Επικήδειος λόγος Δημάρχου Κω κ. Γιώργου Κυρίτση στην εξόδιο ακολουθία του εκλιπόντος Διονύση Αρβανιτάκη
Καλοκαίρι του 2015.
Η Κως κατακλύζεται από χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες.
Η χώρα απροετοίμαστη.
Η Ευρώπη απροετοίμαστη.
Χιλιάδες κόσμου κατακλύζουν την πόλη. Αναλογία Ένας προς ένα, κάτοικοι – μετανάστες και παράνομοι πρόσφυγες.
Οι απλοί πολίτες, οι μικροί, μεσαίοι, μεγάλοι επιχειρηματίες, ο Δήμος στην πρώτη γραμμή της παροχής βοήθειας στους ταλαιπωρημένους συνανθρώπους μας.
Τροφή, ρουχισμός, φάρμακα όλα προσφορές των πολιτών της Κω που καθημερινά αγωνίζονται να βοηθήσουν αλλά και να κρατήσουν την πόλη και το νησί όρθια.
Εμβληματική η μορφή και η παρουσία ενός ανθρώπου μέσα σε τόσους μετανάστες, μέσα στον πόνο και την ανέχειά τους.
Του Διονύση Αρβανιτάκη που δεν νοιαζόταν ακόμα και για την ασφάλειά του όταν εκατοντάδες συνωστίζονταν για ένα κομμάτι ψωμί.
07.03.2017 Βρυξέλλες.
Συνάντηση των 5 δημάρχων, Λέσβου, Χίου, Σάμου, Λέρου και Κω με τον Πρόεδρο της Commission κ. Ζαν Κλοντ Γιούγκερ μετά από πρόσκληση του Έλληνα Επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου.
“Πως είναι ο Φούρναρης της Κω”; Η πρώτη του κουβέντα όταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος του σύστησε τον Δήμαρχο της Κω.
“Ο Διονύσης κ. Πρόεδρε, δεν είναι ο φούρναρης της Κω. Είναι η ίδια η Κως” ήταν η απάντησή μου.
Ναι ο Διονύσης ήταν και είναι :
Η Κως των εργατικών ανθρώπων, που ξέρουν να δημιουργούν μέσα από το μόχθο και την προσπάθεια.
Η Κως που ξέρει να δουλεύει, να δημιουργεί και να μοιράζεται αγάπη.
Η Κως των καλών ανθρώπων που έχουν ψηλά αξίες όπως η οικογένεια και η ανθρωπιά.
Ήταν το ανθρώπινο πρόσωπο μιας χώρας που δοκιμαζόταν από τις ατέλειωτες μεταναστευτικές ροές μέσα σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες.
Ήταν το ανθρώπινο πρόσωπο μιας Ευρώπης που βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει μια τέτοια ανθρωπιστική κρίση.
Μιας Ευρώπης που κινδυνεύει να ξεχάσει τον ένα από τους πυλώνες πάνω στους οποίους κτίζεται η Αλληλεγγύη.
Αυτή την έννοια στηρίζουν άνθρωποι απλοί σαν τον Διονύση και στέλνουν το μήνυμα στην Ευρωπαϊκή και την Παγκόσμια Κοινότητα.
Μετανάστης ο ίδιος, ένιωθε τι σημαίνει ξένος τόπος για έναν άνθρωπο, για μία οικογένεια.
Ακόμα περισσότερο όταν είσαι και αναγκαστικά μετανάστης λόγω πολέμων στη χώρα σου.
Ήταν όμως μέσα του μεγαλύτερη η αίσθηση της προσφοράς από τα βαθιά θρησκευτικά του συναισθήματα.
Η πηγαία αγάπη στον συνάνθρωπο δεν ήταν περιστασιακή.
Χρόνια έδινε χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Μια αγάπη που πέρασε στην οικογένειά του.
Στην αγαπημένη του γυναίκα, στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Η σκληρή δουλειά αλλά και η αγάπη σε οικογένεια και συνανθρώπους ήταν οι συμβουλές στα παιδιά του.
Οικογένεια και παιδιά που ποτέ δεν θα παύει να προσέχει και να συμβουλεύει από ΄κει ψηλά που είναι τώρα πια.
Όπως δεν θα πάψει να μας οδηγεί το παράδειγμά του, της προσφοράς και αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κω που σε λίγο θα αγκαλιάσει το σώμα του.
