Από-χαιρετισμός στον Σπύρο Μερκούρη
Μιλήσαμε στο τηλέφωνο πριν 10 ημέρες. Πάντα ζεστός και γλυκύς μου είπε: «Πηγαίνω στο νοσοκομείο. Σε περιμένω στην Αθήνα για την εκδήλωση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Καλή Αντάμωση…
Σπύρο μου, δε θα ανταμώσουμε εκεί. Όμως, θα είσαι πάντα ζωντανός, εδώ στο Μυαλό και στην Καρδιά μου, Ήταν για μένα Πατέρας και Αδελφός. Τέτοια ήταν η σχέση που μας ένωνε.
Σπύρος ο Αθηναίος.
Αυτόν τον τίτλο ήθελε να θέσει στο βιβλίο του, που δεν πρόλαβε να εκδόσει. Μου είχε ζητήσει να γράψω δυο λόγια. Μεγάλη μου τιμή. Όχι μόνο για την πρόταση, αλλά για τη φιλία του. Του είχα πει ότι δεν υπάρχει πιο ακριβής και περιεκτικός τίτλος.
Η οικογένεια Μερκούρη, από τον Παππού-Δήμαρχο Αθηναίων, μέχρι τη Μελίνα, τη Μεγάλη Ελληνίδα. Αθηναίος Πολίτης με όλη τη σημασία των λέξεων και αναμφισβήτητα τίμησε την καταγωγή του από την πόλη αυτή.
Η Κως του Ιπποκράτη ήταν ένα από τα Οράματά του. Από το 2003 με την Ομάδα του, κατάθεσε την ιδέα για τον Ιπποκρατικό Κήπο και όλο το σχέδιό του.
Αγαπητέ Σπύρο, η παρουσία και το πέρασμά σου, άφησαν τη σφραγίδα της Σοφίας, του Ήθους, της Ομορφιάς και τελικά του «Κόσμου» της Κλασσικής Αρχαιότητας.
Καλό σου Ταξίδι
Ο φίλος σου
Μανόλης Καβουκλής
