Με την ευλογία και την πατρική αγάπη του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίου έχει πάρει τα τελευταία χρόνια Πανδωδεκανησιακό χαρακτήρα η εορτή του Αγίου Νικήτα του Νισυρίου στις 21 Ιουνίου στη Νίσυρο. Από το πρώτο κιόλας έτος της ποιμαντορίας του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ έδωσε μεγαλύτερη τιμή στο Άγιο Νικήτα προσκαλώντας να παραστούν στις ακολουθίες αρχιερείς από όλα τα Δωδεκάνησα. Η πιο ιστορική στιγμή για τη Νίσυρο ήταν η έλευση της Τιμίας κάρας του Αγίου Νικήτα στη Νίσυρο από τη Ιερά Μονή των Ιβήρων Αγίου Όρους που την συνόδευε ο Ηγούμενος της Μονής Γέροντας Ναθαναήλ, στην εορτή του το 2010.
Έτσι και φέτος ξεκίνησαν οι ετοιμασίες για την εορτή του Αγίου στο ναό του στη Νίσυρο. Τη γενική οργάνωση την έχει επωμιστεί ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Νισύρου π. Στέφανος Καλλιστής μαζί με τις κυρίες του Συλλόγου της εκκλησιαστικής επιτροπής.
Οι ακολουθίες θα ξεκινήσουν εννιά μέρες πριν με τον παρακλητικό κανόνα που Αγίου όπου θα ψάλλετε καθημερινά έως τις 19 Ιουνίου. Την παραμονή της εορτής θα τελεστεί Μέγας και Πανηγυρικός εσπερινός με την παρουσία αρχιερέων και ιερέων από όλα τα Δωδεκάνησα. Την ημέρα της εορτής θα τελεστεί αρχιερατικό συλλείτουργο και τέλος θα πραγματοποιηθεί η λιτανεία της ιεράς εικόνας και των λειψάνων του Αγίου από τον ομώνυμο Ναό του έως τον Μητροπολιτικό ναό της Παναγίας της Ποταμιτίσσης.
Την Παραμονή και την κυριόνυμο ημέρα της εορτής θα πραγματοποιηθούν δρομολόγια από την γειτονική νήσο Κω για προσκύνημα στη Νίσυρο όπου το πρόγραμμα και περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες.
Το μαρτύριο του Αγίου Νικήτα του Νισυρίου
Ο Άγιος νεομάρτυς Νικήτας ο Νισύριος εγεννήθη στη Νίσυρο τής Δωδεκανήσου από γονείς χριστιανούς. Όπως συνέβη σε όλες τις τουρκοκρατούμενες περιοχές οπού πολλοί από ανάγκη ή από το φόβο των Τούρκων άλλαξαν την πίστη τους, το ίδιο συνέβη και με την οικογένεια του Νικήτα. Τούρκεψαν όλοι και ο Νικήτας μεγάλωνε με την συνείδηση αυτή ότι ήταν Τούρκος. Μία μέρα μάλωσε με ένα άλλο τουρκόπουλο και ή μητέρα του έβρισε το Νικήτα ονομάζοντας τον γκιαούρη δηλ. άπιστο. Στεναχωρημένος ο Νικήτας ζήτησε να μάθει από τη μητέρα του γιατί ή Τουρκάλα τον έβριζε λέγοντας τον άπιστο.
Η μητέρα του αναγκάστηκε να του πει όλη την ιστορία ότι ήσαν χριστιανοί όλη η οικογένειά τους και ότι το χριστιανικό του όνομα ήταν Νικήτας.
