*Γράφει ο Παναγιώτης Βούρος - διπλωματούχος οικονομολόγος
Θα κάνω μια εξαίρεση αυτή τη φορά και θα προσπαθήσω να ξεδιπλώσω την ροή των σκέψεών μου από τα θετικά. Θα μου πείτε, έχει κάποιο θετικό αυτή η ιδεοληπτική κυβέρνηση ; Είναι μια εύλογη ερώτηση που δεν είμαι αρμόδιος να την απαντήσω παρά μόνο να προσεγγίσω το όποιο αποτέλεσμα-απολογισμός της παρούσας διακυβέρνησης που θα κριθεί από τον πολίτη και τον δικό του καθημερινο αγώνα στις αλλεπάλληλες αρνητικές εξελίξεις για την χώρα και την οικονομία. Έναν πολίτη χαμένο και ανυπεράσπιστο να αντιληφθεί τις συνέπειες των επιλογών του, έναν πολίτη έτοιμο να ξεπουλήσει την αξιοπρέπεια και την ταυτότητά του στο όνομα της επιβίωσης και του λαϊκισμού. Και μιλώ φυσικά για την βιολογική επιβίωση γιατί όσο αφορά την πνευματική μας επιβίωση, μάλλον εθνικά μελλοθάνατους θα μας χαρακτήριζα.
Πάμε πίσω, στα θετικά. Ένα που τα συμπεριλαμβάνει όλα και συμφέρει (όχι όμως όταν το όποιο "ατού" και πλεονέκτημα κινείται επιζήμια για τον λαό). Αλέξης Τσίπρας. Τα νιάτα, η ορμή, η ανατροπή, ο άνθρωπος που θα μπορούσε να καταφέρει πολλά αν δεν ενέδιδε με όλες του τις δυνάμεις στην εξόντωση κάθε κοινωνικής κι ιστορικής αξίας συνδέει τον ιερό αυτό τόπο με τους προγόνους μας και τις παραδόσεις. Ο άνθρωπος που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί πρότυπο πολιτικής και ριζοσπαστικής αλλαγής μα τόσο μάταια κι αυτοκαταστροφικά και παρασύροντας έναν ολόκληρο λαό- καταλήγει έρμαιο της αδυναμίας του, των τεραστίων ευθυνών του για το χάλι της εθνικής κατρακύλας μα κυρίως, για την ένθερμη αφοσίωση του στην καρέκλα και το ψέμα. Ένας τραγικός συνδυασμός που δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης και πολλαπλής άφεσης αμαρτιών. Για πόσο ακόμα να φταίνε οι παλιοί βρε Αλέξη για τις δικές σου ανόητες θεωρίες;
Ο κ.Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, μόλις παρέδωσε μια ολόκληρη ιστορία της Μακεδονίας με αντάλλαγμα την γραβάτα του Γκρούεφσκι χωρίς να εκλάβει σοβαρά ούτε τους εκατομμύρια διαδηλωτές που δεν είχαν χρώματα και αυταπάτες, σε αντίθεση με αυτούς που εκμεταλλεύτηκε τόσο αισχρά για να γατζωθεί τόσο αλήτικα στην εξουσία, ούτε το ένδοξο παρελθόν μας που συνεχώς και στις μεγάλες προκλήσεις μας θύμιζε (τώρα αλλάζουν πολλά.. μετά τα μπανάκια ίσως το καταλάβουμε) το γιατί πρέπει να είμαστε περήφανοι Έλληνες Μακεδόνες. Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον, και χωρίς κοινό σκοπό, δεν υπάρχει ωφέλιμη επανάσταση παρά μόνο άναρχες και απροσδιόριστες αλλά καλά μεθοδευμένες διαδηλώσεις που καπηλώνονται στον βωμό της πολιτικής βουλιμίας κι ενός ύπουλου καιροσκοπισμού.
Ο κ. Τσίπρας θα λογοδοτήσει για πολλά. Από το έγκλημα των μνημονίων που θα διέγραφε μα αντιθέτως συνέχισε με βάρβαρους και καταδικαστικούς όρους μέχρι την υποταγή μιας ολόκληρης χώρας στις δήθεν προχωρημένες αντιλήψεις περί εξαφάνισης των όποιων θρησκευτικών, πατριωτικών και ηθικών ερεισμάτων συμβάδιζαν χέρι – χέρι με τους αιματηρούς αγώνες των Ελλήνων για λευτεριά- πολιτισμό, και για την διατήρηση μιας αψεγάδιαστης αξιοπρέπειας που αναγεννήθηκε με εντιμότητα και ηρωισμό. Και όσο οι κυβερνώντες θεωρούν πως μπορούν να παίζουν με συνειδήσεις γιατί τάχα μου φαντασιώνονται succees story και Αριστερά, τόσο πιο αντιπαθείς και επικίνδυνοι γίνονται για όλους εμάς που έχουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε τα δίκαια των παιδιών μας και τα δικά μας.
Το δυστυχές όμως και κλείνω είναι πως έχουμε πάρει την κάτω βόλτα και δύσκολα βρίσκεται κάποιος να μας αλλάξει τροχιά. Και όσο είμαστε πρώτα εμείς απαθείς, άβουλοι και άπραγοι να αντισταθούμε στην νέα εποχή μιας νέας ιδεολογικής κατοχής, τόσο δεν γίνεται να τα ρίχνουμε όλα στον Αλέξη. Λυπούμαι, μα χάσαμε. Όχι μόνο πολιτικά, κάτι βαθύτερο, χάσαμε ριζικά, όταν αποφασίσαμε όλοι μαζί να συμπορευτούμε στην μαζική απογοήτευση και να απαξιωσουμε παντελώς την σύγχρονη πολιτική που έκανε τα αυτονόητα ένα είδος πολυτελείας.
