαλιστικών προδιαγραφών κυβέρνηση. Ο αντίστοιχος σοσιαλιστής της Ισπανίας αλλά και ο χριστιανοδημοκράτης Ιταλός, όπως διαβάζουμε παραπάνω, αρνήθηκαν να μπουν στο τρυπάκι του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Αυτή θα έπρεπε να είναι η στάση και των δικών μας. Όμως όσο εύκολα και αβίαστα τους ψηφίζαμε τόσο εύκολα και αβίαστα μας παρέδωσαν στα χέρια των δανειστών με λεοντιες συμφωνίες που πληρώνουμε εμείς και θα εξακολουθούν να πληρώνουν και τα παιδιά μας.
Ν. Μυλωνάς