Από εκείνη τη στιγμή στην συνείδηση του Νικήτα άρχισε μία επανάσταση. Σκεπτόταν με τι τρόπο θα ξαναγύριζε στην πατροπαράδοτη χριστιανική του πίστη. Ενώ βρισκόταν στο λιμά¬νι του νησιού και σκεπτόταν αυτά τα πράγματα παρακαλώντας τον Χριστό να τον βοηθήσει, ένα καΐκι έφευγε για την Χίο. Το θεώρησε κατάλληλη ευκαιρία. Μπήκε μέσα και έφθασε στο Νησί της Χίου μη ξέροντας που να πάει και έχοντας σαν πυξίδα του την προστασία του Θεού ακολούθησε ένα δρόμο πού τον έφερε στο περίφημο βασιλικό μοναστήρι τής Νέας Μονής. Εκεί εξομολογήθηκε στον Ηγούμενο τι του συνέβαινε και το μεγάλο του πόθο να ξαναγυρίσει στην αγία Εκκλησία και να ζήσει ως καλός Χριστιανός. Ό Ηγούμενος τον έστειλε και εξομολογήθηκε σε έναν άγιο αρχιερέα πού εφησύχαζε τότε στο νησί, τον πρώην Μητροπολίτη Κορίνθου Μακάριο. Κατόπιν τον κατήχησαν όπως έπρεπε, τον μύρωσαν και παρέμεινε στο μοναστήρι κάνοντας πολλή προ¬σευχή και νηστεία, αποφεύγοντας τις εμφανίσεις και συζητήσεις με τους πολλούς και συζητώντας μόνο για πράγματα πού είχαν σχέση με την χρι¬στιανική πίστη και αρετή με τον ηγούμενο και τους πατέρες της μονής πού ξεχώριζαν για την ευλάβεια τους. Είχε δε και ένα μικρό δοχείο με αγιασμό και κάθε τόσο έπινε από λίγο.
Με όλα αυτά θέρμανε ή καρδιά του από τον έρωτα του Χρίστου. Ακούγοντας μία φορά ότι αυτοί πού είχαν αρνηθεί τον Χριστό έπρεπε να κηρύξουν δημοσίως ότι αρνούνται την ψεύτικη πίστη και είναι έτοιμοι να χύσουν το αίμα τους για την αγάπη του Χρίστου, το 'βαλε καλά στον νου και στην καρ¬διά του και από τώρα και πέρα ή προσευχή του εις τον Χριστό ήταν να τον αξιώσει να μαρτυρήσει και να χύσει το αίμα του για χάρη Του.
Μετά την αγία Μονή έζησε για ένα διάστημα στην μονή των αγίων Πατέρων δείχνοντας και εκεί την ίδια επιμέλεια στους κόπους και τις ασκήσεις τής πνευματικής ζωής.
Ήταν 15-16 χρονών ο Νικήτας όταν ήρθε ή πολυπόθητη στιγμή να ομολογήσει την πίστη του και την αγάπη του στον γλυκύτατο Χριστό. Κατεβαίνοντας στην πρωτεύουσα της Χίου την Χώρα βρέθηκε για κάποια αιτία μπροστά στον αγά ο όποιος με διάφορες ερωτήσεις πού του έκανε έμαθε ότι ήταν μουσουλμάνος και τώρα τον έβλεπε να ελέγχει και να αποστρέφεται την μου¬σουλμανική θρησκεία και να ομολογεί με θάρρος ασυνήθιστο για την ηλικία του ότι είναι χριστιανός και χριστιανός θα πεθάνει. Μάταια προσπάθησαν με κολακείες και υποσχέσεις να τον μεταπείσουν.
Άρχισαν να τον φοβερίζουν για να κάμψουν το φρόνημα του. Όσο όμως τον φοβέριζαν και τον απειλούσαν τόσο περισσότερο άναβε μέσα του ή φλόγα για την αγάπη του Χρίστου. Αφού τον έδειραν αλύπητα, τον έβαλαν στην φυλακή και στην συνέχεια άρχισαν να τον βασανίζουν αλύπητα με διαφόρους τρόπους. Ο μάρτυρας του Χρίστου τ' αντιμετώπιζε όλα με νηστεία και προσευχή ζητώντας την θεία βοή¬θεια και δύναμη. Χριστιανοί πού ήσαν μαζί του στην φυλακή τον παρακαλούσαν να φάει κάτι. Εκείνος τους αποκρινόταν ότι τρέφεται με τροφή την οποίαν αυτοί δεν είχαν και ευφραίνεται με ευφροσύνη πού αυτοί δεν μπορούσαν να νιώσουν. Τον έριξαν κρυφά δέσμιο χειροπόδαρα στον στάβλο να τον ποδοπατή¬σουν τα άλογα για να μην ακούγεται έξω στους χρι¬στιανούς ή παρρησία και ή ανδρεία του. Μέσα στην σκοτεινή φυλακή του κάστρου πού τον έβαλαν στην συνέχεια τον καθυπέβαλαν σε πολλά και φοβερά μαρτύρια καθώς ακουγόταν δεν μπόρεσαν όμως οι χριστιανοί να τα μάθουν και να μας τα παραδώσουν. Κάποιοι Τούρκοι έλεγαν με θαυμασμό ότι ή σκοτεινή φυλακή στην οποία είχαν βάλει τον άγιο ήταν λου¬σμένη την νύκτα από άπλετο φως.
Δέκα μερόνυχτα κράτησαν τα μαρτύρια του αγίου. Αφού τον έβγαλαν από την φυλακή όρμησαν κατά πάνω του πλήθος Άγαρηνών και άλλοι τον έσερναν από εδώ, άλλοι από εκεί, και άλλοι τον έδερναν απάνθρωπα με τα χέρια τους, άλλοι τον τρυπούσαν άσπλαχνα με τα μαχαίρια τους και ό καθένας έκανε ότι κακό μπορούσε στον νεαρό μάρτυρα ανάλογα με τον θυμό και την μανία του. Κυριολεκτικά τον έσερναν ως πρόβατο επί σφαγήν. Φέρνοντας τον σε ένα μέρος έξω από την πόλη πού ήταν το Ιβηρίτικο μετόχι, του είπαν για μιά ακόμη φορά να πει ότι είναι μωαμεθανός για να γλιτώσει την ζωήν του. Εκείνος όπως απήντησε με θάρρος «Χριστιανός είμαι, Νικήτας ονομάζομαι και Νικήτας θ' αποθάνω». Οι Χριστιανοί βλέποντας το νεαρό της ηλικίας του και φοβούμενοι μήπως δειλιάσει τον θάνατο παρακαλούσαν το Θεό να τον δυναμώσει να τελειώσει τον δρόμο του μαρτυρίου. Ό Νικήτας όμως όχι μόνο δεν φοβόταν αλλά έλεγε στους Αγαρηνούς να τον θανατώσουν γρηγορότερα για να βρεθεί κοντά στον αγαπημένο του Χριστό. Εν τέλει ένας άγριος Τούρκος Κριμλής λεγόμενος βλέποντας τους άλλους πού συστέλλονταν να τον αποκεφαλίσουν ώρμησε με πολλή μανία και του άπέκοψε την τιμία κεφαλή με πολλές μαχαιριές για να τοΰ αυξήσει την τιμωρία και τους πόνους. Έτσι έλαβε το μακάριο τέλος ο Θείος Νικήτας στίς 21 του μηνός'Ιουνίου 1732. Τυφλοί πού άλειψαν τα μάτια τους με το αίμα του Μάρτυρα είδαν το φως τους και έδόξαζαν τον Θεό και τον μάρτυρα Νικήτα.
Οι άσπλαχνοι Αγαρηνοί επειδή έβλεπαν τους χριστιανούς να παίρνουν από το μαρτυρικό σώμα ότι μπορούσε ό καθένας προς αγιασμό και βοήθεια του έπαιρναν από ένα βόθρο πού ήταν εκεί κοντά ακαθαρσίες και τις έριχναν στο άγιο λείψανο για να το μολύνουν. Με την βοήθεια του Θεού το Λείψανο του αγίου παρέμενε καθαρότατο και λευκότατο σαν τον κρίνο. Τέλος το έριξαν στην θάλασσα και δεν έμεινε από αυτά τίποτε εκτός από κάποια κομμάτια και την κάρα του πού μπόρεσαν και πήραν κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί.
Ό Τούρκος Κριμλής πού με τόση κακία αποκεφάλισε τον άγιο κατελήφθη από ένα τρόμο του σώματος του, ως άλλος Κάιν, πού τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή.
Πολλά θαύματα έγιναν και γίνονται μέχρι σήμερα από τον άγιο νεομάρτυρα Νικήτα σε όσους με πίστη και ευλάβεια τον τιμούν και επικαλούνται την βοήθεια του.
amen.gr
